" สงครามคนเดิม เพิ่มเติมคือความหื่น "

1428 คำ

@คอนโดเบลล์ "คราม...เดี๋ยวก่อน...อื้อ... ครามกดปากหนาลงไปที่ซอกคอขาว กอดจูบ ลูบคลำดั่งคนที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานแสนนาน ทั้งที่เพิ่งขาดไปแค่วันสองวัน ฉันพยายามห้ามครามเอาไว้ แต่ครามไม่ฟังยังคงดื้อรั้นสูดดม ขบเม้มตามร่างกายของฉัน ด้วยอารมณ์ความต้องการ จนได้ยินเสียงเหนื่อยหอบของลมหายใจที่ทั้งเร็วและแรง...จนไม่สามารถควบคุมได้ อุณหภูมิในห้องนอนอุ่นกำลังดี แต่กลับไม่เท่าไอร้อนจากสายตาคู่คมของเขาที่จ้องมองเธอไม่วางตา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่สะท้อนความปรารถนาเร่าร้อนปะทะกับดวงหน้าซีดเซียวของเธอที่กำลังนอนพิงหมอนอยู่บนเตียง "คราม...พอก่อนได้ไหม...เบลล์ไม่สบายอยู่นะ.. เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนแรง ริมฝีปากซีดๆ พึมพำด้วยน้ำเสียงขอร้อง ทั้งที่มือบางยังวางแนบแน่นอยู่บนแผงอกแกร่งราวจะห้ามไม่ให้เขาขยับเข้ามาใกล้กว่านี้ เขาก้มหน้าลงมาชิด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ฉาบอยู่บนใบหน้าหล่อคมขำ มือใหญ่ไล้หลังมือของเธออย่างแผ่วเบา "ไม่สบายตรงไหน..เดี๋ยวคุณหมอครามจะรักษาให้ เริ่มจากการตรวจภายในก่อนดีไหม.. น้ำเสียงของเขานุ่มนวลแต่สั่นสะท้านหัวใจเธอ ริมฝีปากกระซิบใกล้ข้างแก้มจนเธอขนลุกวาบ ลมหายใจร้อนๆ เป่ารดผิวกายทำให้เธอเบี่ยงหน้าหนีด้วยความเขิน "มาตงมาตรวจอะไรเล่า...เบลล์เป็นไข้...เดี๋ยวครามก็ติดไข้จากเบลล์หรอก เสียงของเธอเริ่มสูงขึ้นนิดหน่อย ผสมความตกใจและประหม่า ใบหน้าแดงระเรื่อเพราะไข้หรือเพราะคำพูดล้อเลียนของเขาก็แยกไม่ออก แต่คนตรงหน้ากลับโน้มตัวลงมาอีกนิด ใบหน้าหล่อจัดคมชัดเต็มไปด้วยแววเอ็นดูปนเจ้าเล่ห์ เขาจ้องมองเธอราวกับจะกลืนกิน "ไม่เป็นไร...ครามยอมไม่สบาย ขอแค่คืนนี้ได้กินเบลล์จนอิ่มก็พอ คำพูดของเขาทำเอาเธอถึงกับเบิกตากว้าง ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อย มือบางพยายามดันแผงอกของเขาให้ออกห่างอย่างไม่จริงจังนัก ใจเต้นแรงจนอึดอัดไปหมด "กินจนอิ่ม...? ...ปกติกินจนถึงตีสองตีสามครามก็บอกว่าครามไม่อิ่ม แล้วจนอิ่มนิไม่ข้ามวันข้ามคืนเลยหรือไง เสียงเธอสั่นเล็กน้อย ทั้งประชดทั้งเขิน สายตาหลบเลี่ยงไม่กล้าสบกับดวงตาเจ้าเล่ห์ของเขานานเกินไป ใบหน้าของเธอยิ่งแดงจัดขึ้นกว่าเดิม เขาหัวเราะเบาๆ ในลำคอ มือหนาขยับเกลี่ยปอยผมที่หล่นลงมาข้างแก้มของเธอ แล้วกระซิบเสียงทุ้มใกล้ใบหู "เบลล์ก็พูดเกินไป...ไม่ขนาดนั้นหรอก..ครามไม่ได้หื่นขนาดนั้น.. น้ำเสียงที่บอกปัดแต่สายตากลับแพรวพราวกว่าเดิม บรรยากาศในห้องเงียบสงบแต่เร่าร้อนเกินต้าน เสียงเครื่องปรับอากาศเบาๆ เป็นฉากหลังของคืนที่แสนจะอ่อนไหว... สงครามยังคงรุ่มร่ามอยู่กับร่างกายของฉัน...มือหนาสอดเข้ามาในร่มผ้าบาง ลูบวนตั้งแต่หน้าท้องน้อยขึ้นมาจนถึงสองเต้าอวบ...เขาใช้นิ้วหัวแม่มือบดบี้ยอดอกสีชมพูไปมา จนฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว "อื้อ...คะ..คราม...อย่าดึง.. "ใหญ่ขึ้นไหมเบลล์...มันล้นมือครามไปหมด...... ขอดูหน่อยนะ... "ครามทำไมหื่นแบบนี้เนี้ย...โอ้ย..เบลล์เจ็บ...เบาๆ.. สงครามมุดหัวเข้าไปในเสื้อบางก่อนจะใช้ปากดูดดึงสองเต้าอวบ มือทั้งสองข้างยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดี..บีบนวดส่วนต่างๆอย่างคล่องแคล่ว "อื้อ..คราม... "เบลล์ทำเสน่ห์ใส่ครามหรือเปล่า..ทำไมครามถึงหลงเบลล์มากขนาดนี้... "ทำบ้า..ทำบออะไรเล่า ตัวเองหื่นเองแท้ๆ... "ไหน..ขอดูหน่อยสิ..ไม่เจอกันตั้งนานคิดถึงกันบ้างไหม สงครามใช้มือหนาถอดเสื้อผ้าของฉันออกอย่างชำนาญ ลิ้นร้อนขบเม้ม..ดูดเลียตั้งแต่ต้นขาอ่อนขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงส่วนนั่นของร่างกาย "อ๊า..คราม...! จะทำอะไร "หิวน้ำ ขอกินน้ำหน่อย คอแห้งไปหมดแล้ว.... สงครามเงยหน้าขึ้นมาตอบ .....หน้าตาท่าทางแบบนี้..ฉันจะรอดไหมเนี้ย.. "คราม..อื้อ...อ๊าา... "คะ..คราม...อย่าดูดดแรง.. "อ๊ะ..จ๊วบ..จ๊วบ เขาดูเลียน้องสาวของฉันจนฉันกระตุกเกร็งไปหลายที....น้ำกามสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมา..ก่อนที่เขาจะดูดกินมันจนหมด.....เมื่อเห็นว่าฉันหายเหนื่อยแล้ว เขาจึงค่อยๆขยับร่างกายหนาขึ้นมาคร่อมร่างเล็กของฉัน... "ขอเอาเข้าไปเลยนะเบลล์... "เดี๋ยว ! ...คือ..เออ... "อะไร...เบลล์อย่าห้ามครามนะ..ถ้าเบลล์ไม่ให้ครามเอา....ครามจะดิ้นตายอยู่ตรงนี้แหละ.. "เบลล์ขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหม เบลล์เหนียวตัวไปหมด... "อาบน้ำเหรอ...ดีเหมือนกัน ป่ะ.. "เอ่อ..คือ...คะ..คราม....เดี๋ยว.. สงครามอุ้มฉันเข้าไปในห้องน้ำ....เพราะปากของฉันเองแท้ๆ กะว่าจะถ่วงเวลาให้ร่างกายของตัวเองได้พักให้นานที่สุด..ฉันมีไข้ กลัวว่าสงครามจะติดด้วย..เลยไม่อยากให้เขาเอาเข้ามาในตัวของฉัน..รายนั้นถ้าป่วยขึ้นมาคือจะเป็นหนักมาก....แต่ฉันลืมไปเลยว่าคำว่าอาบน้ำของฉันมันคนละความหมายกับเขา ฉันถูกอุ้มเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อเข้ามาถึงสงครามก็วางฉันลงที่อ่างล้างหน้า เขาจับฉันกินตรงนั้น แล้วเลื่อนไปที่อ่างอาบน้ำ จับฉันพลิกไปพลิกมา เอาฉันทุกท่า ทุกมุมของห้องน้ำ ฉันเองที่ทั้งเหนื่อย ทั้งเจ็บตรงส่วนนั่น ก็ของเขามันใหญ่มากกว่าปกติ...กระแทกมาแต่ละทีทำฉันจุกไปหมด... "คราม..พะ..พอแล้ว...อ๊าาา.. "ขออีกรอบนะเบลล์ ตรงนั้นมีราว ดูท่าเบลล์จะอยากเกาะ... "มะ..ม่าย...เบลล์ไม่อยากเกาะมัน...พอแล้ว "ตับบบ...ตับบบ..ตับบบ สงครามอุ้มกระเตงฉันไปที่ราวเหล็กในห้องอาบน้ำ ทั้งที่ส่วนนั่นของเรายังคงเชื่อมต่อกันอยู่ เขาจับฉันให้หันหลัง มือเล็กเกาะราวเหล็กเอาไว้แน่น เขากระแทกท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้ามาทางด้านหลัง จนฉันร้องกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บ "กรี๊ด...คราม..เบลล์เจ็บ ! "เสียวก็บอก... "เสียวบ้าบออะไร..ก็บอกว่าเจ็บไง...จะกระแทกแรงทำไมเนี้ย.. "ขอโทษ..เดี๋ยวครามจะทำเบาๆ "เบลล์...ขย่มให้ครามหน่อย.. "ในห้องน้ำเนี้ยนะ...? "ไปห้องครัวก็ได้... "ไอ้บ้า...เตียงมีทำไมไม่ใช้... "นะ..นะ..เบลล์..ไปที่ห้องครัวกัน...เปลี่ยนบรรยากาศ สงครามอุ้มกระเตงฉันไปยังห้องครัว จากนั้นจับฉันกระแทกเข้าออกอย่างดุดัน เขาจับฉันกินในทุกๆท่า ทุกๆมุม จนฉันแทบจะคลานเข่าออกมา กิจกรรมรักดำเนินไปเรื่อยๆจนแตกไม่รู้กี่น้ำต่อกี่น้ำ..จากห้องครัวก็ต่อไปยังห้องนั่งเล่น ห้องทำงาน ระเบียง จนไปถึงสถานที่สุดท้ายคือห้องนอน ฉันหอบหายใจอย่างหนักด้วยความเหนื่อย แขนขาอ่อนปวกเปียกไปหมด..ขาสั่นจนไม่มีแรงจะเดิน "อื้อ... คราม...เบลล์เหนื่อยมาก..พอแล้ว ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง..มันเหนื่อยมากจริงๆ ถ้าเขายังไม่หยุด ฉันต้องตายคาเตียงแน่ๆ "เบลล์ก็นอนไปดิ..เดี๋ยวครามทำเอง.. "แต่เบลล์เจ็บระบบไปหมด ครามไม่สงสารเบลล์เหรอคะ ฉันทำหน้าตาน่าสงสาร สายตาออดอ้อนเขาอย่างสุดฤทธิ์ ต้องงัดมารยาหญิงออกมาใช้ก่อนที่น้องสาวของฉันจะพังไปซะก่อน "ก็ได้....งั้นครามขออีกสามรอบ..สาบานว่าจะพอเลย.. "คราม... เขาจับฉันกระแทกจนฉันสลบไปคาเตียง กิจกรรมรักดำเนินไปถึงตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็เช้าของอีกวัน "อื้อ...คราม..ทำไมตื่นเช้าจัง...ฉันงัวเงียตื่นขึ้นมาสะลึมสะลือ...เห็นสงครามอยู่ตรงหน้า "ครามยังไม่ได้นอน.. "ไม่ได้นอน ..แล้วทำอะไรทำไมไม่นอน..ไม่เหนื่อยหรืองัย.. "ทำนี่อยู่ไง ... บำเรอเมีย..ห่างหายไปหลายวัน...กลัวเมียอดยาก...... สงครามกระแทกฉันอีกครั้ง นี่อย่าบอกนะว่าตั้งแต่หัวค่ำของเมื่อวาน จนมาถึงเจ็ดโมงเช้าของวันนี้ เขายังไม่หยุดกิจกรรมที่ว่านั่น มันจะหื่นเกินไปแล้วนะ "คราม...เอามันออกไป.. "ขออีกน้ำนะเบลล์ ซี๊ดดด...อ๊าาา "สงคราม ไอ้บ้า ไอ้หื่น.....

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more