“จะไปไหน” เสียงทุ้มเอ่ยเสียงห้วน นัยน์ตาสีเฮเซลจ้องมองใบหน้าเนียนใสอย่างไม่วางตา
“ฉันจะไปนอนที่ห้องของฉัน” เสียงหวานตอบเสียงราบเรียบ เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อกรกับผู้ชายตรงหน้าอีก เมื่อเขาถาม เธอก็จะตอบสิ่งที่เธอบอกเป็นความจริง ไม่ได้ประชดประชัน เพราะก่อนหน้านี้เธอกับเขาแยกห้องนอน เนื่องจากคุณริต้าอยากให้มีงานแต่งเกิดขึ้นก่อนแล้วค่อยนอนห้องเดียวกัน ซึ่งเธอก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง
“ไม่ต้องไป นอนที่นี่แหละ” เสียงทุ้มว่าอย่างออกคำสั่ง
ตาคู่สวยจ้องมองใบหน้าคมคายอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพ่นหายใจหนักออกมาหนึ่งครั้ง ไม่เข้าใจคนตรงหน้า ก่อนหน้านี้เขาไล่เธอ แล้วจะบังคับให้เธออยู่ในห้องของเขาทำไม
ร่างบางทำตามที่เขาต้องการ เพราะเหนื่อยใจที่จะต่อกร ถ้าเธอดื้อแพ่งด้วยเขาก็จะหงุดหงิด เธอลากกระเป๋าใบเขื่องไปไว้ข้างตู้เสื้อผ้า ก่อนจะหยิบเสื้อผ้าบางส่วนออกมาแล้วตั้งใจจะเข้าไปอาบน้ำ แต่คนเอาแต่ใจตัวเองยังคงไม่พอใจ
