“เออ” อารอนตอบแบบส่งๆ พอถึงเวลานั้นจริงๆ ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องรั้งปรียาภัทรไว้หรอก
แพทริกกลับไปแล้ว อารอนจึงเดินกลับไปที่ห้องคนป่วย พลางก็คิดไปด้วยว่าถึงเวลานั้นเขาจะปล่อยเธอไปจริงๆอย่างที่แพทริกบอกหรือเปล่า แต่ก็อย่างว่าไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย และที่สำคัญเขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ ก็คงไม่มีเหตุผลที่ต้องรั้งเธอไว้อยู่แล้วนี่
อารอนเปิดประตูเข้ามาในห้องก็พบว่าคนป่วยอย่างปรียาภัทรนอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มสาวเท้ายาวๆเข้าไปยืนข้างเตียงคนป่วยอย่างไม่รู้ตัว พร้อมหยิบผ้าห่มคลุมร่างบางไว้ มองเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
ไมเคิลมาทำงานตามปกติ เขาพยายามจะขอคุยกับลินดา อยากรู้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้นว่าเป็นอย่างไรกันแน่ เป็นลินดาอย่างที่เขาเข้าใจหรือเปล่า แต่ลินดาบ่ายเบี่ยงไม่ยอมคุย ยังไงซะเย็นนี้เขาต้องคุยกับเธอให้ได้
พอถึงเวลาเลิกงาน ลินดาเก็บข้าวของใส่กระเป๋าตามปก
