“ลินดา ฉันฝากดูไมค์หน่อยนะ”
“จ้ะ” ลินดารับคำอย่างแข็งขันแล้วรีบวิ่งตามไมเคิลไป
ปรียาภัทรยังคงมองตามหลังทั้งคู่ไปสายตาละห้อย จนอารอนเกิดความหมั่นไส้
“นี่ คุณจะอาลัยอาวรณ์อะไรหมอนั่นอะไรนักหนา ขึ้นรถได้แล้ว”
“ฉันไม่ไปกับคุณ” ถึงเธอจะไม่ได้ให้ไมเคิลไปส่ง แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องกลับกับเขา
“ทำไม” อารอนเอ่ยเสียงเข้ม เขาอุตส่าห์มารับยังจะทำเป็นเล่นตัวอีก
“คุณมันคนเผด็จการ บ้าอำนาจ!” เธอต่อว่าพร้อมตวัดสายตาขุ่นมองเขา
“คุณรู้ไหมว่าคนเผด็จการ คนบ้าอำนาจจริงๆ แล้วมันเป็นยังไง”
“ฉะ…ฉัน…” ความเก่งกล้าที่มีหายไปแทนที่ด้วยความหวาดหวั่นเมื่อเห็นสีหน้าท่าทางจริงจังของเขา ไหนจะน้ำเสียงเข้มนั่นอีก
“คุณไม่จำเป็นต้องตอบหรอก แต่ผมจะแสดงให้คุณดูว่าสิ่งที่คุณต่อว่าผมมันเป็นแบบไหนกันแน่” พูดจบชายหนุ่มก็ตวัดร่างบางขึ้นพาดบ่า ปรียาภัทรใช้กำปั้นเล็กๆ รัวทุบไปที่แผ่นหลังกำยำของเขา แต่อารอนไม่รู้สึกสะทกสะท้านแต่
