“จ้ะ” ลินดาตอบรับสั้นๆ
“ว่าแต่เธอไม่เป็นอะไรมากแน่นะ”
“อื้ม…”
“ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะ”
“จ้ะ” ลินดาพยักหน้ารับ
“อย่าลืมนั้น มีอะไรก็โทร.หาฉันได้เลยไม่ต้องเกรงใจ” ปรียาภัทรย้ำอีกครั้ง
“รู้แล้วจ้า”
ปรียาภัทรออกไปแล้ว ลินดาจึงจัดการกับอาหารที่อยู่ตรงหน้า ดีเหมือนกันที่ปรียาภัทรซื้ออาหารมาฝาก บอกตรงๆ เธอก็ไม่อยากออกไปไหนเหมือนกัน
ไมเคิลรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบค่ำ ชายหนุ่มค่อยๆ ยันกายเปลือยเปล่าลุกจากเตียงด้วยความยากลำบาก อาการมึนศีรษะจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์กำลังเล่นงานเขาอยู่ ในที่สุดก็ชันตัวลุกขึ้นนั่งได้สำเร็จ เขาสะบัดศีรษะไปมา ความมึนงงหายไปเล็กน้อย แล้วลุกมายืนข้างเตียง พอเห็นว่าทรงตัวได้ไม่ล้ม จึงเดินตรงเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกาย
การอาบน้ำทำให้เขารู้สึกสดชื่นมากขึ้น หลังจากแต่งตัวแล้วชายหนุ่มจึงเดินกลับมาที่เตียง เขาพยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เขาจำได้ว่าเขาไปนั่งดื่มที่ไนต
