ตอนที่ 1
1420 คำ
หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก เพราะรู้สึกมึนศีรษะมาก มากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอพยายามกระพริบตาถี่ๆ และในที่สุดเปลือกตาบางก็เปิดกว้างสำเร็จ
เธอพยายามสะบัดศีรษะเพื่อขับไล่ความงุนงงออกไป แต่มันก็ช่วยได้ไม่มากอย่างที่ต้องการ มือบอบบางทั้งสองข้างวางลงข้างลำตัวแล้วชันตัวลุกขึ้นในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน รู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วทั้งร่าง จึงก้มมองสำรวจร่างกายของตัวเอง
ตายแล้ว! เสื้อผ้าเธอหายไปไหน หญิงสาวตาเบิกกว้างพร้อมกับเหงื่อที่เริ่มผุดตามใบหน้า
ดวงตาของเธอต้องเบิกกว้างมากกว่าเดิม เมื่อหันไปด้านข้างแล้วพบว่ามีชายหนุ่มนอนหันหลังเปลือยเปล่าให้เธอ มีเพียงห่มผ้าปกปิดช่วงล่างเอาไว้ ซึ่งก็เดาได้ไม่ยากว่าท่อนล่างของเขาก็คงจะเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน เห็นแค่แผ่นหลังกว้างเธอก็รู้ทันทีว่าเขาเป็นใคร แต่…เธอควรจะดูให้แน่ใจ
หญิงสาวเอี้ยวตัวเพื่อจะได้มองหน้าของเขาอย่างชัดเจน ก่อนจะเอามือบอบบางทั้งสองข้างปิดปากตัวเองเอาไว้เพื่อไม่ให้เสียงกรีดร้องเล็ดลอดออกมา
เธอคือผู้หญิงที่ต้องเจอกับความอัปยศ!
เธอคือผู้หญิงที่ต้องพบกับความโชคร้ายที่สุดในชีวิต!
เพราะเธอคือผู้หญิงที่เสียความสาวให้ผู้ชายที่เป็นเกย์
หญิงสาวรีบกระวีกระวาดปีนลงจากเตียงโดยไม่ได้สนใจร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง รวบเอาเสื้อผ้าของเธอที่อยู่อย่างกระจัดกระจายตามพื้นห้อง หยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างลวกๆ ในสมองคิดได้อย่างเดียวว่า ‘ต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด’ คิดได้ดังนั้นจึงรีบสาวเท้าออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับมามองอีก
หลังจากที่เธอออกไปแล้ว คนที่เธอคิดว่ากำลังหลับอยู่ ก็ค่อยๆ ชันตัวลุกขึ้นมาในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน พิงแผ่นหลังเปลือยเปล่าไว้กับพนักเตียง มุมปากกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สายตาคู่คมที่กวาดมองไปรอบๆ เสื้อผ้าที่สวมใส่เมื่อคืนกระจัดกระจายอยู่ตามพื้นห้อง แต่ชายหนุ่มไม่คิดจะแยแส ร่างเปลือยเปล่าก้าวลงจากเตียง เดินข้ามสิ่งกีดขวางที่อยู่ตามพื้นห้อง แล้วตรงไปยังห้องน้ำ
ชายหนุ่มจัดการหมุนก๊อกน้ำเปิดฝักบัวเพื่อชำระร่างเปลือยเปล่าที่ประกอบด้วยกล้ามเนื้อแน่นไปทุกสัดส่วน บริเวณหน้าท้องก็เต็มไปด้วยซิกแพคไร้ไขมัน ด้วยความที่เขาเป็นนักกีฬาทำให้เขาได้ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ รูปร่างของเขาจึงดูสมบูรณ์แบบอย่างไม่มีที่ติ ผมสั้นสีบลอนด์น้ำตาลที่มักจะเซตเป็นทรงสุดเท่ห์ดูยุ่งเหยิงไปบ้าง แต่ไม่ได้ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาดูดีลดลงแต่อย่างใด ยิ่งเป็นการเพิ่มความมีเสน่ห์อย่างเหลือร้ายให้เขามากขึ้นไปอีกเท่าตัว
เมื่ออาบน้ำเสร็จเรียบร้อย เขาก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาผูกเอวเอาไว้อย่างหลวมๆ แล้วก้าวออกมาจากห้องน้ำ สายตาคู่คมมองไปยังประตูที่หญิงสาวเพิ่งเดินออกไปเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา
“นึกว่าจะแน่! ยายคาวฮอม”
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์อีกครั้ง
ร่างสูงที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ภายในเพนต์เฮาส์ส่วนตัวสุดหรูใจกลางกรุงลอนดอน ต้องสบถอย่างหัวเสีย เมื่อเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือส่งเสียงกรีดร้องรบกวนโสตประสาทกลางดึก มือหนาควานหาเครื่องมือสื่อสารที่อยู่บนหัวเตียงอย่างสะเปะสะปะ ก่อนจะหาพบแล้วกดรับสาย
“ว่าไงครับ คุณแพทริก” อารอนตอบรับด้วยน้ำเสียงที่ดูหงุดหงิดเล็กน้อย ก็คราวก่อนคุยวิดีโอคอลกันอยู่ และเขาจะขอคุยกับสาวที่อีกฝ่ายกำลังคั่วอยู่เท่านั้นแหละ เพื่อนตัวแสบอย่างแพทริกดันกดปิดหนีเสียอย่างนั้นจะไม่ให้เขาหงุดหงิดอีกฝ่ายได้ยังไง
“ฉันมีเรื่องให้นายช่วยหน่อย” ปลายสายเอ่ยกลับเสียงจริงจัง
“อย่างนี้ทุกทีสิน่า ถ้าไม่มีธุระนายก็คงไม่โทร.หาฉันหรอก”
“เฮ้ย! อย่าเพิ่งงอนดิ เรื่องนี้ฉันซีเรียสจริงๆ นะ”
“งั้นก็ว่ามา”
“รบกวนนายช่วยส่งเครื่องบินส่วนตัวของนายมารับฉันหน่อยสิ”
“ที่ประเทศไทยน่ะนะ” อารอนร้องถามอย่างตกใจ พร้อมๆ ผุดตัวลุกนั่งบนเตียงขนาดคิงส์ไซด์อย่างพรวดพราด “เฮ้ยๆ ทำไมล่ะ ไหนว่าจะเดินทางเครื่องบินโดยสารจากประเทศไทยไง แล้วนายต้องเดินทางคืนนี้ไม่ใช่หรอกเหรอ”
“คือ...ฉันมีปัญหานิดหน่อย” แพทริกอ้ำอึ้งไม่กล้าบอก
“บอกมา เอาให้เคลียร์ ไม่งั้นฉันเซย์โน”
“ชิท!” แพทริกสบถออกมาเบาๆ “คือฉันจะพาวีไปด้วย”
“พาคุณวีมาด้วย ก็บินมาจากเมืองไทยก็ได้นี่ ปกตินายก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอะไรอยู่แล้ว หรือคุณวีอยากนั่งเครื่องบินส่วนตัว”
“ไม่ใช่แบบนั้น วีไม่ได้เรียกร้องอะไร”
“แล้วยังไง รอบนี้เอาให้เคลียร์ ถ้านายไม่เล่าให้หมด ฉันจะวางแล้วนะ” อารอนแกล้งขู่ เขาไม่ได้คิดจะวางสายจริงๆ หรอก แต่อยากรู้ความจำเป็นที่อีกฝ่ายต้องการเครื่องบินส่วนตัวต่างหาก
“โธ่เว้ย! เดี๋ยวก่อน โอเค ฉันบอกแล้ว คือว่าฉันกับวีเข้าใจผิดกันนิดหน่อยแล้วเธอคงไม่ยอมไปกับฉันดีๆ แน่ นายเข้าใจฉันใช่ไหม”
“อย่าบอกนะว่านาย...”
“ใช่...ฉันจะฉุดวี”
คำตอบของแพทริกทำให้เขาช็อกตาเบิกกว้าง พร้อมกับอ้าปากค้างไปชั่วขณะ ไม่อยากจะเชื่อคนอย่างแพทริกถึงกับต้องฉุดผู้หญิง แบบนี้เขาคงต้องไปรับแพทริกด้วยตัวเองซะแล้ว
“โอเค ฉันจะจัดการให้เดี๋ยวนี้!” อารอนรับคำเพื่อน เอาวะ ในเมื่อเพื่อนขอเขาก็จะช่วย หวังว่าเขาคงไม่ต้องไปนอนเล่นในตะรางเพราะคดีมีส่วนรู้เห็นในการลักพาตัวหรอกนะ
อารอน เรมี่ นักฟุตบอลฝีเท้าดี สังกัดสโมสรยักษ์ใหญ่ในกรุงลอนดอนอย่างสโมสรเรดลอนดอนฟุตบอลคลับ นอกจากเขาจะเป็นนักเตะที่มีชื่อเสียงโด่งดังระดับโลกแล้ว ครอบครัวของเขาก็ยังร่ำรวยมหาศาลจากธุรกิจสิ่งพิมพ์ที่มีหลายสาขากระจายอยู่ทั่วทุกมุมโลก โดยสาขาที่ใหญ่ที่สุดตั้งอยู่ใจกลางกรุงลอนดอนในสหราชอาณาจักร ชื่อบริษัทก็คือเออาร์ สปอร์ต แมกกาซีน
อารอนมีเพื่อนที่สนิทกันมากอย่างเดวิด แพทริก มอร์แกนซึ่งเป็นนักเตะสังกัดสโมสรเดียวกันกับเขา ตอนนี้แพทริกเดินทางไปเป็นโค้ชชั่วคราวให้แก่นักกีฬาฟุตบอลเยาวชนของประเทศไทยตามที่ได้รับหนังสือเชิญ และแพทริกก็ตอบตกลง และตอนนี้ก็ครบกำหนดสองเดือนที่แพทริกต้องเดินกลับมาที่กรุงลอนดอน อารอนรู้มาว่าช่วงที่แพทริกไปอยู่ที่นั่นได้ไปเจอสาวไทยที่ถูกใจเข้า เจ้าตัวถึงกับออกปากว่าหญิงสาวที่ชื่อวีรณาเป็นคู่หมั้น ทั้งที่แพทริกไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนอย่างจริงจังมาก่อน เรื่องนี้อารอนคิดว่าไม่ธรรมดา แถมยังเอ่ยปากให้เขาส่งเครื่องบินส่วนตัวไปรับที่เมืองไทยและงานนี้เขาคงต้องไปด้วยตัวเอง
ใช้เวลาเดินทางสิบสองชั่วโมงอารอนจึงเดินทางมาถึงประเทศไทย เครื่องบินส่วนตัวถูกนำลงจอดยังลานจอดเครื่องบินเอกชนแห่งหนึ่ง เขารออยู่ชั่วครู่ โรเจอร์กับลูอิสลูกน้องของแพทริกก็มารับแล้วพาไปยังคอนโดมิเนียมหรูที่
แพทริกพักอยู่
เขานั่งรอแพทริกอยู่ที่ห้องรับแขก เพียงไม่นานอีกฝ่ายก็เดินมาหา ก่อนจะทักทายและหยอกล้อกันตามประสาเพื่อนรัก เขาแกล้งยื่นหน้าเข้าหาทำราวกับว่าจะจูบอีกฝ่าย ซึ่งแพทริกก็ปัดป้องไม่ให้เขาเข้าใกล้เป็นพัลวัน จนกระทั่งมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแพทริกนั่นแหละ เขาจึงยอมถอยออกมาซึ่งผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่วีรณาที่เป็นคู่หมั้นของแพทริกแน่ เพราะแพทริกบอกว่าอีกฝ่ายไม่สบายนอนพักอยู่ในห้อง และก่อนหน้านี้เขาก็เคยเห็นเธอผ่านวิดีโอคอลแล้ว
- ผู้เขียน
