วันเวลาล่วงเลยมา…
ฝานถินายังลืมพีระพงษ์ไม่ได้สักที ตอนที่แอลลี่มีอายุได้เจ็ดขวบ เธอเคยพาลูกสาวไปดักรอเขาที่โรงแรม ไม่ได้ตั้งใจจะไปรบกวนหรือสร้างความวุ่นวายให้กับชีวิตเขา เธอต้องการแค่แอบมองอยู่ไกลๆ…ด้วยสายตาเป็นสุข ในทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘บิดา’ ของลูกสาว
กระทั่งวันหนึ่ง…
เกิดความพลิกผันครั้งสำคัญในชีวิตของฝานถินาอีกครั้ง เมื่อรพีพรรณซึ่งเป็นภรรยาของพีระพงษ์บังเอิญมาเห็นเธอกำลังอุ้มลูกสาวเดินออกมาจากถนนด้านหน้าโรงแรมในตอนใกล้ค่ำของวันหนึ่ง
รพีพรรณจึงเรียกยามที่เฝ้าอยู่หน้าประตูมาถาม ได้ความว่าฝานถินามักจะแอบมาดักรอพีระพงษ์อยู่บ่อยๆ แต่ก็แค่มองอยู่ห่างๆ ไม่เคยเข้ามาแสดงตัวหรือทักทาย ซึ่งพีระพงษ์ก็ไม่เคยรู้ว่าฝานถินายังมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ
สิ่งที่ทำให้รพีพรรณโกรธและเป็นกังวลมาก ก็คือเรื่องที่เธอรู้ว่าฝานถินามี ‘ลูกสาว’ พนักงานในโรงแรมต่างก็เล่าลือเป็นเสียงเดี
