หากแต่วูบหนึ่งในสำนึก…ความละอายที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดก็แล่นลิ่วเข้าจู่โจมใจ ทำให้เธอนึกถึงใบหน้าของพีระพงษ์ขึ้นมา เธอพยายามสลัดภาพใบหน้านั้นให้พ้นไปจากความคิด บอกตัวเองว่าไม่มีประโยชน์ที่จะต้องไปนึกถึงคนที่ไม่เคยไยดีต่อชีวิตของเธอและลูก
“หน้าอกเธอสวยมาก”
เขาชมแล้วจูบฟัดแรงๆ กับเนินเนื้อขาวผ่องที่แอบมองมานาน ทั้งจมูกและปากไล้เลียไล่เรื่อยขึ้นไปตามลำคออีกครั้ง ฝังเอาความสากระคายของตอเคราเอาไว้ที่พวงแก้มแดงซ่านไปด้วยเลือดฝาด
ครู่ต่อมาเขาก็ทำท่าว่าจะถอดกางเกงของตัวเอง
“อย่า…ไม่ใช่ในนี้ค่ะ…”
ฝานถินารีบท้วงเบาๆ ให้เขารู้
ถ้ามันจะเกิดขึ้น…ก็ต้องไม่ใช่ในห้องที่มีลูกสาวของเธอกำลังนอนหลับ ฝานถินากลัวว่าแอลลี่จะตื่นขึ้นมาเห็นเข้า เธอส่งสายตาเป็นนัยว่าให้ออกไปยังห้องข้างๆ
“ได้…”
เถ้าแก่ฟานรับรู้ด้วยสายตา
เขากระตุกยิ้มอย่างได้ใจ รีบตรงเข้าอุ้มร่างของฝานถินาออกมาจากห้องนอน พา
