บทส่งท้าย บ้านที่มีรัก
เวลาผ่านไปหลายปีนับจากวันที่พวกเขาผ่านพ้นเรื่องราวเลวร้ายในอดีต
ตอนนี้ชีวิตครอบครัวของมาร์คัสและอันนาได้กลายเป็นสิ่งเรียบง่าย อบอุ่น และเต็มไปด้วยความรัก
เสียงหัวเราะของเด็กชายตัวเล็กวัยห้าขวบดังก้องไปทั่วสนามหญ้าหลังบ้าน
“คุณพ่ออออ! ดูผมสิ!”
ซานเตอร์วิ่งสุดแรง มือสองข้างกางออกเหมือนเครื่องบิน ก่อนจะกระโจนลงบนเบาะนุ่มที่พ่อเขาทำไว้ให้เป็นสนามเด็กเล่นเฉพาะกิจ
มาร์คัสที่กำลังรดน้ำต้นทิวลิปหันไปมอง พลางส่ายหน้าเบา ๆ
“ถ้ากลิ้งลงไปในแปลงผักที่แม่ปลูกอีก พ่อจะให้ไปนอนกับหมีนะเจ้าตัวแสบ!”
“งืออออ ผมขอโทษครับ!” เจ้าตัวเล็กพูดพลางทำหน้าจ๋อย ก่อนจะค่อย ๆ กระเถิบออกจากแปลงดอกไม้ที่แม่หวงนักหวงหนา
อันนาที่เดินออกมาจากครัวพร้อมน้ำผลไม้หัวเราะอย่างอ่อนใจ
“เขาได้ความดื้อจากใครกันแน่นะคะคุณมาร์คัส?”
“ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ แต่หน้าตาได้น่ารักแบบคุณแน่นอน”
มาร์คัสกระซิบตอบ
