บทที่ 7 กลิ่นต้องห้าม

1014 คำ

ตัดภาพมาที่ชั้นสองของคฤหาสน์เบลเลโซ่ อันนาเดินมาตามคำบอกของคุณหญิงย่า หัวใจเธอเต้นแรงอย่างประหลาดทั้งที่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มือบางเอื้อมแตะลูกบิดอย่างลังเล แล้วผลักประตูเข้าไปช้า ๆ ภายในห้องเงียบสงัด ผ้าม่านสีเข้มบดบังแสงแดดจนห้องมืดครึ้ม แสงสลัวตกกระทบร่างชายหนุ่มที่นั่งหันหลังอยู่บนโซฟา ความรู้สึกแรกที่แล่นผ่านใจอันนาคือ อบอุ่นปนหวาดหวั่น เธอก้าวเข้าไปอย่างช้า ๆ “พี่เวย์เดน…” เสียงเรียกเบา ๆ ของเธอดังขึ้นในความเงียบ ทันใดนั้นเอง เพล้ง! เสียงแตกของแจกันแก้วดังสนั่น แจกันกระเด็นเฉียดใบหน้าเธอไปไม่ถึงคืบ เศษแก้วกระจายเกลื่อนพื้น อันนาเบิกตากว้าง หยุดชะงักตรงหน้าประตู “ออกไปให้พ้น!!” เสียงทุ้มเข้มตะคอกลั่นห้อง มาพร้อมแรงอารมณ์ปั่นป่วน มาร์คัสยืนขึ้น ดวงตาคมวาวฉายแววอำมหิต ความเจ็บแปลบจากอาการปวดหัวเล่นงานจนเขาต้องกุมขมับแน่น เขาเข้าใจผิดว่าอันนาเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่คุณหญิงย่าส่งมา “ขายตัวเพื่อชื่อเสียง” เหมือนกับเมื่อคืน อันนาตัวสั่นไปทั้งร่าง ใจเต้นแรง แต่พยายามตั้งสติ เธอก้าวขาอย่างมั่นคง แม้หัวใจจะหวาดกลัว เสียงของเธอสั่น แต่เด็ดเดี่ยว “พี่เวย์เดนคะ… ฉันอันนาเอง…” มาร์คัสชะงักเล็กน้อย ดวงตาคมจ้องเธออย่างจับผิด อันนาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ เห็นเขากุมศีรษะ ตัวสั่น หายใจหอบหนัก เหงื่อผุดเต็มหน้าผาก “พี่เจ็บใช่ไหม…” เธอย่อตัวลงข้างโซฟา มือบางแตะไหล่กว้างเบา ๆ แล้วเอื้อมประคองใบหน้าของเขา สัมผัสนั้นทำให้มาร์คัสนิ่งงัน เขาเงยหน้าขึ้น ดวงตาสั่นไหววูบหนึ่งก่อนจะกลับมาแข็งกร้าวเช่นเดิม “อย่ามายุ่งกับฉัน…” เขาคำรามเสียงแหบพร่า “เธอมันก็แค่เครื่องมือของพวกนั้น… หิวเงิน หิวอำนาจ…!” อันนานิ่ง ก่อนพูดช้า ๆ “ถ้าฉันเป็นคนแบบนั้นจริง… ฉันคงไม่รู้สึกอะไรเลยที่เห็นพี่ทรมานแบบนี้” เสียงของเธอเจือความปวดร้าว “ฉันไม่รู้ว่าตัวเองเคยเป็นใคร หรือเคยทำอะไร แต่สิ่งเดียวที่ฉันรู้… คือผู้ชายคนนี้เคยช่วยชีวิตฉันไว้” มาร์คัสสบตาเธอ แววตาเขาสับสนอย่างเห็นได้ชัด ภาพเวย์เดนที่นอนโคม่าในห้องไอซียูผุดขึ้นในหัว อาการปวดหัวกำเริบรุนแรง เขาเซไปเล็กน้อยก่อนจะทรุดนั่ง อันนารีบเข้าประคองไว้ทัน เธอโอบไหล่เขาเบา ๆ ร่างหนานิ่งเงียบ หัวใจเขาเต้นแรงราวกับจะระเบิด มือของเขาที่เคยเหวี่ยงแจกันใส่เธอเมื่อครู่… บัดนี้กลับปล่อยให้เธอแตะต้องได้โดยไม่ขัดขืน “พี่เวย์เดน…” เธอกระซิบ “ไม่เป็นไรนะคะ ฉันอยู่ตรงนี้…” ในหัวของมาร์คัส มีแต่เสียงก้องของอดีต ความเจ็บปวดจากแม่ที่ทิ้งเขาไป ความรู้สึกถูกหักหลังซ้ำ ๆ แต่ในตอนนี้… วินาทีนี้… มือเล็กที่วางอยู่บนหน้าอกของเขา กลับทำให้หัวใจเต้นช้าลงอย่างน่าประหลาด ในวินาทีนั้น ก่อนที่ความอ่อนโยนจะได้หยั่งรากในใจเขา …ความมืดในจิตใจก็พุ่งขึ้นรุนแรงเหมือนคลื่นใต้น้ำที่ไม่อาจคาดเดา มาร์คัส จับไหล่เล็กของอันนาไว้แน่น สายตาที่เคยวาวด้วยความสับสน… เปลี่ยนเป็นแววกร้าวและคลั่ง “ออกไปจากหัวของฉัน…” เขาคำรามเสียงต่ำ แล้วบีบคอเธอในพริบตา “เธอทำอะไรกับฉัน!” “อึก… พี่เวย์เดน…” อันนาเบิกตากว้าง มือเล็กพยายามแกะมือเขาออกจากลำคอ ร่างของเธอถูกเขาลากลงไปกับเตียงอย่างแรง จนแผ่นหลังกระแทกกับฟูก เธอพยายามร้องขอชีวิตทั้งที่หายใจแทบไม่ออก ริมฝีปากสั่นระริก เสียงแหบพร่าเปล่งออกมาอย่างยากเย็น “พี่เวย์… ฉันเจ็บ… หายใจ… ไม่ออก…” แต่มาร์คัสไม่ฟัง เขาโน้มตัวลงมา บน ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวด้วยความสับสนและเจ็บปวด กลิ่นหอมจาง ๆ จากผิวเนื้อของเธอลอยแตะปลายจมูกเขา และนั่นทำให้ร่างกายเขาเริ่มเปลี่ยนไป รู้สึกวูบวาบ ร้อนผ่าวในอกและหน้าท้อง มือหนาเริ่มผ่อนแรงลง แต่ยังจับคอเธอไว้อย่างระแวง เขาจ้องตาเธอไม่กระพริบ เสียงเข้มเค้นลอดไรฟัน “กลิ่นนี้… เธอ… ทำอะไรกับฉัน…!” อันนาพยายามหอบหายใจ น้ำตาไหลพราก “ฉัน… ฉันไม่รู้… ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย…” เสียงเธอสั่นไหว สับสนและกลัวจับขั้วหัวใจ มาร์คัสเบิกตากว้าง เหมือนโดนบางอย่างกระแทกเข้ากลางอก ความรู้สึกในร่างมันแปลก หัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดแรงผิดปกติ “กลิ่นนี้มัน… มันไม่ใช่กลิ่นธรรมดา…” เขาครางเบา ๆ อย่างเก็บไม่อยู่ “เธอ… เธอทำอะไรกันแน่…?” คำถามที่หลุดจากปากเขา ทำให้อันนานิ่ง ภาพในฝันเมื่อคืนผุดขึ้นมาในหัวชัดเจนอีกครั้ง ชายหน้ากลัว… เข็มฉีดยา… คำพูดเย็นเยียบ “เธอคือยาปลุกเซ็กส์สำหรับผู้ชาย…” หัวใจเธอเหมือนหยุดเต้นไปชั่วขณะ “ฝันนั้น… หรือมันคือเรื่องจริง…” เธอพึมพำเบา ๆ น้ำเสียงไร้แรง มาร์คัสเห็นสีหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยน เหมือนเธอกำลังตื่นรู้บางสิ่ง เขาจับคางเธอไว้แน่น ดวงตาวาวโรจน์ “ตอบมาให้ชัด เธอเป็นใคร แล้วทำไมถึงทำให้ร่างกายฉัน… เป็นแบบนี้” แต่ก่อนที่คำตอบใดจะถูกพูดออกมา อาการปวดศีรษะของมาร์คัสก็แล่นพล่านอย่างรุนแรง เขาทรุดตัวลงข้าง ๆ หอบหนัก มือกุมขมับแน่น อันนารีบยันตัวลุกขึ้น แม้ยังหายใจติดขัด เธอมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ดูทรมานไม่ต่างจากเธอ หัวใจของเธอปวดหนึบอย่างบอกไม่ถูก แม้ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร แม้ไม่แน่ใจว่าร่างนี้คือ “ยา” อย่างที่ฝันหรือไม่ แต่สิ่งที่แน่ชัดในใจคือ… ชายคนนี้… กำลังเจ็บปวดอย่างสุดหัวใจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more