บทที่3 ไม่สำนึก!
1650 คำ
พินญดาคล้ายคนจะหมดแรงจากการถูกสามีสมรสผลักโยนลงในสระน้ำลึกขนาดใหญ่ เธอว่ายน้ำไม่เป็นก่อนหมดสติไปได้ยินเสียงคำพูดแผ่วเบาหวิว
“ยายกิ้งกือ เธออย่าเป็นอะไรไปนะ!”
มาเฟียหนุ่มช่วยคนหมดสติจากการจมน้ำขึ้นมาได้สำเร็จ บางอย่างในใจเบาโหวงเหมือนว่าขาดใจ มาดามคาร่าและพวกคนใช้ได้ยินเสียงตะโกนโวยวายขอความช่วยเหลือในแถบริมสระว่ายน้ำรีบวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์
“หนูแพนดี้ ลีโอ นี่ลูกทำอะไร ทำไมหนูแพนดี้ถึงจมน้ำ”
มาดามคาร่าสั่งให้แม่บ้านใหญ่บอกคนขับรถประจำตระกูลเตรียมออกรถ ลีโอพูดอะไรไม่ออก
“เอ่อ คือผม”
ลีโอรู้สึกผิดที่เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเมียแต่งสุดเกลียดชังว่ายน้ำไม่เป็น ยิ่งเห็นสภาพไร้สติ หัวใจปวดหนึบแปลกๆ
“แม่ผิดหวังในตัวลูกมาก ถ้าลูกสะใภ้แม่ตายจะว่ายังไง ไม่ต้องมายุ่งกับหนูแพนดี้อีก หนูแพนดี้เจ็บเจียนตายมามากพอเพราะลูกลีโอคนเดียว” มาดามต่อว่าใส่ลูกชายไร้หัวใจทำร้ายคนโปรดของเธอ
มาดามคาร่าพาร่างไร้สติของพินญดาขึ้นรถส่งตัวไปสู่โรงพยาบาลเอกชน ลีโอไม่กล้าไปเพราะกลัวความรู้สึกผิดจับใจ เห็นทีว่าจะเข้าหน้ามารดาไม่ติด!
“โธ่เว้ย! ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปว่ะ”
ท่านประธานบริษัทตระกูลแบล็คเคลเมนต์คว้ากุญแจรถสปอร์ตคันหรูขับพุ่งทะยานออกไปจากคฤหาสน์ ที่ใครๆ ก็ต่างเข้าข้างยายกิ้งกือหมด!
……
บรีเอน่า ดาราสาวออกอาการตื่นเต้นดีใจ เก็บอาการไม่อยู่ หลังจากถ่ายงานเสร็จได้รับโทรศัพท์จากมาเฟียหนุ่มว่าจะขึ้นมาค้างคืนกับเธอที่คอนโดส่วนตัวที่เขาซื้อให้เธอเมื่อสองเดือนที่แล้ว ตั้งแต่เกิดเรื่องเขาพาเธอบุกเข้าห้องหอวันนั้น มาเฟียหนุ่มก็ไม่เรียกเธอปรนเปรอบำเรอขึ้นเตียงอย่างเคย
“เอาไวน์สองขวดมาให้ฉันสิ”
“วันนี้คุณลีโอเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าเบื่อเมียแต่งที่บ้านโน้นแล้ว”
ดาราสาวหยิบแก้วไวน์มาให้คนนั่งสูบบุหรี่ระบายความเคร่งเครียดที่หน้าระเบียง
“ใช่ เบื่อมาก มีมัมคอยเข้าข้าง คอยให้ท้ายนะสิ ฉันจึงทำอะไรไม่ได้”
มาเฟียอิตาลียกแก้วไวน์ดื่มรวดเดียวผ่านลำคอ ทำเหมือนว่ามันคือน้ำเปล่า ความร้อนวูบวาบในกายแกร่ง
“ถ้าอย่างนั้นให้บรีช่วยผ่อนคลายความเครียดของคุณลีโอ ดีมั้ยคะ”
บรีเอน่าคล้องคอของชายหนุ่ม เพื่อหวังปลุกต่อมเร้าไฟพิศวาส ก่อนเธอแนบริมฝีปากหวานกดจูบปากของเขา
“เธอนี่มันสุดยอดจริงๆ ไม่เหมือนยายกิ้งกือ แค่เห็นหน้าก็หมดอารมณ์แล้ว อยากจะไล่ไปให้พ้นๆ หน้าด้วยซ้ำ!”
“บรีจะทำให้คุณลีโอมีความสุขจนลืมเมียแต่งของคุณแน่นอน”
จากนั้นความปรารถนามืดดำของทั้งคู่ครอบงำ มาเฟียหนุ่มช้อนอุ้มร่างดาราสาวในชุดนอนเซ็กซี่เข้าสู่ด้านในบนเตียงร้อนแรง จนหลงลืมผู้หญิงคนชื่อพินญดาไปชั่วขณะ
……
ระหว่างที่ลีโอกำลังมีความสุขกับบรีเอน่าบนเตียงอยู่นั่น มาดามคาร่าทุกข์ใจกับการกระทำก้าวร้าวของลูกชาย ตอนนี้หมอรายงานผลว่าลูกสะใภ้ปลอดภัยดีแล้ว หมอไทเลอร์ เป็นหมอประจำตระกูลของเธอคอยดูแลพินญดาอย่างใกล้ชิด
“คุณแม่ นี่แพนยังไม่ตายใช่มั้ยคะ”
พินญดาจำได้เลือนรางว่าเธอกำลังจีบสามีสมรสอยู่ ทว่าถูกเขาผลักโยนเธอลงไปในน้ำ จากนั้นภาพพลันดับวูบลง
“จ้ะ หนูแพนดี้ปลอดภัยดีแล้วนะ มัมขอโทษแทนลูกชายตัวดีของมัมที่ทำตัวก้าวร้าว ทำร้ายร่างกายแก่หนูแพนดี้ มัมเลี้ยงดูลีโอไม่ดีเอง เขาถึงกลายเป็นคนเอาแต่ใจแบบนี้” มาดามคาร่าลอบถอนหายใจยาว
“แพนผิดเองค่ะที่ไปยั่วโมโหพี่ลีโอเขาก่อน แล้วแพนหลับไปนานเท่าไหร่แล้วคะ”
พินญดาหันมองรอบๆ ตัว มองดูเวลาบ่งบอกว่าเจ็ดโมงเช้า พอดีประตูห้องพักฟื้นพิเศษเปิดออกกลายเป็นหมอแสนใจดีของเธอ
“ว่ายังไงครับคนเก่งของพี่ ดีขึ้นมากแล้วใช่มั้ย”
“พี่หมอ! แพนนึกว่าพี่หมอจะไม่กลับมาจากเยอรมันแล้วเสียอีก ทำไมตอนงานแต่งของแพนกับพี่ลีโอ พี่หมอถึงไม่ยอมมาล่ะคะ”
พินญดาหรือยายเด็กขี้แยของพี่หมอเผยรอยยิ้มกว้าง ลีโอกับไทเลอร์เป็นลูกเพื่อนสนิทของมาดามคาร่า สมัยตอนเธอเด็กร้องไห้ขี้โมงโป่งที่ถูกลีโอต่อว่าที่เธอตามตื้อตามจีบ มีแต่ไทเลอร์คอยปลอบประโลมและคอยมาเล่นเป็นเพื่อนของลูกคนรับใช้อย่างไม่นึกรังเกียจ จนกระทั่งไทเลอร์เรียนเมืองนอกเพื่อการเป็นหมอรักษาคนป่วยเป็นเวลาหลายปีก่อนกลับมารับตำแหน่งหมอประจำตระกูลของมาดามคาร่า
“ตอนนั้นพี่ขอโทษที่ไม่ได้ร่วมแสดงความยินดีกับลีโอกับน้องแพน พี่ติดธุระด่วนจริงๆ น้องแพนไม่โกรธพี่ใช่มั้ย”
ความจริงหมอไทเลอร์ทำใจไม่ได้ต่างหาก เขาเพิ่งรู้ตอนงานแต่งว่าน้องแพนที่ตนเองแอบหลงรักเข้าพิธีแต่งงานกับลูกเพื่อนสนิทของมารดา เขาฝืนยิ้มรับแต่ในใจเจ็บปวด
“แพนไม่โกรธพี่หมอหรอกค่ะ เพราะพี่หมอเป็นพี่ชายคนเดียวที่แพนมีอยู่ในตอนนี้”
คนตัวเล็กแจกรอยยิ้มร่าเริง สดใส ใบหน้าซีดเซียวเหมือนว่าไม่เป็นอะไรง่ายๆ
“ถ้าอย่างนั้นพี่หมอของน้องแพนขอตรวจคนไข้ก่อนนะครับว่าเป็นยังไงบ้าง”
หมอไทเลอร์แอบหน้าถอดสีกับคำว่าพี่ชายจากพินญดา เขาอยากเป็นมากกว่าพี่ชาย แต่ตอนนี้สายเกินไปแล้ว...
หมอไทเลอร์ตรวจร่างกายของคนไข้พิเศษก่อนบอกกับมาดามคาร่าว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นอนพักสักหนึ่งคืนก็คงกลับบ้านได้แล้วก่อนขอตัวไปรักษาคนไข้รายอื่น มาดามคาร่าโล่งใจที่ลูกสะใภ้ไม่เป็นอะไรมาก
“ความจริงแพนก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ค่ะ ให้แพนกลับบ้านเถอะค่ะคุณแม่ ให้แพนนั่งๆ นอนๆ อยู่เฉยๆ แบบนี้ แพนคงทำไม่ได้”
“ไม่ได้ ลูกสะใภ้ของมัม มัมต้องดูแลให้เป็นอย่างดี เดี๋ยวแม่โทรตามเจ้าสามีตัวดีของหนูแพนดี้ดีกว่า ทำลูกสะใภ้เจ็บเกือบตายแบบนี้ต้องมารับผิดชอบ”
มาดามคาร่าโทรหาคลินท์ เลขาคนสนิทว่าลูกชายเข้าทำงานในบริษัทบ้างไหม แต่คำตอบคือยังไม่เห็นท่านประธานเข้ามา ทำเอามาดามโกรธจนควันออกหู ลีโอ แบล็คเคลเมนต์ ยังไม่สำนึก!
มาดามคาร่าสั่งให้ลูกสะใภ้พักผ่อน ก่อนตัวเองจะขอตัวโทรหาลูกชายตัวดีออกมาหน้าห้องพักฟื้น แต่คนรับสายไม่ใช่เจ้าตัว เป็นเสียงผู้หญิง
“โทรมาตามหาลูกชายแต่เช้า มีอะไรหรือคะมาดาม” ปลายเสียงพูดจาหวานเคลือบพิษสง ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นคนที่เธอคิดวิธีหากำจัดยายปลิงดูดเลือดลูกชาย บรีเอน่า
“บรีเอน่า แล้วลูกชายฉันล่ะ ฉันอยากคุยกับลูกชายของฉัน”
“ดูท่าคุณลีโอจะปลุกยากหน่อยนะคะ เพราะเมื่อคืนเราสองคนต่างจัดหนักกันทั้งคู่ ตอนนี้คุณลีโอสลบอยู่ ปลุกยังไงก็ปลุกไม่ตื่นหรอกค่ะมาดาม”
น้ำเสียงปลายสายหัวเราะเย้ยหยัน ความจริงดาราสาวพูดโกหก ลีโอตื่นก่อนเธอรีบเข้าห้องน้ำ บรีเอน่าพูดจายั่วโมโหมาดามเท่านั้น
“นี่เธอยังกล้ายุ่งวุ่นวายกับลูกชายฉันอยู่อีกเหรอ ผู้ชายเขามีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้ว หน้าไม่อาย”
“ก็แค่เมียแต่งที่มาดามบังคับลูกชายตัวเองให้แต่งงานกับลูกคนรับใช้ของท่านต่างหาก ความจริงเขาทั้งรักทั้งหลงบรีจะตาย คอยดูเถอะค่ะ เมียแต่งคนโปรดของมาดามนั้นแหละที่ต้องเช็ดน้ำตาหัวเข่าที่สามีไม่รัก”
ปลายสายกดตัดสายทิ้ง ทำเอามาดามคาร่าร้อนรนใจกลัวว่าลูกชายจะคว้าก้อนกรวด ทั้งที่มีเพชรแท้อยู่ตรงหน้า
“ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป หลานฉันไม่ได้เกิดแน่ ๆ”
พินญดาได้ยินทั้งหมดจากมาดามคาร่าคุยกันกับคู่ควงของลีโอ หญิงสาวเก็บกดความเจ็บปวดเอาไว้ในใจ ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร ห้ามแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครเห็น ทั้งที่ข้างในแตกสลายจนเกือบเป็นคนไร้ใจ ไร้ความรู้สึก
“อ้าว ยังไม่นอนพักอีกเหรอหนูแพนดี้ หรือว่าหิวข้าวแล้ว”
“คุณแม่คะ แพนจะต้องทนอยู่กับคนที่ไม่ได้รักแพนแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน แพนคงไม่มีคุณสมบัติเป็นแม่ของลูกพี่ลีโอหรอกค่ะ แม้แต่หน้า เขาไม่อยากเห็นแพนวนเวียนอยู่ในชีวิตด้วยซ้ำ แพนเหนื่อย แพนท้อ แพนก็มีความรู้สึกเป็นนะคะ ฮึก ฮื่อ”
สุดท้ายน้ำตาไหลพรากออกมา เธอพยายามทำตัวเข้มแข็ง ไม่แสดงน้ำตาให้ใครเห็น ทำไม เธอกลับทำไม่ได้เสียที
“หนูแพนดี้ ยังไงหนูมีมัมอยู่ทั้งคน มัมจะไม่ยอมให้ใครหรือลีโอมารังแกหนูแพนดี้เด็ดขาด”
มาดามคาร่าสงสารจึงดึงลูกสะใภ้คอยปลอบใจ ขณะที่เธอปล่อยโฮร้องไห้ไม่หยุด
เสียงสะอื้นดังเล็ดลอดออกจากหน้าห้องพักฟื้นพิเศษ คลินท์พาเจ้านายหนุ่มมาเยี่ยมพินญดาตามคำสั่งมาดามคาร่า แต่ทำไมท่านประธานหนุ่มไม่ยอมเข้าไปเสียที
“ฉันขอโทษ แพนดี้”
มาเฟียหนุ่มครางเสียงอ่อยด้วยความรู้สึกผิดจริงก่อนหันมาตะเบ็งคอกเสียงใส่เลขาคนสนิท
“คลินท์ กลับ!”
- ผู้เขียน
