บทที่4 หึงไม่รู้ตัว
1643 คำ
สุดท้ายลีโอ แบล็คเคลเมนต์ ก็ขี้ขลาดตาขาวกลับเข้าไปทำงานบริษัทของตระกูลเหมือนเดิม เขาทำธุรกิจสีเทาหลายอย่างเป็นของตัวเองและขาดไม่ได้คือบริษัทของมาดามคาร่าเกี่ยวกับการกู้เงินที่ต้องการให้ลูกชายซึ่งเป็นทายาทสืบสกุลเพียงคนเดียว ทำให้เขาต้องทำงานขึ้นเป็นประธานสูงสุดของบริษัท
“ไนต์คลับตัวใหม่ที่ร่วมหุ้นกับไอ้เอเดนไปถึงไหนแล้ว แล้วมันยังไม่กลับมาจากท่องเที่ยวผู้หญิงทางเอเชียอีกแล้วใช่ไหม คลินท์”
เอเดนที่ลีโอหมายถึงคือเพื่อนสนิทของเขา เอเดนเป็นคนเจ้าชู้ ติดพันผู้หญิงไปทั่ว เขากับเอเดนร่วมทุนกันกับการเปิดไนต์คลับแห่งใหม่ของอิตาลี
“คืบหน้าไปเกือบแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วครับ ส่วนคุณเอเดนบอกว่าอาทิตย์หน้าน่าจะกลับมาครับ”
คลินท์เอ่ยรายงานตารางงานประจำสัปดาห์นี้ให้ท่านประธานหนุ่มฟังคร่าวๆ
“ออกไปได้แล้ว ฉันอยากอยู่คนเดียว”
“ครับท่านประธาน”
เลขานุการน้อมรับคำสั่งเจ้านายหัวร้อน ออกจากห้องทำงานส่วนตัวรู้สาเหตุดีมาจากเมียแต่งของเขา
“ทำไมฉันต้องมารู้สึกผิดกับเธอด้วย ฉันเกลียดเธอจะตายไป ยายกิ้งกือ ยายเด็กขี้ฟ้องมัมของฉัน!”
ลีโอให้คำตอบแก่ตัวเองไม่ได้ เพียงเห็นภาพเธอไร้สติคืนนั้น ข้างในอกข้างซ้ายเจ็บแปลบๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
และใบหน้าของพินญดายังคงลอยวนเวียน ไม่เว้นกระทั่งเวลามีอะไรกันกับบรีเอน่า ดาราสาวสุดเซ็กซี่ จนทำให้เขาหลับตาพริ้มเห็นภาพผู้หญิงคนนั้นแถมกลิ่นกายน้ำหอมฉุนของบรีเอน่าไม่หอมสะอาดเทียบเท่ากับกลิ่นติดตัวจากกายของภรรยาแต่งสุดเกลียดชัง
นี่เขาเป็นอะไรกันแน่ ลีโอ...
“อย่าคิดถึงยายกิ้งกือเด็ดขาด เป็นเพราะเธอทำให้ฉันต้องมาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ถ้าฉันไม่มีความสุข เธอก็ไม่มีความสุขเหมือนกัน แพนดี้” ลีโอจะทำให้พินญดาเห็นว่าชีวิตหลังแต่งงานคือนรกที่แท้จริง
“ฉันเกลียดเธอ ยายกิ้งกือน่าขยะแขยง!”
……
พินญดาไม่ขอค้างคืนที่โรงพยาบาล ถึงแม้ว่าหมอไทเลอร์จะโน้มน้าวใจคนไข้แสนดื้อรั้นอย่างไรก็ไม่ได้ผล หมอไทเลอร์จนใจขออาสาพาน้องสาวแสนดีกลับบ้านพร้อมมาดามคาร่า
“ถ้าน้องแพนมีอาการอะไรผิดปกติ รีบโทรมาหาพี่ได้เสมอนะ”
หมอไทเลอร์ให้เบอร์ส่วนตัวแก่พินญดา ซึ่งหญิงสาวตอบรับด้วยความดีใจ
“ค่ะพี่หมอ พี่หมอเป็นคนเดียวที่แพนไว้วางใจมากที่สุด ไม่ได้เจอกันมาตั้งนาน ขอกอดหน่อย” พินญดาสวมกอดคนเปรียบเสมือนเป็นพี่ชายแสนดีของเธอ
คนถูกสวมกอดแอบหน้าแดงระเรื่อ หมอไทเลอร์ขัดเขินกับเสียงหัวใจด้านในเต้นแรงหนักไม่เป็นจังหวะพร้อมได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวของพินญดา แอบน้อยใจว่าคนคนนั้นไม่เป็นเขาบ้างที่คอยอยู่เคียงข้างกายเธอ
“ฮะแฮ่ม ต่อหน้าฟ้าสางก็ไม่อาย ตัวเองมีสามีตีทะเบียนเป็นตัวเป็นตนยังมีหน้ามากอดระเริงกับชายอื่นอีก ยายกิ้งกือ!”
น้ำเสียงเข้มขึ้นสูงไปทางโมโหสุดขีดดังทางด้านหลังทำเอาพินญดาต้องรีบผละออกจากพี่หมอไทเลอร์รวดเร็ว
“พี่ลีโอ! กลับมาบ้านตั้งแต่ตอนไหนคะ”
พินญดาไม่ตกใจกับความเกรี้ยวกราดกับสามีในสมรสที่หัวร้อนตลอดเวลา
“ก็มาทันตอนที่เมีย(แต่ง)ตัวเองกำลังเล่นชู้กันต่อหน้าบ้านสามีน่ะสิ ไทเลอร์ นายไม่รู้หรือไงว่าคนที่นายกอดอยู่มีผัวแล้ว”
ลีโอหงุดหงิด หัวร้อนที่เห็นภาพชวนอารมณ์ไม่ดี ดูสายตาหวานเชื่อมจากผู้ชายนั้นรู้ว่ามันคิดอย่างไรกับพินญดา
“เล่นชู้? พี่ลีโอเอาอะไรมาพูด พี่หมอไทเลอร์ก็เคยสนิทกับพี่ลีโอไม่ใช่เหรอคะ แพนแค่กอดกับพี่หมอในฐานะพี่ชายกับน้องสาวเท่านั้น คนที่คิดว่าเล่นชู้กันน่าจะเป็นพี่ลีโอกับคุณบรีเอน่ามากกว่านะคะ”
“แพนดี้!”
“แพนขอตัวก่อน ไม่อยากเห็นหน้าคนที่ผลักแพนตกน้ำจนเกือบจมน้ำตาย!”
พินญดาตะคอกใส่สามีหนุ่มตรงหน้า รีบวิ่งเข้าสู่ด้านในบ้านเพราะไม่อยากหลั่งน้ำตาไหลรินให้คนใจร้ายเห็นว่าเธอเสียใจ เจ็บปวดกับการกระทำเขามากขนาดไหน
“ไม่อยากเชื่อว่านายจะเป็นสามีที่เลวชั่วช้ามาก ถึงขนาดผลักภรรยาตัวเองตกน้ำสระว่ายน้ำข้างบ้านเพื่อหวังให้เมียตัวเองจมน้ำตาย ทั้งๆ ที่รู้ว่าน้องแพนว่ายน้ำไม่เป็น นายทำได้อย่างไร ลีโอ”
หมอไทเลอร์รู้ความจริงจากปากหญิงสาว ทนไม่ไหวชกต่อยใบหน้าหล่อเหลาของมาเฟียหนุ่ม
“ไอ้หมอ แกใจเย็นๆ ฉันรู้ว่าฉันผิด แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ลีโอยับยั้ยชั่งใจว่าเคยเป็นเพื่อนสนิทกันจึงไม่ชกหมัดใส่ใบหน้าของมันกลับ แต่กระนั้นเขายังไม่ชอบที่ไทเลอร์สนิทสนมกับพินญดาของตน
“ไม่ได้ตั้งใจ กล้าพูด ถ้ามาดามคาร่าไม่พาน้องแพนมาส่งโรงพยาบาลก่อน น้องแพนคงได้ตายสมใจแกละสิ”
ไทเลอร์เก็บกดอารมณ์หึงหวงภรรยาแต่งของคนอื่นออกนอกหน้านอกตา มาเฟียหนุ่มเห็นแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ
“เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของผัวเมีย ชู้อย่างแกไม่ต้องยุ่ง! และอย่ามาแตะต้องยายกิ้งกือนั่นอีก เพราะฉันหวงสัตว์เลี้ยงของฉัน!”
มาเฟียหนุ่มเอ่ยข่มขู่หมอไทเลอร์ด้วยความหงุดหงิด ภาพพินญดาสวมกอดหมอหนุ่มหน้าตาดียังคงติดตราตรึงหัวใจสุ่มไฟร้อนจนอยู่แทบไม่เป็นสุข
เขาพยายามระงับอารมณ์กระวนกระวายในจิตใจเข้าไปหาตัวต้นเหตุ พินญดา เป็นเพราะเธอคนเดียวทำให้เขาเสียศูนย์
“ถ้านายดูแลน้องแพนไม่ดี ฉันนี่แหละจะเป็นคนแทนที่นายเอง ลีโอ”
“ลูกสะใภ้สุดโปรดของมัมอยู่ที่ไหนครับ”
พอลีโอย่างก้าวเข้ามาเห็นก็เอ่ยถึงภรรยาสาวในสมรสก่อนใครทำเอามาดามคาร่าแอบทำสีหน้าไม่อยากเชื่อที่ลูกชายเกลียดชังลูกสะใภ้สุดโปรดปราน ไม่ต้องการเห็นหน้าอ่อนหวานจะเรียกหาพินญดาก่อนใคร
“หนูแพนดี้กำลังพักผ่อนที่ห้องของลูกลีโออยู่ ลีโอมีอะไรกับหนูแพนดี้หรือเปล่า”
“ผมมีเรื่องจะคุยกับสะใภ้โปรดของมัมนิดหน่อยครับ แต่มัมไม่ต้องเป็นห่วงว่าผมจะทำร้ายเธอ ผมสำนึกผิดแล้วที่เผลอพลั้งทำร้ายเธอไม่ได้ตั้งใจ”
“ยังไงก็พูดคุยกันดีๆ ละลูกลีโอ”
คนเป็นลูกชายไม่ตอบอะไรมากรีบเร่งฝีเท้าก้าวขึ้นบันไดข้างบนชั้นสอง กระชากเปิดประตูห้องของเขาที่กลายเป็นห้องหอตามความต้องการของมาดามคาร่า
“พี่ลีโอ”
พินญดากำลังถอดเสื้อผ้าออก โชคดีที่เธอยังไม่รูดซิปเดรสกระโปรงด้านหลังจึงทำให้สามีแต่งอดเห็นความสวยงามที่ซุกซ่อนเอาไว้ภายใน
“กำลังจะอาบน้ำเหรอ เดี๋ยวฉันเข้ามาใหม่”
จากอารมณ์เพลิงโทสะหึงหวงที่เห็นเมียแต่งสวมกอดผู้ชายคนอื่นก็เริ่มมอดดับลง เพราะเห็นแผ่นหลังขาวเนียนชวนทำให้เขาหายใจติดขัด
“ยังค่ะพี่ลีโอ พี่ลีโอมีธุระอะไรจะคุยกับแพนเหรอคะ แพนเองก็มีเรื่องจะคุยด้วยเหมือนกัน เรื่องพี่หมอไทเลอร์”
ชื่อหมอหนุ่มคนนั้น คนเกือบอารมณ์ดีกลายเป็นหงุดหงิด หัวร้อนขึ้นมาทันทีอย่างไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องหวงเธอ คิดในใจว่าเธอเป็นสิ่งของของเขาทางกฎหมายคือใบทะเบียนสมรส
“....”
“คือแพนคิดกับพี่หมอแค่พี่น้องเท่านั้น เราสองคนโอบกอดกันอย่างบริสุทธิ์ใจไม่ได้คิดอย่างอื่น เพราะแพนรักใครไม่ได้นอกจากพี่ลีโอ พี่ลีโอไม่เชื่อใจแพนเหรอคะ”
“เธอคิดกับมันแค่พี่น้อง แต่มันไม่คิดกับเธอแบบนั้นหรอก ไม่มีผู้ชายคนไหนมองสถานะพี่น้องหรอก เธอน่ะมันอ่อนต่อโลกมากเกินไป ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้ชายหรอก!”
“แล้วผู้ชายอย่างพี่ลีโอเป็นคนดีมากเลยหรือคะถึงได้อยู่กับพี่แล้วจะปลอดภัย พี่ลีโอคงเสียใจที่เมียแต่งตัวเองไม่ตาย จะได้หาเมียใหม่อย่างคุณบรีเอน่ามาแทนที่ แต่เสียใจด้วยนะคะที่แพนดวงแข็งรอดมาได้”
‘เธอรอดมาได้ก็เพราะฉันต่างหาก ยายกิ้งกือ’
ลีโอบอกความจริงในใจ กลัวว่าเธอจะเหลิงได้ใจคิดว่าเขาแอบรู้สึกดีกับเมียแต่ง
“ฉันสั่งห้ามให้เธอกับไอ้หมอไทเลอร์กอดกันหรือแตะเนื้อต้องตัวเหมือนอย่างวันนี้อีก ไม่อย่างนั้นหาว่าฉันไม่เตือน!”
ด้วยความโมโหขาดสติ มาเฟียหนุ่มเขย่าร่างเล็กสั่นสะท้านรุนแรงจนเธอเกือบหายใจไม่ออก
“พะ พี่ลีโอ ปล่อย โอ๊ย!”
พินญดาถูกเขาปล่อยจนล้ลงกับเตียงนุ่ม เกือบได้ตายรอบสองด้วยฝีมือคนใจร้ายแล้วสิ
“ปล่อยก็โง่สิ เธอเป็นเมียแต่งฉัน เป็นสิ่งของของฉัน ผู้ชายหน้าไหนห้ามมาแตะต้อง ไม่เว้นแต่ไอ้หมอไทเลอร์นั่น”
ลีโอปล่อยให้อารมณ์โกรธอยู่เหนือเหตุผล พลางทาบทับกักตัวเธอเอาไว้ในสภาพล่อแหลม พินญดาตัวแข็งทื่อเมื่อสัมผัสลมหายใจเป่าอุ่นร้อนใกล้ซอกคอขาวเนียน ทว่ายังไม่ได้ทำอะไรกันก็มีเสียงกรีดร้องจากคนด้านนอกประตูที่เปิดกว้าง
“ลีโอ หนูแพนดี้ ทำอะไรกัน ทำไมไม่รู้จักปิดล็อคประตูก่อน”
“คุณแม่/มัม!”
- ผู้เขียน
