บทที่2 คืนไร้สามี
1667 คำ
พินญดาเก็บความชอกช้ำใจกับคำต่อว่าจากผู้ชายขึ้นชื่อว่าสามีในสมรส พลางตั้งใจเตรียมทำอาหารเอาไว้ต้อนรับสองคนของบ้านใหญ่อย่างสุดฝีมือและไม่ลืมคำสั่งของคนเอาแต่ใจตัวเอง ทำไข่ลวกสิบฟองเสริ์ฟต่อหน้าสามีไร้ใจทุกที่
“อ้าว ทำไมจัดจานแค่สองที่ แล้วของหนูแพนดี้ล่ะ” มาดามคาร่าเอ่ยถาม
“แพนยังไม่หิวค่ะคุณแม่ อีกอย่างแพนเอาไว้กินข้าวในครัวก็ได้ค่ะ”
ลูกสะใภ้คนโปรดปรานตอบแม่สามีอย่างเอาใจ ทำเอาใครบางคนแขวะจิกกัดเมียแต่งไม่ได้รัก
“ก็ดีรู้จักรู้สถานะตัวเองว่าใครเป็นนาย ใครเป็นคนรับใช้ ไหนล่ะไข่ลวกสิบฟองของฉันที่สั่ง”
คนวางมาดอำนาจมาเฟียใช้อำนาจที่นี่หวังข่มขู่ภรรยาสมรส
“ไข่ลวกสิบฟองตามที่พี่ลีโอต้องการค่ะ”
พินญดาออกมาทำหน้าที่ภรรยาสาวที่ดี คอยเอาอกเอาใจผู้เป็นสามี ดูท่าว่าสามีหนุ่มทำหน้าบึ้งตึงไม่พึงพอใจ
“ไม่ได้นะหนูแพนดี้ หนูเป็นเมียของลีโอและเป็นสะใภ้ของมัม แม่แนนนี่จัดจานให้ลูกสะใภ้ฉันอีกที่หนึ่ง”
“ได้ค่ะมาดามใหญ่”
แนนนี่ แม่บ้านใหญ่รับใช้มาดามของบ้านแบล็คเคลเมนต์รับคำสั่งจัดจานอีกหนึ่งที่
“แต่ว่ามัมครับ...”
คนเป็นลูกชายจะขัดแย้ง แต่ว่าสายตากดดันจากมารดาผู้เป็นใหญ่ทำเอาไม่กล้าเอ่ยปาก
“ไม่ต้องพูด ลูกเคยทำอะไรไว้กับหนูแพนดี้ แม่ยังไม่ชำระความเลย อีกอย่างหนูแพนดี้ก็เป็นเมียถูกต้องตามกฎหมาย ยังไงก็ควรดูแลหนูแพนดี้บ้าง” ถูกมาดามเทศนายับเยินแบบนี้ ลีโอเถียงไม่ออกสักคำเดียว
‘เป็นเพราะเธอคนเดียวยายกิ้งกือที่ทำให้ฉันถูกมัมด่าได้ขนาดนี้’
“ได้แล้วค่ะคุณหนูแพนดี้”
แนนนี่ แม่บ้านใหญ่วัยห้าสิบปีที่คอยเลี้ยงดูลูกสาวของเพื่อนที่เสียชีวิตส่งยิ้มหวานแก่สถานะว่าที่มาดามคนต่อไป
“ขอบคุณค่ะคุณป้าแนนนี่”
พินญดาได้นั่งเคียงข้างกายคนเป็นสามีในนาม อย่างไรเสียเธอไม่ยอมแพ้ทำตามข้อตกลงกับมาดามคาร่า
“เป็นได้แค่เมียนอนกอดใบทะเบียนสมรส ไม่ได้ใจฉันไปหรอก ยายกิ้งกือ”
มาเฟียหนุ่มเอ่ยกระซิบบอกภรรยาแสนเกลียดชังที่นั่งข้างกาย แต่คนถูกด่ากลับยิ้มแย้มไม่สะทกสะท้าน
“ค่ะ แพนเข้าใจค่ะพี่ลีโอ”
พินญดาไม่ยอมแพ้ หวังพิชิตใจสามีหนุ่มไร้รัก เพื่ออาจมีปาฏิหาริย์ทำให้เขาเห็นความดีในตัวภรรยาสาวคนนี้ก็เป็นไปได้
มาดามคาร่าลอบอมยิ้มกับคู่สามีภรรยาป้ายแดงที่ดูเหมือนพูดคุยกันถูกคอ แต่ในความจริงทั้งคู่กำลังทะเลาะกันอยู่ต่างหาก
ลีโอ แบล็คเคลเมนต์ หมั่นไส้กับท่าทางอวดดีจากผู้หญิงกำพืดต้อยต่ำ ไม่สั่นสะท้านหรือหวาดกลัวกับคำข่มขู่ของเขา
มือหนาเสแสร้งทำทีตักแกงร้อนๆ สาดใส่มือเล็กของพินญดาจนเธอต้องร้องโอดโอยด้วยความเจ็บแสบจากถูกความร้อนลวกมือด้วยฝีมือคนใจดำ
“โอ๊ย! พี่ลีโอ”
“ขอโทษที มือมันพลาดไปหน่อย อาหารจืดชืดมันไม่ถูกปาก แม้แต่ทำไข่ลวกก็ยังไม่อร่อย แบบนี้ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่มีใครเอา ยังจะให้มัมยัดเยียดฉันให้เอาเธอเป็นเมียอีก ดีแค่ไหนที่ฉันไม่ไล่เธอออกจากบ้าน หน้าไม่อาย ผู้หญิงอะไรไร้ค่า”
“ลีโอ ทำไมลูกพูดแบบนี้ แม่โกรธจริงๆ แล้ว”
มาดามคาร่าสุดจะทนกับพฤติกรรมก้าวร้าว เอาแต่ใจ หัวร้อน ทำร้ายร่างกายลูกสะใภ้ของเธอจากลูกชายตัวดี ลีโอแสยะยิ้มเห็นอาการเจ็บปวดจากเมียชังมากกว่า
“ขอโทษด้วยนะครับ แต่มัมต่างหากที่ยัดเยียดผู้หญิงที่ผมเกลียดมากสุดในชีวิตมาเป็นภรรยา ทั้งที่ผมไม่ต้องการ ถ้าทนอยู่ไม่ได้ก็หย่ากับฉันซะ!”
“ลีโอ! แต่งกันแค่คืนเดียวหย่ากันไม่ได้เด็ดขาด นี่ลูกจะปล่อยให้หนูแพนดี้ถูกคนอื่นนินทาว่ากลายเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งตั้งแต่คืนเดียวเนี่ยนะ”
มาดามคาร่าออกตัวปกป้องลูกสะใภ้ถูกทำร้ายทั้งร่างกายทั้งจิตใจ ไม่อยากเชื่อว่าลูกชายทำตัวเหลวแหลกแบบนี้
“ซุ่มซ่าม ยืนเกะกะขวางทางคนเขาอยากไปพักผ่อน”
ลีโอจงใจขัดขาของภรรยาสาวให้ล้มลงไปกับพื้นเต็มแรง เขาอ่อนเพลียอยากนอนพักผ่อนเต็มทนเพราะเมื่อคืนระเริงเซ็กซ์กับคู่ควงที่เขาหลงใหล แต่กับพินญดา แค่ได้อยู่ใกล้ก็หมดอารมณ์ทางเพศแล้ว!
พินญดาเก็บกดความเจ็บปวดซ่อนลึกเอาไว้ในใจ ทั้งเจ็บแสบตรงมือถูกน้ำแกงร้อนๆ ลวก ทั้งถูกสามีแต่งผลักเธอจนล้มลงกับพื้นจนเจ็บรวดร้าว ทว่ายังไม่เจ็บปวดมากพอกับคำดูถูกเสียดสีแทงบาดแผลลึกของหัวใจเธอ เจ็บแสบจนเกินจะเยียวยา
“หนูแพนดี้ เจ็บมากไหม มัมขอโทษแทนลีโอด้วยที่เสียมารยาทกับหนูแพนดี้ ลูกคนนี้จริงๆ ต้องให้มัมสั่งสอน”
“แพนไม่เจ็บสักนิดเลยค่ะ ผิดที่แพนเองมากกว่า พี่ลีโอเขาไม่อยากแต่งงานกับแพน มีแต่เรายัดเยียดให้กับเขา พี่ลีโอก็เลยต้องต่อต้าน แพนจะอดทนกับมันให้ได้”
ตอนนี้พินญดายังมีความอดทนสูงมาก แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งสิ่งที่เธอให้ไปกับเขามันไร้ค่า ความอดทนสิ้นสุดลงแล้วเขาไม่รักเธอเลย เธอพร้อมที่จะไปพร้อมเซ็นใบหย่าให้กับสามีแต่งเอง
“หนูแพนดี้”
มาดามคาร่าสงสารหญิงสาวรุ่นลูกต้องมารองรับอารมณ์ร้ายกายของลูกชาย เธอทำเพื่อหวังว่าลูกสะใภ้จะทำให้ลูกชายเปลี่ยนใจหันมารักเมียแต่ง ไม่ใช่มาจมปลักความทุกข์ทนเหมือนนรกทั้งเป็น มาดามผิดเองที่อยากได้หลาน จึงเอาแต่ใจตัวเอง
……
หลังจากมาเฟียหนุ่มยอมนอนพักผ่อนสองชั่วโมงกว่ารีบแต่งตัวออกไปทำงานเพื่อหลบหลีกเจอใบหน้าภรรยาแต่งมากกว่า อ้างกับมารดาว่าเขามีงานด่วน คืนนี้จะไปค้างที่คอนโดส่วนตัวติดที่ทำงาน และอาจจะไม่มาค้างบ้านเพราะสาเหตุอะไร มาดามคาร่าทราบดี
นับเป็นคืนที่สองที่ไร้สามีนอนกอดเป็นตัวเป็นตน พินญดาทำใจจนชินกับการแต่งงานได้แค่สองคืน สามีไร้รักรังเกียจ ขยะแขยงเธอราวกิ้งกือที่เขาเกลียดมันมาก ไม่เฉียดกรายหรือแตะต้องตัวเธอด้วยซ้ำราวกับว่าเธอเป็นขยะสกปรก
พินญดานอนไม่หลับกับห้องที่ไม่ใช่ห้องของเธอ เหงา อ้างว้าง โดดเดี่ยวเกาะกินหัวใจ สุดท้ายร่างเล็กทนอยู่ข้างในห้องไม่ไหวจึงออกมายืนตรงระเบียงด้านนอก สายตาหวานเหลือบมองเห็นร่างสูงใหญ่กำลังนั่งริมสระว่ายน้ำขนาดใหญ่
“พี่ลีโอ!”
เมียแต่งออกมาจากข้างบนในชุดนอนกระโปรงผ้าเบาบาง เธอตั้งใจสวมชุดนี้เพื่อทดสอบกับผู้ชายขาดเรื่องบนเตียงไม่ได้ว่าสำหรับเธอ จะทำให้เขาหมดอารมณ์ทางเพศอย่างที่เขาเคยพูดไว้หรือเปล่า เธอเองอยากใช้โอกาสสุดท้ายพิชิตใจคนที่หลงรักมาหลายปี
“ไหนบอกว่างานด่วน ไปค้างที่คอนโดของพี่ลีโอยังไงล่ะคะ ทำไมถึงมานั่งสูบบุหรี่ที่นี่ล่ะ”
น้ำเสียงหวานใสเอ่ยถามกับสามีแต่งกับคำพูดย้อนแย้ง
มาเฟียหนุ่มแอบสะดุ้งตื่นกับเสียงหวานจากภรรยาแต่งที่เขาเกลียด ลีโอไม่เข้าใจพฤติกรรมของตัวเอง ปากบอกชัดเจนว่าอย่าหลีกเลี่ยงพินญดาจึงหาข้ออ้างว่างานด่วนที่บริษัท ทว่าทำไมเขาถึงนอนไม่หลับ เหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง เขาทำหน้าเรียบเย็น ตีหน้าขึงขังใส่ยายเด็กลูกคนรับใช้
“ยายกิ้งกือ! เธอมาทำไม ใครใช้ให้เธอมา”
ที่นี่เป็นที่ส่วนตัวของมาเฟียหนุ่ม ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ห้ามเข้ามาล้ำเขตพื้นที่ส่วนตัว ยกเว้นแต่ว่าเขาจะอนุญาต
“แต่แพนเป็นเมียของพี่ลีโอนะคะ คนเป็นสามีภรรยากันไม่มีคำว่าพื้นที่ส่วนตัว มีแต่คำว่าเรา”
พินญดารวบรวมความกล้าควงแขนแกร่งจงใจให้เขาปรายตามองเห็นชุดนอนเนื้อผ้าเบาบางส่อเห็นเนื้อขาวเนียนข้างใน
“ช่างกล้าพูดคำว่าเรา มัมของฉันให้เงินเธอมาเท่าไหร่ ฉันให้เธอมากกว่าสามเท่าเพื่อให้เธอออกไปจากชีวิตฉัน”
มาเฟียหนุ่มไม่ปรายตามองเรือนร่างสวยงามจากภรรยาแต่ง ชายหนุ่มขยะแขยงไม่มองให้เสียลูกตาหรอก
“ที่พี่ลีโอคิดว่าแพนเป็นผู้หญิงเห็นแก่เงินของแม่พี่ลีโอจึงยอมแต่งงานเหรอคะ พี่ลีโอคิดผิด ที่แพนยอมแต่งงานเป็นเจ้าสาวตัวแทนของพี่ก็เพราะแพนรักพี่ลีโอ รักมาตลอด”
“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ เอามือเธอออกไปจากตัวฉันได้แล้ว ยายกิ้งกือ”
ลีโอพยายามแกะมือเล็กออกจากแขนแกร่งของตน ทว่าเธอดื้อดึงกอดแขนเขารัดแน่นมากขึ้น
“แพนรู้ว่าพี่ลีโอเกลียดแพน แต่แพนไม่ยอมแพ้ สักวันแพนจะทำให้พี่ลีโอหันกลับมาสนใจแพนให้ได้”
“มันจะไม่มีวันนั้น! ไม่ปล่อยใช่ไหม ได้!”
มาเฟียยิ้มร้ายกาจก่อนจะออกแรงผลักไสร่างเล็กแสนเกลียดชังโยนลงในใส่สระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้วยความสะใจ เขาอยากให้เธอหายออกไปจากชีวิตได้ยิ่งดี!
“พี่ลีโอ ฮึก ช่วยด้วย”
ทว่าลีโอลืมความจริงข้อนี้ไปว่ายายเด็กลูกคนใช้ว่ายน้ำไม่เป็น สิ่งบางอย่างเกาะกินในใจสั่งให้เขากระโดดลงไปช่วยภรรยาสมรส
“ยายกิ้งกือ!”
- ผู้เขียน
