“หนูมีปัญหาอะไรกับคุณตุลย์หรือเปล่าลูก” นางปราณีเอ่ยถามทันทีที่เห็นหน้าบุตรบุญธรรมของตนเอง
“ไม่มีค่ะแม่ แค่รู้สึกว่าไม่มีความสามารถพอที่จะเปลี่ยนเขาได้” ใบบุญตอบอย่างมีพิรุธ แต่ช่วงปลายมันคือความจริง เธอไม่สามารถเปลี่ยนเขาได้จริงๆ เพราะถ้าเธอเปลี่ยนเขาได้ เขาคงจะไม่หวนกลับไปหาเหล้าอีก
“แน่ใจหรือแล้วเหรอว่าเปลี่ยนเขาไม่ได้จริงๆ มันเพิ่งแป๊ปเดียวเองนะลูก” นางปราณีเอ่ยถามอย่างใจเย็น
“เขาไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองหรอกค่ะแม่” ใบบุญเอ่ยออกมาเสียงเหนื่อยใจเมื่อพูดถึงเขา
“งั้นให้แม่คุยกับเขาให้มั้ย เขาดูท่าจะเป็นห่วงหนูมาก ก่อนหน้าที่หนูจะมาถึงเขาก็โทรมาตั้งหลายครั้ง” นางปราณีเอ่ยอย่างไม่รู้อะไร นางรู้แค่ว่าสองคนนี้มีเรื่องไม่เข้าใจกัน แต่ไม่รู้ว่ามันจะหนักหนาขนาดที่นางจะคาดเดาได้เลย
“เขาพูดอะไรนอกจากนั้นมั้ยคะ” ใบบุญเหมือนวัวสันหลังหวะ กลัวว่าชายหนุ่มจะพูดเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับเธอให้มารด
