อุ่นนมให้คุณหนู

นมหกหมดแล้ว!

“คุณหนูคะ รินเอานมมาให้แล้วค่ะ รินเข้าไปได้มั้ยคะ คุณหนูอยู่ในห้องรึเปล่า”

เมื่อไม่มีเสียงตอบรับ เธอตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปเพราะคิดว่าเขาอาจยังอยู่ในห้องนอน ตั้งใจจะนำแก้วนมไปวางไว้ให้บนโต๊ะอ่านหนังสือเหมือนเช่นทุกคืน

แต่พอประตูเปิดออก กลับพบว่าเขานอนหลับอยู่บนโซฟาตัวยาว ซึ่งวางชิดฝาผนังด้านหนึ่ง ขณะฝาผนังอีกด้านเต็มไปด้วยชั้นวางหนังสือนับพันเล่ม

“อะ...นอนเหรอ?” เธอแปลกใจนิดหน่อย เพราะคนมีระเบียบวินัยสูงเช่นเขาจะไม่มีวันทำให้แผนการในชีวิตประจำวันของเขาเสียไปโดยใช่เหตุ คนอย่างเขาไม่มีวันนอนตอนหนึ่งทุ่ม โดยที่ยังไม่ได้อ่านหนังสือสักหน้า

“หรือว่าจะไม่สบาย” ความห่วงใยปนสงสัยทำให้เธอไม่ลังเลที่จะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงใกล้กับโซฟาที่เขานอนอยู่ วางถาดแก้วนมลงบนโต๊ะเตี้ยใกล้ ๆ แล้วยื่นมืออังหน้าผากของเขาอย่างถือวิสาสะ

“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา” แต่ใบหน้าของเขาช่างหล่อเหลาจนอยากจะนั่งมองไปเรื่อยๆ

“คนอะไร ยิ้มไม่เป็น” แต่ขนาดว่ายิ้มไม่เป็น สาวๆยังหลงใหลได้ปลื้มซะขนาดนี้ หากยิ้มเป็นขึ้นมา มีหวังได้ปวดหัวตาย “ริมฝีปากสวยจัง”

แถมน่าจูบชะมัด...

“ฮึ่ม...” รู้สึกหื่นขึ้นมาเลย...หากไม่ใช่เพราะเขาเป็นเจ้านายที่อยู่สูงเกินเอื้อมล่ะก็ บางทีเธออาจจะยอมปล่อยให้หัวใจได้ทำตามความรู้สึกตัวเองสักครั้ง หัวใจโง่งมที่หลงรักคนใจร้ายใจดำที่เกลียดตัวเอง

“เป็นสุภาพบุรุษกับผู้หญิงทุกคนในโลก แต่เป็นคนใจร้ายใจดำใจอำมหิตกับเราคนเดียว เดี๋ยวเหอะ!”

เธอไม่ได้โกรธเขาหรอกนะ ก็แค่หมั่นไส้ เลยกำหมัดขึ้นแกล้งจะตั๊นหน้าเขาแบบล้อเล่น แต่ข้อมือเธอโดนมือเขากำรวบล็อคไว้ได้ทันควัน

“อ๊ะ!” หัวใจเธอหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม แอบภาวนาให้เขาไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอพูด แต่แววตาเย็นชาดุกร้าวของเขาบ่งบอกว่ากำลังโกรธจัด และเธอซวยแน่ระริน

“คุณหนู!” เธอกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด สมองวิ่งวุ่นหาคำแก้ตัว

“เธอไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวฉัน!” พูดพร้อมกับผลักมือเธอออกอย่างมีอารมณ์

ระรินรีบหันไปหยิบแก้วนมมาส่งให้เขา ซึ่งเป็นจังหวะที่เขาลุกขึ้นนั่งพอดี เลยทำให้แก้วนมในมือเธอหกรดลงบนหน้าอกเสื้อของเธอจนเปียกฉ่ำไปหมด

“ว๊าย!”

“เฮ๊ย!” เขาเองก็ตกใจไม่น้อย รีบดึงกระดาษทิชชู่มาเช็ดหน้าอกเสื้อให้เธอโดยไม่ทันคิดว่ามันเป็นการสัมผัสหน้าอกที่ซ่อนอยู่ในเสื้อยืดด้วย “ร้อนรึเปล่า ทำไมซุ่มซ่ามตลอดเลยฮึ เธอนี่มันน่านัก !”