“ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู ไม่...อ๊ะ” ระรินอ้าปากหวอ รู้ตัวว่าลืมใส่เสื้อชั้นในก็เพราะฝ่ามือของเขามาจุ้นจ้านวุ่นวายอยู่บนหน้าอกของเธอ แม้เสื้อยืดเปียกฉ่ำจะปกปิดส่วนนั้นเอาไว้ แต่ความใหญ่โตของมันก็เด่นชัดขึ้นมาหลังจากเสื้อเปียกน้ำนม
เหนือภพเห็นหน้าเหวอของระรินก็เกิดรู้ตัวว่ากำลังคลำเคล้นเต้าซ้ายของเธออยู่ จึงรีบผละมือออกด้วยใจเต้นรัว ปั้นหน้านิ่งขรึมดุดันตามถนัด เพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย
“นะ...นม...หกหมดแล้ว”
สายตาของเขาเผลอจับจ้องทรวงอกอล่างฉ่างของเธออย่างหื่นหิวโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเห็นสายตาของเขา เธอรีบยกสองมือขึ้นปิดป้องหน้าอกเอาไว้
“คุณหนูมองอะไรคะ !”
เขากระพริบตาปริบ ๆ เพื่อเรียกสติที่เตลิดเข้าไปในเสื้อตัวใหญ่ของเธอให้กลับมา “มิกกี้เม้าส์...มั้ง”
ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น “หยุดมองเดี๋ยวนี้นะ”
“อะ...” เขาเพิ่งจะรู้ตัวว่ายังมองหน้าอกเธออยู่ เลยตวัดมองใบหน้าสวยใสแสนน่ารักของเธอแทน ริมฝีปากแดงเรื่อและลำคอระหงที่น่าจูบให้หนำใจ โดยเฉพาะตอนที่เธอดื่มนมจนมันเลอะริมฝีปาก
หากเธอรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่แค่หัวใจของเขาเท่านั้นที่กำลังเดือดพล่าน เพราะเอ็นอุ่นของเขาก็กำลังดิ้นส่ายจะมุดกางเกงขายาวออกมาหาเธอซะให้ได้
เธอจะคิดว่าเขาบ้ากามรึเปล่า...
“คิดว่าน่ามองนักรึไง”
“ไม่น่ามองก็ไม่ต้องมอง”
“ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ ยัยคนใช้”
คำนี้มันเจ็บจี๊ดไปถึงก้นบึ้งหัวใจ...
“ค่ะคุณหนู รินรู้ว่าเราไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นกันค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ไม่เคยลืมอยู่แล้ว !” ว่าแล้วก็ตั้งท่าจะลุก แต่โดนมือเขาฉุดให้นั่งลงตรงหน้าเหมือนเดิม
“จะไปไหน!”
“อะ...ก็ไปเอาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดสิคะ บนพื้นก็เลอะเหมือนกัน” เธอพยายามตอบด้วยน้ำเสียงปกติ เพื่อไม่ให้เขารู้ว่าใจกำลังสั่น
“เธอคบกับไอ้นนท์เหรอ” เขาถามเสียงนิ่ง เหมือนไม่ได้สนใจอะไร ทั้งที่ความจริงก็คือ...
เรื่องบ้า ๆ นี้เองที่ทำให้เขาวุ่นวายใจมาตลอดช่วงบ่าย จนเรียนไม่รู้เรื่องครั้งแรกในชีวิต ก็เลยอยากได้คำตอบจากปากของคนก่อเรื่อง
ระรินถึงกับตาเหลือก “คบกับไอ้นนท์...หมายถึงประธานน่ะเหรอคะ!!”