“ซื้อเสื้อผ้าแล้วก็ต้องไปซื้อรองเท้า” ภิฌานบอกพลางมองหาร้านรองเท้าที่ดูเข้าท่า ก่อนจะพาเธอไปโดยไม่ฟังเสียงทัดทานที่ว่า
“แต่ฉันมีรองเท้าหลายคู่แล้ว” เธอขืนตัวไม่ยอมเดินตาม เขาเองก็ไม่อยากออกแรงด้วยกลัวแม่ของลูกจะบาดเจ็บ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือ หันมาอธิบายกับเธอเสียงเรียบว่า
“รองเท้าของคุณพื้นก็บาง ส้นก็สูงไม่เหมาะกับคนท้อง ผมจะพาไปซื้อคู่ที่ใส่สบายกว่านี้ เวลาเดินจะได้กระชับรับน้ำหนักได้ดี ไม่ปวดขา”
ธีริญถึงกับอึ้งที่เขารู้เยอะอย่างนี้ คล้ายกับหาข้อมูลเกี่ยวกับผู้หญิงตั้งครรภ์มาเป็นอย่างดี ถึงได้พูดเสียละเอียดยิบ ยอมรับหรอกว่าที่เธอยังต้องสวมรองเท้าส้นสูงอยู่บ้าง เพราะไม่อยากให้คนที่บริษัทสงสัย กลับถึงบ้านแต่ละวันจึงปวดเมื่อยขาแทบหลุด เพราะต้องคอยเกร็งเท้าแถมยังรับน้ำหนักตัวที่มากขึ้น บางวันแย่ถึงทำให้เท้าบวม แต่เธอก็อดทนไม่เคยปริปากบ่นเลยสักคำ
แล้วภิฌานรู้ได้อย่างไร?
เขาคอยตามดูเธออยู่หรื
