การเคลื่อนไหวคล้ายลูกในท้องพลิกตัวปลุกให้ว่าที่คุณแม่รู้สึกตัว ธีริญยกมือลูบหน้าท้อง เอ่ยพึมพำทั้งที่ยังไม่ลืมตาว่า
“ตัวเล็กดิ้นเบาๆ หน่อยสิลูก แม่ยังง่วงอยู่ ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ”
หญิงสาวงีบต่ออีกนิด แต่สัมผัสที่ลูบไล้แผ่วเบาชวนให้จักจี้ ทำเอาเธอหลับต่อไม่ลง เธอมั่นใจว่าไม่น่าจะใช่มือตัวเองจึงลองใช้มือลูบๆ คลำๆ สำรวจเจ้าสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนหน้าท้อง ผิวสัมผัสไม่ถึงกับนุ่มแต่ก็ไม่หยาบกร้าน มีข้อต่อของกระดูกอย่างชัดเจน
ธีริญผุดยิ้มบางๆ รู้ทันทีว่ามืออบอุ่นอ่อนโยนคู่นี้ที่กำลังลูบท้องเธออยู่คือใคร...
ว่าที่คุณแม่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น หลุบมองมายังมือหนาที่วางพาดหน้าท้องเธอจนเกือบเต็มพื้นที่ ไล่ตาเอี้ยวคอมองย้อนขึ้นไปยังต้นแขนกำยำ ผ่านหัวไหล่บึกบึน จนไปหยุดนิ่งที่ใบหน้าคมสันที่นอนหลับตาพริ้มช่างดูอ่อนโยนผิดกับตอนลืมตาลิบลับ
หญิงสาวเหมือนตกอยู่ในภวังค์ แสงแดดอ่อนๆ ที่ลอดเข้ามาตามสาบผ้าม่านห
