ตอนที่ 4
1066 คำ
“ฉันกับเขาอาจจะไม่ได้แต่งงานกันก็ได้ เพราะเขาอาจจะมีแฟนแล้ว ดังนั้น...ฉันคงไม่ก้มมองหัวแม่เท้าของเขา และไม่ต้องบอกเขาทำท่าโอเคเพื่อกะขนาดไอ้นั่นของเขาหรอก”
“แต่รู้ไว้ก็ไม่เสียหายนะแก” อลิสพูดพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนด้วยสายตาจริงจัง
พราวฟ้ากับใบเตยก็จ้องหน้าเรนนี่เหมือนกัน และมองด้วยสายตาจริงจังด้วย
เมื่อทั้งสามคนเอาแต่จ้องหน้าเธอ โดยที่ไม่พูดอะไร ต่างพร้อมอกพร้อมใจกันกดดันเธอขนาดนี้ คนที่ถูกเพื่อนกดดันจึงพยักหน้าน้อย ๆ และบอกว่า
“โอเค...ฉันจะพยายามสังเกตตามที่พวกแกแนะนำก็แล้วกัน แล้วจะมาบอกพวกแกนะว่า พี่คิณใหญ่หรือเล็ก”
“ดีมาก” ใบเตย พราวฟ้าและอลิสพูดขึ้นพร้อมกัน สามสาวยิ้มพอใจที่เพื่อนจะทำตามที่แนะนำ
ตอนที่ 3
ในที่สุดก็ได้เจอกัน
“เรนนี่...ถึงไหนแล้วลูก”
คุณรสรินโทรตามลูกสาว เมื่อใกล้จะถึงเวลานัดแล้ว แต่เรนนี่ยังไม่ถึงร้านอาหาร
“ใกล้จะถึงแล้วค่ะหม่ามี้ แต่รถติดมากเลย เรนนี่อาจจะไปถึงช้านะคะ”
เพราะมัวแต่คุยกับเพื่อน ๆ เพลินจนลืมเวลา ทำให้เรนนี่ออกมาช้า
“ขับรถดี ๆ นะลูก”
“ค่ะ หม่ามี้”
เรนนี่กดวางสาย แล้วมองถนนเบื้องหน้า ยามเย็นแบบนี้ รถค่อนข้างติด เธอต้องไปถึงร้านอาหารช้าแน่นอน
หลังจากวางสายจากลูกสาวแล้ว คุณรสรินก็หันไปคุยกับคุณประภา
“เรนนี่กำลังมาค่ะคุณพี่ อาจจะถึงช้านิดหนึ่ง เพราะรถติดมาก”
“น่าจะมาถึงเวลาใกล้ ๆ กับตาคิณแหละ รายนี้ทำงานจนลืมเวลา หายใจเข้าก็งาน หายใจออกก็งาน พี่ล่ะกลัวไม่ได้ลูกสะใภ้ กลัวไม่มีหลานอุ้มเหลือเกิน” คุณประภาว่าแล้วก็ถอนหายใจ
คุณรสรินยื่นมือไปบีบมือคุณประภาเบา ๆ และยิ้มให้กำลังใจกันและกัน
“หวังว่าลูกของพวกเราจะเข้ากันได้ดีนะคะคุณพี่ น้องก็อยากได้ลูกเขยที่ไว้ใจได้ จะได้มาช่วยดูแลเรนนี่”
คุณประภายิ้ม “พวกเขาจะต้องเข้ากันได้ดีแน่นอน และพี่เชื่อว่าตาคิณจะต้องเอ็นดูเรนนี่ เพราะเรนนี่น่ารัก พี่เองก็รักและเอ็นดูเรนนี่มาก ๆ”
ผู้ใหญ่สองคนยิ้มให้กันอย่างมีความหวัง ทั้งสองรู้จักกันมานาน สนิทสนมและรักใคร่กันดี จึงเกิดความคิดอยากให้ลูกชายกับลูกสาวของสองบ้านแต่งงานกัน
ส่วนคุณอินทัช...สามีคุณประภา กับคุณทรงศักดิ์...สามีของคุณรสริน ต่างมองหน้ากันยิ้ม ๆ เรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวทั้งสองมอบให้เมียจัดการ เมียว่าอย่างไรพวกเขาก็ว่าตามนั้น วันนี้เมียนัดมากินข้าวด้วยกัน พวกเขาก็มาตามใจเมีย แต่ในส่วนของการบริหารกิจการ ทั้งสองเป็นคนมีฝีมือบริหารที่ยอดเยี่ยม และเป็นที่ยอมรับในวงการธุรกิจของตน
เสียงเคาะประตูห้องอาหารวีไอพีดังขึ้น ทุกคนหันไปมองทางเดียวกัน ร่างสูงของอคิณเดินเข้ามา เขายกมือไหว้ผู้ใหญ่
“สวัสดีครับ คุณน้ารส คุณน้าศักดิ์”
คุณรสรินกับคุณทรงศักดิ์รับไหว้ และยิ้มให้ชายหนุ่ม
“สวัสดีจ้ะอคิณ น้องใกล้จะมาถึงแล้วล่ะ พอดีรถติดไปหน่อยก็เลยมาช้านิดหนึ่งค่ะ”
คุณรสรินรีบออกตัวแทนลูกสาว เพราะอคิณมาถึงตรงเวลานัดไม่ขาดไม่เกิน แต่ลูกสาวของท่านยังมาไม่ถึง
อคิณยิ้มบาง เขานั่งลงที่เก้าอี้ว่างคู่กัน คาดว่าผู้ใหญ่คงจงใจเว้นที่นั่งไว้ให้เขากับเรนนี่
อคิณนั่งยังไม่ทันถึงนาที เสียงโทรศัพท์ของคุณรสรินก็ดังขึ้น เรนนี่โทรมาบอกว่า เธอขับรถชนท้ายรถคันอื่น
“เป็นอะไรมากไหมลูก”
“รถไม่เป็นอะไรมากค่ะ เรนนี่ก็ไม่เป็นอะไรเลย หม่ามี้ไม่ต้องห่วงนะคะ แต่เรนนี่ต้องรอประกันค่ะ คงไปตามนัดไม่ได้แล้ว”
“ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวค่อยเจอพี่เขาวันหลังก็ได้ เรนนี่จัดการปัญหาให้เรียบร้อยก่อนนะ โทรบอกเฮียโรมหน่อยดีไหม”
“เรนนี่จัดการเองได้ค่ะ ไม่รบกวนเฮียโรมหรอก เรนนี่ฝากหม่ามี้ขอโทษพี่คิณกับคุณลุงคุณป้าด้วยนะคะ”
“อืม...เดี๋ยวหม่ามี้ขอโทษแทนเรนนี่เองนะลูก”
“ขอบคุณค่ะหม่ามี้”
เป็นอันว่า นัดวันนี้ คนที่ผู้ใหญ่อยากให้มาเจอหน้าพูดคุยกันก็ไม่ได้เจอ คนที่มาตามนัดไม่ได้ว่าอะไร สีหน้าของเขาเรียบเฉย ไม่บ่งบอกอารมณ์
“ต้องขอโทษแทนเรนนี่ด้วยนะคะ” คุณรสรินขอโทษขอโพยทุกคนแทนลูกสาว
“ไม่เป็นไรหรอกรส พวกเราเข้าใจ ตาคิณก็เข้าใจ ว่าแต่...เรื่องที่ว่าจะให้เรนนี่ไปสมัครงานที่บริษัทล่ะ ว่าไง เรนนี่จะไปสมัครวันไหน”
“เรนนี่ไปยื่นใบสมัครงานวันนี้แล้วนะคะคุณพี่”
“ไปวันนี้เหรอ เอ...วันนี้ตาคิณอยู่ที่บริษัททั้งวันเลยนะคะ คิณเจอน้องไหมลูก”
“ไม่ครับ”
“คิณไม่ให้น้องเข้าพบเหรอ” คุณประภาถามเสียงเข้ม
“วันนี้ไม่มีใครมาขอเข้าพบผมเลยครับ คุณแม่”
คุณรสรินทำหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่งและบอกอคิณว่า
“เอ...แต่น้าบอกน้องแล้วนะคะว่าให้ไปหาคิณ คิณแน่ใจนะว่าไม่มีใครไปขอเข้าพบ”
ผู้ใหญ่พากันมองหน้าอคิณ ทำให้คนที่ถูกมองถอนหายใจบางเบา กรุ่น ๆ ในอก เมื่อยัยน้องทำให้เขาถูกมองว่าเป็นคนใจร้ายไม่ให้เธอเข้าพบ
“เอาอย่างนี้แล้วกันครับคุณน้า พรุ่งนี้ให้น้องไปหาผมที่บริษัทนะครับ ผมจะสัมภาษณ์งานน้องเอง และจะหาตำแหน่งงานที่เหมาะสมกับน้องให้น้องทำ ดีไหมครับ”
“ดีจ้ะ” คุณรสรินกับคุณประภาตอบพร้อมกัน ทั้งสองยิ้มพอใจ
ลูก ๆ ได้เจอหน้ากัน ได้ทำงานด้วยกัน ได้ใกล้ชิดกัน พวกเขาน่าจะมีใจให้กันและแต่งงานกันในเร็ววัน
- ผู้เขียน
