ดลรวีขู่สำทับ แค่เห็นดวงตาสวยใสกลมบ๊อก เขาก็รู้ความนัยน์ พิรันดาเป็นคนเปิดเผยจริงใจเหมือนพี่ชาย เธอคิดอันใดทำไมเขาจะไม่รู้
“น้องดารักพี่ดล รักรักรัก รักที่สุดในโลก น้องดาจะกลับมาเป็นเจ้าสาวของพี่ดล ก็เลยปลอมตัวมาเป็นแม่บ้าน เพราะน้องดาอยากใกล้ชิดกับพี่ดล อยากดูแลพี่ดล อยากอยู่ใกล้ๆ พี่ดลจะโกรธ จะเกลียดน้องดาก็ได้ แต่น้องดามีความสุขที่ได้ดูแลพี่ดลตลอดระยะเวลาหลายวันที่ผ่านมา”
พิรันดาสารภาพหมดสิ้น หายใจหอบๆ ด้วยความเหนื่อยที่พูดรัวเร็วพรั่งพรูออกมาด้วยความอัดอั้นแทบไม่ทันได้หายใจ หญิงสาวนึกกลัวและหวั่นใจว่าเขาจะโกรธ แต่ตอนนี้ช่างเถอะ เขาจะคิดอันใดก็ช่าง หญิงสาวคลานลงจากเตียง ไปที่ตู้เสื้อผ้า ยกกระเป๋าเดินทางออกมา
“นั่นจะทำอะไร จะไปไหน” เสียงเข้มๆ เอ่ยถาม แต่หัวใจพองโตเมื่อได้ยินคำสารภาพจากสาวน้อย
“เก็บเสื้อผ้ากลับบ้านค่ะ”
เขาคิดว่าเธอพูดง่ายจริงนะ มาทำให้เขาหลงรัก มาปั่นป่วนหัวใจหนุ่ม
