เขาพยายามอธิบาย สายฝนเริ่มโปรยลงมาไม่ขาดสาย ปะทะร่างของทั้งสอง เสียงฟ้าคำรามไปทั่วบริเวณ พิรันดายังตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อไปไม่ลดละ
“ไม่ฟัง น้องดาเชื่อในสิ่งที่เห็นค่ะ ครั้งก่อนพี่ดลอาจจะหลอกน้องดาได้ แต่ครั้งนี้น้องดาจะไม่ยอมโง่อีกแล้ว”
เธอตะโกนฝ่าสายฝนให้เขาสำนึก
“บางครั้งสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิดก็ได้”
ดลรวีพยายามอธิบาย
“พี่ดลอย่ามาแก้ตัวดีกว่าค่ะ เลิกพูดสักทีว่าสิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คิด เพราะน้องดาเห็นอยู่ตำตา” หญิงสาวสะบัดแขนจากการเกาะกุม
“พี่ไม่ให้น้องดากลับสเปน ถ้ายังคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้”
ชายหนุ่มพยายามรั้งเธอเอาไว้
“ไม่กลับก็ได้ค่ะ”
พิรันดาหยุดเดิน หันมาตะโกนฝ่าสายฝนตอบชายหนุ่มที่เดินตามมาไม่ลดละ
“น้องดาพูดจริงใช่ไหมครับ น้องดายอมฟังพี่แล้วใช่ไหม” ดลรวีกอดร่างหญิงสาวเอาไว้ ตะโกนฝ่าสายฝนอย่างดีใจ
“พี่ดลคงเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะคะ” พิรันดาผลักร่างสูงออกห่
