สำเนียงแปร่งๆ ของน้องชายทำให้พลยิ้มกว้าง
“สงสัยต้องอยู่ประเทศไทยนานๆ หรือหาเมียเป็นคนไทย จะได้พูดไทยชัดขึ้น” พลโอบบ่าน้องชายเดินไปขึ้นรถ
“ถ้าประเทศไทยมีอะไรน่าสนใจ ผมก็คงอยู่นานครับ”
เบนจามินหันไปตอบพี่ชาย พลหลิ่วตาให้เล็กน้อย ว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้าน
“คืนนี้ผมนอนคุยกับพี่พลได้ไหมครับ จะได้หายคิดถึง” คำพูดของเบนจามินตอนขึ้นมานั่งบนรถ ทำให้พลแทบสำลัก
“ฮะ...แฮม นายลืมอะไรไปหรือเปล่า”
พลแสร้งทำเสียงขรึมกระแอมเบาๆ เบนจามินหัวเราะเมื่อได้แกล้งพี่ชาย
“ผมล้อเล่นน่ะครับ แล้วพี่สะใภ้ผมไปไหนครับนี่”
“ไปซื้อกับข้าวมาเตรียมต้อนรับเรานั่นแหละ” พลพูดยิ้มๆ
... แล้วสิ่งที่สามพี่น้องคาดไว้ก็ไม่มีผิดไปจากความเป็นจริงเลยเมื่อพิมพ์แขกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้ยวขมวดรออยู่ในห้องโถงกว้างของบ้าน
“โอ้... คุณป้า คิดถึงจริงๆ”
สำเนียงแปร่งๆ พร้อมกับร่างสูงของเบนจามินที่โถมเข้ากอดคุณพิมพ์แขทำให้ท่านแทบลมจั
