ดลรวีเลือกที่จะพูดกลางๆ ไม่ได้ระบุชัดเจนว่าแม่บ้านคนนั้นคือพิรันดา คำพูดของเพื่อนทำให้พลขมวดคิ้วยุ่งงงเป็นไก่ตาแตก
“แม่บ้านที่ฉันส่งมา นายพูดอะไรของนาย ฉันไม่เคยส่งแม่บ้านอะไรมาให้นายเลยสักคน”
พลหัวเราะร่วน ก่อนขมวดคิ้วด้วยความสงสัย และงุนงง ติดตามด้วยสายตาที่มีคำถามมากมาย
“นายไม่ได้ส่งแม่บ้านมาให้ฉันจริงเหรอ” ดลรวีถามย้ำอีกครั้ง แต่อย่างไรเสีย ยังไม่บอกเรื่องราวทั้งหมดอยู่ดี
“ไหนนายลองเล่ามาสิว่าเรื่องราวมันเป็นยังไง”
พลเริ่มสงสัยอะไรบางอย่าง คนแรกที่เขาคิดถึงคือพิรันดา ทำไมเขาถึงคิดเช่นนั้น เพราะว่าตลอดเวลาที่คุยติดต่อกันน้องสาวจะโทรเข้าบริษัทและให้เลขาโอนสายให้เขาตลอด เวลาเขาโทรกลับ จะติดต่อไม่ได้ แล้วเขามัวยุ่งตามจีบจิณห์จุฑาจนลืมโทรไปหาพิสมัยที่ต่างประเทศ
หลังจากโทรไปไม่กี่ครั้งและเบนจามินเป็นคนรับสายทุกครั้งไป ที่สำคัญน้องสาวของเขากลับมาโดยไม่บอกกล่าว จนเขาประหลาดใจ และมีอะไ
