“ใจคอไม่คิดจะถามหน่อยหรือไง ว่าผมจะไปไหน และไปกับใคร” ยิ่งเจ้าหล่อนแสดงท่าทีเย็นชาเท่าไหร่ อัคคีกลับรู้สึกร้อนใจ และอยากเอาชนะมากขึ้นเท่านั้น
“ไม่ค่ะ ไวน์ท่องสัญญาของเราจนขึ้นใจว่าไม่มีสิทธิ์ยุ่งเรื่องส่วนตัวของคุณอิฐ” พูดสัจจริง ในเมื่อเขาเป็นคนร้องขอเรื่องนี้เอง เธอก็จัดให้ตามที่ต้องการ
“แล้วถ้าไม่เอาเรื่องสัญญามาพูดล่ะ คุณไม่อยากรู้เลยหรือไงว่าผมไปไหน” พูดพร้อมกับนั่งลงบนเตียงข้างหญิงสาว แม้เธอจะพยายามเบี่ยงหน้าหนีอีกครั้ง แต่เขาก็จับปลายคางให้หันกลับมาสบตากันดังเดิม
“ไปหาคุณพิงค์มั้งคะ”
เวทิกาตอบกลับด้วยความรู้สึกหงุดหงิดใจ ผู้ชายตรงหน้าเป็นคนอย่างไรกันแน่ และไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ ว่าเขาต้องการอะไรจากเธอ
“เปล่า ผมไม่ได้ไปหาพิงค์ และก็ไม่จำเป็นต้องไปหาด้วย อย่าบอกนะว่าคุณหึงผมกับพิงค์”
อัคคีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ หากเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาอาจจะรู้สึกรำคาญใจ แต่ไม่รู้ทำไมพอเป็
