12
1100 คำ
ไม่ทันที่เสี่ยวาโยจะได้ตอบอะไร พิสมัยก็เข้าไปตบหน้าเวทิกาอย่างแรงให้สาสมกับที่ทำให้นางกับเบญจาต้องเดือดร้อน
“หยุดนะ! ใครกล้าทำร้ายไวน์แม้แต่นิดเดียว ฉันไม่เอาไว้แน่” เสี่ยหนุ่มประกาศกร้าว เพราะไม่ต้องการให้สินค้าของตนบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว ยิ่งผิวขาวอมชมพูเช่นนี้หากมีรอยช้ำขึ้นมาคงดูไม่งามนัก
“ขะ ขอโทษค่ะเสี่ย ฉันโมโหที่มันกล้าเบี้ยวนัดเสี่ย ก็เลย…”
พิสมัยหันไปมองเบญจาเพื่อขอความช่วยเหลือ หลังจากลืมตัวตบหน้าเวทิกาไป และลืมว่าเสี่ยวาโยคงไม่ชอบใจหากลุกเลี้ยงมีร่องรอยช้ำตามตัว
“เอ่อ คือแม่แค่ไม่อยากให้เสี่ยเสียเวลาค่ะ ไหนๆ ตอนนี้ ไวน์ก็มาแล้ว เบียร์ว่าเสี่ยพามันไปจัดการเถอะนะคะ คืนนี้ เสี่ยจะได้มีความสุขไงคะ” เบญจาพูดเอาใจอย่างรู้งาน และเพื่อให้เธอกับแม่รอดพ้นจากเสี่ยวาโยให้ไวที่สุด
“ถ้ามึงยังพูดโดยที่กูไม่ได้อนุญาตอีกคำ รับรองว่า คราวนี้ พวกมึงสองคนไม่ได้เจอแค่มือกับตีนกูแน่ๆ” วาโยพูดอย่างรำคาญใจ เพราะตอนนี้ อารมณ์โมโหที่มีเมื่อครู่ได้หายไปอย่างสิ้นเชิงเพียงแค่ได้เห็นหน้าอันงดงามของเวทิกา และแน่นอนว่าเขาต้องรู้ให้ได้ก่อนว่าเธอหายไปกับใคร!
“ขะ ขอโทษค่ะ เบียร์จะไม่พูดอะไรแล้วค่ะ” เบญจารีบพูดอย่างรวดเร็วพร้อมกับเอามือปิดปาก ด้วยกลัวว่าเสี่ยวาโยจะฆ่าตนเองกับแม่
“เธอหายไปไหนมา” กระชากแขนเวทิกาให้ยืนขึ้นเพื่อประจันหน้ากับเขา โดยที่หญิงสาวพยายามสะบัดข้อมือออก แต่เธอก็ไม่สามารถสู้กำลังของเสี่ยหนุ่มได้
“ปล่อยฉัน! ฉันไม่จำเป็นต้องตอบเสี่ย ในเมื่อเสี่ยผิดสัญญา เสี่ยทำร้ายแม่กับน้องของฉัน เพราะฉะนั้น สัญญาของเราก็จบแค่นี้” พยายามหาทางต่อรอง แม้จะรู้ว่าสุดท้ายแล้วตนเองไม่มีอะไรที่สู้เขาได้เลยสักนิด
“ฮ่าๆ แน่ใจเหรอที่พูดออกมาแบบนี้ แค่นี้ ฉันก็ปรานีแม่กับน้องเธอมากแล้ว ไม่สิ ต้องตอบว่า เธอโชคดีมากนะที่ฉันใจเย็นด้วยขนาดนี้ เพราะถ้าฉันไม่ได้ถูกใจเธอจริงๆ ป่านนี้แม่กับน้องของเธอไม่ได้มานั่งปากดีใส่เธอแบบนี้แน่ๆ”
เสี่ยวาโยพูดตามความจริง เพราะไม่ใช่พวกที่ชอบเรื่องจุกจิกวุ่นวาย และถ้าเป็นปกติจะไม่สนใจ พร้อมกับสั่งฆ่าคนพวกนี้อย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่ทำให้ใจเย็นอยู่นี้ก็เป็นเพราะว่าหญิงสาวตรงหนน้า หญิงสาวที่เขาอยากได้มาครอบครองจนตัวสั่น!
“แต่เสี่ยก็ทำร้ายแม่กับน้องฉันปางตายเหมือนกัน แบบนี้ ฉันควรทำตามคำสั่งของเสี่ยหรือไง” เวทิกาพูดอย่างไม่ยอมแพ้ ในเมื่อเขาอยากได้ตัวเธอ แต่กลับทำผิดสัญญา หญิงสาวก็ไม่ควรที่จะยอมง่ายๆ อีกต่อไป
“เธอต้องทำตามคำสั่งของฉัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เพราะถ้าพูดกันตามจริง แม่ของเธอก็ติดหนี้ฉันอยู่เป็นล้าน ฉันจะยึดของทั้งหมดในบ้าน หรือจะเอาบ้านไปขาย และฆ่าพวกเธอทิ้งยังได้!”
“ไม่ได้นะคะเสี่ย ทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ” พิสมัยรีบร้องออกมาอย่างลืมตัว ความกลัวที่จะไม่มีสมบัติมีมากกว่าความกลัวตายเสียอีก
“หุบปาก! กูบอกแล้วใช่ไหมว่า ถ้ากูไม่อนุญาตให้พูด มึงก็ไม่มีสิทธิ์พูด”
วาโยหันไปตะคอกพิสมัยสุดเสียงด้วยความรำคาญใจ และตอนนี้ เขาต้องการรู้ให้ได้ว่าเวทิกาออกไปกับใคร
“อย่าทำแบบนั้นนะคะ ฉันขอร้อง”
หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง เธอรู้ดีว่าบ้านหลังนี้เป็นสมบัติที่แม่กับพ่อของเธอสร้างมาด้วยกัน การที่เสี่ยขู่จะเอาบ้านไปขายก็เป็นเหมือนการทำร้ายจิตใจเธอด้วยเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้นก็บอกฉันมาว่า เมื่อตอนหัวค่ำ เธอออกไปกับใคร และมันกล้าดียังไงมาบอกว่าเธอเป็นเมียมัน” วาโยคาดคั้นอย่างต้องการคำตอบ อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจนักว่าเวทิกายังบริสุทธิ์หรือไม่ เพราะต่อให้เคยผ่านผู้ชายมาแล้ว ถึงอย่างไร เขาก็อยากได้ตัวเธออยู่ดี
“เขาเป็นเพื่อนของฉันค่ะ” เวทิกาโกหกออกไป แม้ก่อนออกมาจะมีเรื่องให้ต้องโต้เถียงกับหมออัคคี แต่ถึงอย่างไร เธอก็ไม่อยากให้ฝ่ายนั้นต้องมาเดือดร้อนไปด้วย
“เพื่อน? แล้วทำไมมันเรียกเธอว่าเมีย” ยังคงถามต่ออย่างไม่ลดละ
“เพราะเขาอยากจะช่วยฉันไงคะ ไม่มีใครอยากเห็นเพื่อนตัวเองต้องไปขายตัวให้กับผู้ชายชั่วๆ อย่างเสี่ยหรอก” เวทิกาพูดอย่างเหลืออดเหลือทน ไม่ใช่ว่าไม่กลัวเสี่ยวาโย แต่เขาเองก็บีบบังคับเธอมากเสียจนทนแทบไม่ไหวเช่นกัน
“ชั่วงั้นเหรอ ที่จริง ฉันชั่วได้มากกว่านี้อีก สรุปเธอยังซิงเหมือนที่แม่เธอโฆษณาเอาไว้หรือเปล่า” เสี่ยหนุ่มเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ แถมไม่โกรธโดนด่าว่าชั่ว เพราะเรื่องนี้เขาเองก็รู้ดีแก่ใจ แต่ชั่วแล้วอย่างไร ในเมื่อพวกคนดีทั้งหลายอยากโง่มาอยู่เป็นเบี้ยล่างเขาเอง
“ทำไมคะ ถ้าไม่เชื่อขนาดนั้นก็ไม่จำเป็นต้องเอาฉันเป็นคู่นอนก็ได้ ฉันยินดีหาเงินมาใช้หนี้แทนแม่” เวทิกาพูดอย่างมาดมั่น ต่อให้เธอต้องหาเงินอีกกี่ปีก็พร้อมที่จะจ่ายเพื่อแลกกับการไม่ต้องนอนกับคนชั่วแบบนี้
“หึ คิดว่าฉันมีเวลาให้เธอขนาดนั้นเลยเหรอ จะบอกอะไรให้นะ สำหรับฉัน เงินหนึ่งล้านไม่ได้มีความหมายอะไร มันก็แค่เศษเงินด้วยซ้ำ แต่สำหรับสิ่งที่ฉันอยากได้ ยังไงก็ต้องได้ ต่อให้ต้องเสียอีกกี่บาทก็ตาม และเธอก็คือของที่ฉันอยากได้ รู้เอาไว้ด้วย!” พูดพร้อมกับดึงเวทิกาเข้ามาประชิดตัว เขาแทบอยากจะกลืนกินตัวหญิงสาวเสียตั้งแต่ตอนนี้
- ผู้เขียน
