คนโปรดคุณหมอ

13

“ปล่อยนะ!” เธอร้องเสียงหลง รู้สึกรังเกียจสัมผัสของผู้ชายตรงหน้าเสียยิ่งกว่าอะไร

“ฉันปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตรงนี้ และตอนนี้ก็หมดเวลายื้อของเธอแล้ว” เขาพูดอย่างรู้ทัน ทำไมจะไม่รู้ว่าเวทิกาพยายามหาเรื่องพูดคุยเพื่อถ่วงเวลาการตกเป็นของตนเองให้นานที่สุด

“เสี่ยจะให้พวกผมออกรถและเตรียมจองห้องไว้เลยไหมครับ” ชายฉกรรจ์ผู้เป็นลูกน้องเอ่ยถามอย่างรู้งาน

“ไม่ต้อง กูชักใจร้อนรอไม่ไหวแล้ว จัดการซะที่นี่ไปเลยก็ได้” วาโยพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ในขณะที่หญิงสาวมีท่าทีตื่นกลัวกับคำพูดนั้น เพราะมันหมายความว่า เธอกำลังจะตกเป็นของเสี่ยชั่วอย่างไม่มีทางเลือก!

“ดะ เดี๋ยวก่อน ฉันขอคุยอะไรกับเสี่ยก่อนได้ไหมคะ” พยายามใจเย็น และขอโอกาสได้พูดคุยอีกครั้ง

“จะพูดอะไรก็ว่ามา แต่ถ้าจะต่อรองละก็ บอกเลยว่าฉันไม่มีทางเปลี่ยนใจแน่นอน หรือถ้าอยากให้เปลี่ยนใจ ยังไงก็ต้องแลกมาด้วยชีวิตของแม่และน้องเธอ จะยอมไหมล่ะ?” เสี่ยหนุ่มดักทางทุกคำพูด ถึงอย่างไร คืนนี้ เขาก็ต้องได้เธอมากกกอดให้ได้

“ฉันขอคุยกับเสี่ยตามลำพังได้ไหมคะ” เวทิกาพูดขึ้น พร้อมกับมองเสี่ยหนุ่มหื่นกามด้วยสายตาขอร้อง และหวังว่าเขาจะยอมทำตามความต้องการของเธอสักครั้ง

“ได้สิ ฉันอยากอยู่กับเธอตามลำพังอยู่แล้ว” วาโยยิ้มเยาะออกมา ทำไมเขาจะไม่อยากอยู่กับเธอ การได้อยู่กันตามลำพัง มันยิ่งทำให้มีโอกาสจับเจ้าหล่อนทำเมียได้ง่ายขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนตามฉันไปที่ห้องครัวด้วยค่ะ” เวทิกาเองก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่า แม้จะเป็นการคุยตามลำพัง แต่ก็ต้องเลือกสถานที่ที่คิดว่าเสี่ยวาโยจะปลุกปล้ำเธอได้ยากลำบากที่สุดเอาไว้ก่อน

“หึ! ได้ ถ้าเธอคิดว่าการเลือกอยู่ในห้องครัวจะปลอดภัย” พูดพร้อมกับยอมเดินตามหญิงสาวร่างบางไปแต่โดยดี

เวลานี้ ในหัวของเวทิกาคิดแทบไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี เธอมั่นใจว่าไม่พร้อมที่จะขายตัวให้กับเสี่ยหนุ่ม และยิ่งได้เห็นการกระทำห่ามๆ ที่เขาทำกับแม่และน้องด้วยแล้ว มันยิ่งตอกย้ำว่าไม่สามารถตกเป็นเมียของคนชั่วเช่นนี้ได้ แต่ทำอย่างไร เขาถึงจะยอมปล่อยไปง่ายๆ และคนอย่างเสี่ยวาโยคงไม่โง่ที่จะยอมให้ตนเองเสียเปรียบอย่างแน่นอน

“ว่าไง มีอะไรจะคุยกับฉัน บอกไว้ก่อนว่าอย่าได้คิดที่จะถ่วงเวลาเลย เพราะถึงยังไง เธอก็ต้องเป็นเมียฉันอยู่ดี” วาโยพูดขึ้นทันทีที่หญิงสาวพาเขามาอยู่ในโซนห้องครัว

“คือว่า…ฉันอยากจะขอโอกาสเสี่ย”

“ไม่ได้! ถ้าเธอจะบอกว่าตัวเองสามารถหาเงินมาใช้หนี้ฉันได้ละก็ เรื่องนี้ฉันไม่เชื่อ เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องขอโอกาสอะไรทั้งนั้น” รีบพูดดักทันที เพราะอย่างที่บอกว่า จริงๆ แล้ว ตอนนี้สำหรับเขา เงินแทบไม่ได้สำคัญอะไรมากกว่าการได้กินผู้หญิงตรงหน้าสักครั้ง

“ฉันไม่ได้จะขอโอกาสเสี่ยเรื่องนั้นค่ะ เพียงแต่ว่า...ฉันแค่ยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับเสี่ยคืนนี้” พูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน เพราะพอจะจับสังเกตได้ว่าคนอย่างเสี่ยวาโยต้องใช้ไม้อ่อนเข้าสู้ และหวังว่าการที่ยอมแสดงละครเป็นสาวที่ว่านอนสอนง่ายเช่นนี้ จะทำให้เธอรอดพ้นจากเสี่ยหื่นได้

“ไม่พร้อม? เพราะอะไร?” วาโยเอ่ยถาม ในขณะที่มือก็ลูบไล้ที่ใบหน้างดงามอย่างหลงใหล

“คือว่า...เสี่ยก็รู้ใช่ไหมคะ ฉันไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องนี้มาก่อน เพราะฉะนั้น ขอเวลาฉันหน่อยได้ไหมคะ” เวทิกาเอ่ยปากขอร้อง และหวังว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจเธอสักนิด

“หึ ไม่มีอะไรต้องกลัวเลย เพราะฉันไม่มีทางทำให้เธอเจ็บแน่นอน ไม่ต้องห่วง” พูดพร้อมกับดึงหญิงสาวเข้ามาประชิดตัวอย่างห้ามใจไว้ไม่อยู่

“ตะ แต่ว่าฉันยังไม่พร้อม เสี่ยควรให้เกียรติ และเคารพการตัดสินใจของฉันบ้าง การที่ฉันต้องฝืนใจรับสภาพ ยอมนอนกับเสี่ย แค่นี้ มันก็ทำให้ฉันอยากจะฆ่าตัวตายเต็มที” หญิงสาวพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นว่าเสี่ยวาโยเริ่มแสดงท่าทีรุ่มร่ามกับเธอ

“แล้วยังไง จะตายก็ตายตอนนี้ไม่ได้ เพราะเธอต้องเป็นของฉันก่อน” เสี่ยหนุ่มพูดด้วยโมโห และด้วยความหน้ามืดต้องการอยากสัมผัสร่างงามเต็มทน เขาจึงไม่ต้องการที่จะฝืนความต้องการของร่างกายอีกต่อไป และลงมือซุกไซ้ตามซอกคอของหญิงสาวด้วยความหื่นกระหาย

“กรี๊ดดดดด! ปล่อยนะไอ้ชั่ว!” เวทิการ้องออกมาสุดเสียงด้วยความขยะแขยง เธอคิดผิดจริงๆ ที่จะพูดคุยขอความเห็นใจจากคนอย่างเสี่ยวาโย

“จะดิ้นทำไม ถึงยังไง วันนี้ เธอก็ไม่มีทางหนีฉันได้” วาโยไม่สนใจเสียงกรีดร้องนั้น และพยายามลูบไล้ตามร่างกายสาวอย่างห้ามใจไม่ไหว

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ฉันเกลียดแก ฮึกๆ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาจจะห้ามใจได้ เธอไม่ต้องการมีชีวิตแบบนี้ และรังเกียจสัมผัสของเสี่ยวาโยอย่างที่สุด!

“จะร้องอะไรหนักหนา อยากตายมากหรือไง!” เสียงร้องไห้น่ารำคาญทำให้เสี่ยวาโยถึงกับหัวเสียและขาดสติ ง้างมือเตรียมที่จะตบหน้าเวทิกาทันที

“ตบเลย! ตบตี หรือจะฆ่าให้ตายก็เชิญ มันคงดีกว่าการที่ฉันต้องมาเป็นเมียคนชั่วๆ อย่างแก!” เวทิกาหลุดปากออกมาอย่างคนที่ไม่มีอะไรจะเสีย ตอนนี้รู้แล้วว่า ให้เธอตายเสียยังดีกว่าต้องทรมานกับการตกเป็นที่ระบายอารมณ์ของชายชั่วตรงหน้า

“ตายงั้นเหรอ? หึ ไม่ง่ายไปหน่อยหรือไง?” วาโยลดมือลง พร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าของตนเองให้ดี และส่งยิ้มมาดร้ายให้กับหญิงสาว

“ใช่ ฆ่าฉันเลยสิ จะได้จบเรื่องนี้ไปเสียที” คราวนี้พูดอย่างไม่เกรงกลัวอีกต่อไป

“ฆ่าเธอมันก็ง่ายเกินไป สู้ฆ่าคนที่เธอรักไม่ดีกว่าหรือไง รังเกียจ ไม่อยากเป็นเมียฉันมากใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นก็ไปหาเงินมาภายในวันพรุ่งนี้ ไม่อย่างนั้น เธอจะต้องเป็นผู้หญิงของฉัน อ้อ! และถ้าเธอไม่สามารถเอาเงินมาให้ฉันได้ ฉันก็จะไม่รับประกันความปลอดภัยของแม่และน้องสาวเธอ!” เสี่ยใหญ่ประกาศกร้าว ในเมื่อเธออยากจะลองดี เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเวทิกาจะมีปัญญาไปหาเงินตั้งมากมายนั้นมาจากไหน

“ได้ ถ้าฉันหาเงินมาให้เสี่ยภายในวันพรุ่งนี้ไม่ได้ ฉันจะยอมนอนกับเสี่ยโดยไม่มีข้อแม้อะไรทั้งสิ้น” หญิงสาวรับคำอย่างมาดมั่น แม้ตอนนี้ยังคงมืดบอด และไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหายังไงก็ตาม

“หึ ไว้ฉันจะนอนรอเธอบนเตียงละกันนะ คนสวย...ฮ่าๆ”

วาโยพูดเป็นครั้งสุดท้ายแล้วหัวเราะเยาะลั่น ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไป แม้จะหัวเสียที่อดกินสาวสวยอย่างที่ตั้งใจ แต่อย่างน้อย การอดเปรี้ยวไว้กินหวานทีเดียวก็คงจะอิ่มเอมใจไม่เบา ให้เวทิกาได้พยศจนถึงที่สุด และเมื่อถึงเวลา เขาจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอก จนเธอไม่สามารถต้านทานได้เลยทีเดียว!