“อุ๊ย!” เธอตกใจไม่น้อยที่เขาเข้ามาอย่างนั้น จึงขยับตัวหนีอัตโนมัติจนตัวชิดกับหน้าต่างรถเลยทีเดียว “อะไรกันคะคุณ ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะ จะมานั่งเบียดกันตรงนี้ทำไมคะ”
เธอถามเสียงดุ แต่เขากลับหัวเราะร่า ไม่สนใจคำทวงของเธอสักนิด ส่วนผู้โดยสารลายสักอีกคนก็ขยับมานั่งตรงเก้าอี้ตัวที่อยู่ด้านหลังเธอ เป็นผลให้เธอถูกล้อมไว้หมดจนหนีออกไปไหนไม่ได้
“อะไรเนี่ย?? เปลี่ยนที่นั่งทำไม”
“ไม่ต้องกลัวหรอกน้อง” คนขับรถตะโกนบอกขณะขับรถฝ่าความมืดของเส้นทางออกนอกเมืองไป “พวกมันแค่อยากคุยด้วย”
“ไปนั่งที่เดิมได้มั้ยคะ”
แต่พวกมันยังนั่งเฉย ลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นี่พวกคุณ!”
“อย่ารังเกียจพวกมันเลย พวกมันไม่ทำอะไรหรอก พวกมันก็ทำงานที่ฟาร์มเหมือนกัน ลองคุยดูสิ เผื่อจะรู้จักกับผัวน้อง”
“แฟนค่ะ” ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์จะลึกซึ้งไปถึงขั้นไหน ๆ หากยังไม่ได้แต่งงานกัน อนุชิตก็เป็นได้แค่แฟนเท่านั้น
“จ
