“แต่ก็ขอบคุณนะคะ” เธอกล่าวขอบคุณก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ตั้งแต่บิดาพาภรรยาใหม่เข้ามาอยู่ในบ้าน การเงินในบ้านก็ฝืดเคืองเต็มทน จนต้องอยู่กินกันอย่างกระเบียดกระเสียด ในขณะที่ไปรยานั้นไม่ได้ทำตัวลำบากเหมือนอย่างที่บิดาพูดกับเธอว่าให้ประหยัดเลย
“ชุดนอนพวกนี้น่ารักดีนะ” เขาหยิบขึ้นมาและทาบไปกับเธอ คริมาก้มมองก่อนจะพยักหน้า
“งั้นเอาชุดนี้ครับ ชุดนี้ด้วย แล้วก็ชุดนี้” ปืนหยิบชุดนอนในราวยื่นให้พนักงานขาย
“เฮียคะ พอก่อน ซื้อตั้งหลายชุดครีมเกรงใจค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจ พ่อของเราเคยมีบุญคุณช่วยเหลือเฮียเอาไว้ แค่นี้จิบ ๆ” คนพร้อมเปย์รั้งมือของสาวน้อยออกไป ก่อนจะหยิบชุดนอนที่คิดว่าเธอจะใส่สบายและเหมาะกับเธอให้เธอสวมใส่
“รับอย่างอื่นเพิ่มไหมคะ มีชุดชั้นในสำหรับสุภาพสตรีด้วยนะคะ” ประโยคนั้นของพนักงานขายทำเอาคริมาหน้าแดงก่ำลามไปถึงใบหู ในขณะที่ปืนมองหน้าเด็กสาวนิ่ง เธอรีบหลบตาเป็นพัลวัน
บ้าน่ะสิ!!! ทำไม
