“ค่ะ”
“เดี๋ยวก่อน” ไปรยารีบเรียกเอาไว้เมื่อเห็นว่าลูกเลี้ยงกำลังจะผละเข้าห้องของตัวเอง
“ฉันซื้อกับข้าวมาหลายอย่าง กินไม่หมดอยู่ใต้ฝาชี ถ้าหิวก็กินสิ”
“ค่ะ” คริมารับคำ เธอกะพริบตาปริบ ๆ ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของมารดาเลี้ยง เธอยังไม่ทันได้ตอบว่ากินมาจากนอกบ้านกับปืนเรียบร้อยแล้ว ไปรยาก็เดินจากไปเสียก่อน
คริมานึกสงสัยจึงไปเปิดฝาชีดู ปรากฏว่ามีกับข้าวหลายอย่าง แต่เธอไม่หิวนี่สิ จึงปิดฝาชีเอาไว้เหมือนเดิม
คนที่แอบมองอยู่ได้แต่เจ็บใจที่คริมาไม่กินอาหารใต้ฝาชี เธออุตส่าห์วางยาเสียดิบดี ถ้าคริมากินเข้าไปจะได้หลับ ๆ ไปแล้วเธอจะได้จัดการจับไปขายเสียให้รู้แล้วรู้รอด
คริมาเข้าห้องนอนของตัวเอง เธออาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้วก็ขึ้นมานอนบนเตียง รู้สึกขอบคุณปืนที่เอื้อเฟื้อต่อเธอขนาดนี้ และนึกแปลกใจที่วันนี้มารดาเลี้ยงไม่ใช้แรงงานเธอจนดึกดื่นเที่ยงคืน
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ ไม่ถูกใช้ให้นวดก
