ตอนที่ 8
983 คำ
“ยายจ๋า ถ้าฉัตรทำเรื่องไม่ดี ทำความผิดใหญ่หลวง ยายยังจะรักฉัตร ยังจะให้ฉัตรอยู่บ้านด้วยไหม”
แม่ใหญ่นวลวางมือเหี่ยวย่นลงบนศีรษะหลานสาว แล้วลูบเรือนผมสลวยเบา ๆ
“มันจะใหญ่หลวงสักแค่ไหนกันเชียว เล่าให้ยายฟังซิ”
กมลฉัตรเงยหน้ามองยาย ในดวงตาคู่สวยมีน้ำตาเอ่อคลออยู่เต็ม แต่ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ต้องบอกยาย จะช้าหรือเร็วยายก็ต้องรับรู้ เธอไม่สนว่าคนอื่นจะพูดถึงเธอว่าอย่างไร คนที่เธอสนใจและแคร์ความรู้สึกมากที่สุดคือยาย เธอกลัวยายรับไม่ได้ที่มีหลานสาวใจแตก ท้องไม่มีพ่อ
หลังจากคิดไตร่ตรองมาทั้งวันแล้ว กมลฉัตรก็ตัดสินใจจะไม่บอกว่าใครคือพ่อของเด็กในท้องเธอ ก็ในเมื่อมันกลับไปคืนดีกับแฟนเก่าแล้ว เธอก็จะไม่ให้มันมารับผิดชอบ เธอไม่อยากให้มันมีปัญหากับแฟน และไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายใหญ่โต ลูกของเธอ... เธอเลี้ยงเองได้
“ยาย…” กมลฉัตรจับมือเหี่ยวย่นที่วางอยู่บนศีรษะของเธอมากุมไว้ในสองมือ เธอมองหน้ายาย นั่งนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกยายด้วยเสียงเบาแผ่ว
“ฉัตรท้อง...”
แม่ใหญ่นวลชะงักไปครู่หนึ่ง ผู้สูงวัยนั่งนิ่ง มองหน้าหลานสาวอยู่หลายอึดใจก่อนจะระบายยิ้มออกมา แล้วใช้มืออีกข้างตบหลังมือหลานสาวเบา ๆ
“ท้องก็ท้องสิ บอกแฟนมาตบแต่งกันให้เรียบร้อย ท้องก่อนแต่งไม่ใช่ปัญหา คนอื่นก็ท้องก่อนแต่งเยอะแยะ”
“ยาย… ฉัตรไม่มีแฟน”
แม่ใหญ่นวลสูดลมหายใจลึก แล้วถอนหายใจออกยืดยาว
“ถ้าอย่างนั้น... ก็เลี้ยงคนเดียว ไหวไหม สมัยนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ ผู้หญิงที่ไม่มีผัวแล้วต้องเลี้ยงลูกคนเดียวน่ะ”
“เขาเรียกว่า ‘แม่เลี้ยงเดี่ยว’ จ้ะยาย”
“เออ… นั่นแหละ เอ็งพร้อมไหมที่จะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว”
“แล้วยายล่ะจ๊ะ พร้อมไหมที่จะถูกคนอื่นมองด้วยสายตาแปลก ๆ ยายรับได้ไหมถ้าคนอื่นจะนินทาหลานสาวคนนี้ว่าท้องไม่มีพ่อ”
“คนอื่นไม่ได้มาหาข้าวให้ยายกิน ไม่ได้มาหาเงินให้ยายใช้ ไม่ได้ทำให้ยายมีความสุข ความสุขของยายคือเอ็ง ถ้าเอ็งพร้อมจะเผชิญกับสิ่งต่าง ๆ ที่ว่ามา ยายก็พร้อมจะอยู่ข้าง ๆ อยู่ทีมเดียวกับเอ็ง”
กมลฉัตรสะอื้นฮัก ใบหน้าสวยบิดเบ้ น้ำตาไหลรินรดแก้มเนียน แม่ใหญ่นวลเช็ดน้ำตาให้หลานสาวพลางบอก
“อย่าร้อง เอ็งเป็นคนทำให้เขาเกิดมา เอ็งก็ต้องรับผิดชอบเขา ถ้าตัดสินใจจะเลี้ยงคนเดียว ก็ทำให้มันดีที่สุด ไม่ต้องไปสนคำคน ไม่ต้องไปสนใจใคร ยายยังอยู่ตรงนี้ทั้งคน ใครมาว่าอะไรหลานยาย ยายจะด่าให้มันลืมทางกลับบ้านเลย”
กมลฉัตรโผเข้ากอดยาย ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่กับอกอบอุ่น ยายรักและตามใจเธอตลอดมา ไม่ว่าเธอจะทำผิดอะไร ยายก็ไม่เคยโกรธ ไม่เคยว่า ยายบอกสอนด้วยถ้อยคำน่าฟัง และคอยปลอบโยนเธอเสมอเมื่อเจอเรื่องทุกข์ใจ ในวันนี้ที่เธอทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวง ยายก็ไม่ว่าอะไรเธอสักคำ อ้อมกอดของยายทำให้เธออุ่นใจเสมอ
ตอนที่ 4
ผัวตายแล้ว
แม้ตัดสินใจว่าจะไม่บอกเรื่องท้องให้แสนกล้าได้รับรู้ แต่กมลฉัตรก็อดที่จะคิดถึงเขาไม่ได้
สองเดือนที่ผ่านมาเธอกับเขาไม่ได้ติดต่อกันเลย แต่เธอก็ยังรู้ข่าวคราวความเคลื่อนไหวของเขาจากไลน์กลุ่มที่ทำงาน เป็นไลน์กลุ่มอีกกลุ่มที่เอาไว้คุยเรื่องสัพเพเหระ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องงาน แต่ตอนนี้กมลฉัตรคิดว่าเธอคงต้องออกจากไลน์กลุ่มนี้แล้ว เพื่อจะได้ตัดขาดจากเขาอย่างจริงจังเสียที
บ้านของกมลฉัตรกับแสนกล้าอยู่คนละหมู่บ้าน แต่ก็อยู่ในตำบลเดียวกัน และอยู่หมู่บ้านติดกันเสียด้วย ถึงแม้กมลฉัตรจะสนิทกับแสนกล้า แต่เธอไม่ได้สนิทกับพ่อแม่ของเขาเท่าไร เธอไม่ค่อยได้ไปที่บ้านของเขาเลยด้วยซ้ำ จึงไม่มีอะไรต้องกังวลใจเกี่ยวกับครอบครัวของเขา และกว่าแสนกล้าจะรู้ว่าเธอท้อง ลูกของเธอก็คงวิ่งเล่นได้แล้ว เพราะล่าสุดเธอได้ข่าวว่าเขาได้ทุนจากบริษัทไปเรียนต่อต่างประเทศ และคงต้องกลับมาใช้ทุนหลายปี ช่วงนี้เขาเลยยุ่งทั้งเรื่องงานและการทำเรื่องไปเรียนต่อ เธอก็ขอให้เขาประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน รวมถึงมีความสุขกับคนที่เขาเลือก
“ยายจะไปด้วยจริง ๆ เหรอจ๊ะ”
“ก็จะไปด้วยจริง ๆ น่ะสิ ทำไมหรือ เอ็งมีปัญหาอะไร”
“ฉัตรกลัวยายไปนั่งรอนานแล้วจะเมื่อย”
“ยายไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ไป ๆ ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวจะสาย”
“จ้ะ ยาย”
กมลฉัตรเปิดประตูบ้าน เดินไปที่รถก่อน เธอสตาร์ตรถแล้วลงมาจากรถ เดินอ้อมไปเปิดประตูรถไว้รอยาย พอยายขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เธอจึงเดินไปเปิดประตูรั้วบ้าน แล้วกลับมาถอยรถออก
กมลฉัตรลงจากรถอีกครั้งหนึ่ง เพื่อไปปิดประตูรั้วและใช้แม่กุญแจล็อกประตูรั้ว
“สิพากันไปไสล่ะ อีนางฉัตร”
กมลฉัตรล็อกประตูเสร็จพอดีและกำลังจะเดินกลับไปที่รถ เธอจึงชะงักเท้าแล้วหันกลับไปยิ้มให้ป้าเล็กก่อนจะตอบว่า...
- ผู้เขียน
