ตอนที่ 7
1005 คำ
“ยายใช้อะไรหมักเนื้อเหรอ ทำไมมันเหม็นจัง”
“ยายก็ใช้สูตรเดิมนั่นแหละหมักเนื้อ ใช้สูตรนี้มาตั้งแต่เอ็งยังไม่ทันเกิดโน่น เมื่อก่อนเอ็งก็ชอบนี่นา”
“ถ้างั้นคงเพราะฉัตรนอนดึกเองแหละ เมื่อคืนดูซีรีส์เกาหลีดึกไปหน่อยจ้ะ”
“เอ็งนี่มันน่าตีจริง ๆ งั้นก็หาอะไรกินรองท้องสักหน่อย แล้วก็ไปพักผ่อน”
“จ้า… ยาย”
กมลฉัตรยิ้มแหย สีหน้าและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วงของยายทำให้เธอรู้สึกผิด ก็มีกันอยู่แค่สองคน หากใครสักคนเป็นอะไรไปอีก อีกคนก็ไม่รู้ว่าจะอยู่อย่างไร แม้รู้ว่าไม่มีใครหนีความตายได้ แต่เธอก็อยากขอเวลาให้เธอกับยายได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปอีกนาน ๆ
พอกลับเข้ามาในครัวแล้วได้กลิ่นเนื้อย่างอีกครั้ง กมลฉัตรก็แทบอ้วกพุ่ง หญิงสาวกลั้นหายใจ จกข้าวในกระติ๊บมาปั้น แล้วหยิบเกลือในกระปุกมาโรยใส่ปั้นข้าวเหนียว ก่อนจะวิ่งออกจากห้องครัวกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง
หลังจากกินข้าวเหนียวที่ปั้นติดมือเข้ามาในห้องหมดแล้ว กมลฉัตรก็ถอดผ้าซิ่นออกเปลี่ยนมานุ่งกางเกงขาสั้น หญิงสาวเดินไปหยิบไอแพดที่วางอยู่บนเตียง แล้วมองหาสายชาร์จแบต เธอกวาดสายตามองไปทั่วห้องก็ไม่เห็น จึงวางไอแพดไว้ตามเดิม และเริ่มภารกิจตามหาสายชาร์จในห้องนอน
กมลฉัตรยกผ้าห่มขึ้นมาสะบัด ดูใต้หมอน ก้มมองใต้เตียง ก็ยังหาไม่เจอ หญิงสาวจึงเดินไปที่โต๊ะเล็กข้างหัวเตียง เธอดึงลิ้นชักโต๊ะออกมา
ใบหน้าสวยยิ้มกระจ่างใส เมื่อเห็นสิ่งที่ตามหาอยู่ในลิ้นชัก แต่แล้วรอยยิ้มก็ค่อย ๆ จางหายไป เมื่อสายตาเหลือบไปเห็นของบางอย่างที่อยู่ในลิ้นชัก
กมลฉัตรยืนนิ่ง สีหน้าของเธอครุ่นคิดและเคร่งเครียด มือบางหยิบผ้าอนามัยแผ่นเล็กออกมาจากลิ้นชัก เธอถอยหลังไปนั่งริมเตียง ในหัวเริ่มคิดคำนวณวันเวลา
จากคืนนั้น... จนถึงวันนี้ ประจำเดือนของเธอไม่มาสองเดือนแล้ว
แม้จะเข้าข้างตัวเองว่าอาจเป็นเพราะเธอเสียใจและเครียดเรื่องการจากไปของพ่อกับแม่ เลยทำให้ประจำเดือนคลาดเคลื่อนมาไม่ตรงเวลา แต่อีกใจหนึ่งก็อดคิดไม่ได้ว่าในท้องของเธออาจจะมีอีกหนึ่งชีวิตกำเนิดขึ้นมา เพราะคืนนั้นเธอกับเขาไม่ได้ป้องกันอะไรเลย
กมลฉัตรเม้มปากแน่น ถ้าอยากรู้ว่าจริงหรือไม่จริง ใช่หรือไม่ใช่ก็ต้องพิสูจน์
หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียง เธอล้วงมือลงไปในลิ้นชักโต๊ะอีกครั้ง หยิบเอากุญแจรถอีโคคาร์ออกมา เธอต้องเข้าไปซื้อที่ตรวจครรภ์ในตัวอำเภอ
บ้านของกมลฉัตรอยู่ห่างจากตัวอำเภอราวห้ากิโลเมตร หญิงสาวใช้เวลาขับรถไม่นาน ก็ไปถึงร้านขายยาในตัวอำเภอ และเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วเธอก็กลับขึ้นมานั่งในรถ กมลฉัตรวางถุงที่มีที่ตรวจการตั้งครรภ์ห้ากล่องห้ายี่ห้อลงบนเบาะข้างคนขับ
มือบางทั้งสองข้างกำพวงมาลัยแน่น เธอสูดลมหายใจลึกแล้วระบายออกช้า ๆ บอกกับตัวเองว่ามันอาจจะไม่ได้เป็นไปอย่างที่เธอคิด เธอจะกลับไปตรวจที่บ้าน จะได้รู้ดำรู้แดงกันสักที
เมื่อกลับมาถึงบ้าน กมลฉัตรรีบเข้าห้องและล็อกประตูอย่างดี กลัวว่ายายจะเปิดประตูเข้ามาเห็นว่าเธอซื้ออะไรกลับมา เพราะก่อนที่จะขับรถเข้าไปในอำเภอ เธอบอกยายว่าจะไปซื้อกาแฟยี่ห้อดังในปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง แต่พอได้ของที่ต้องการแล้ว เธอก็ลืมแวะซื้อกาแฟ โชคดีที่ตอนเธอลงจากรถ ยายกำลังวุ่นอยู่กับแปลงผักในสวนหลังบ้าน ยายเลยไม่เห็นว่าเธอไม่ได้กาแฟติดมือมา
กมลฉัตรแกะกล่องที่ตรวจการตั้งครรภ์ทุกกล่อง เธออ่านวิธีใช้งานอย่างละเอียด ก่อนจะกำเอาที่ตรวจการตั้งครรภ์ทั้งห้ายี่ห้อไว้ในมือ แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง เยี่ยมหน้าออกไปมองนอกห้อง เมื่อไม่เห็นยาย หญิงสาวก็รีบวิ่งออกจากห้องนอนตรงไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ในบ้าน
ใจดวงน้อยเต้นตึกตักในตอนที่กำลังรอผลการตรวจ กมลฉัตรวางที่ตรวจครรภ์ทั้งห้าชิ้นไว้บนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า เธอหลับตาและสวดภาวนา ขอห้สิ่งที่เธอสงสัยไม่เป็นจริง
เมื่อเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ กมลฉัตรลืมตาขึ้นช้า ๆ เธอกลั้นหายใจในตอนที่เพ่งมองไปยังที่ตรวจการตั้งครรภ์ทั้งห้าชิ้น และก็ต้องกลั้นหายใจต่อไปอีกหลายอึดใจ เมื่อสิ่งที่เธอหวังไม่เป็นจริง แต่สิ่งที่เป็นจริงก็คือ... เธอท้อง!
กมลฉัตรใช้เวลาทำใจและปลุกความกล้าหาญให้ตัวเองทั้งวัน เพื่อที่จะบอกให้ยายได้รู้ว่าหลานสาวคนนี้ทำเรื่องผิดพลาดใหญ่หลวง กระทั่งกินข้าวมื้อเย็นเสร็จเรียบร้อย ยายอาบน้ำ ไหว้พระเสร็จแล้ว กมลฉัตรจึงเข้าไปหายายในห้องนอนของยาย
เห็นหลานสาวเดินก้มหน้ามานั่งลงบนที่นอนของท่าน แม่ใหญ่นวลก็มองอย่างสงสัย
“เป็นอีหยัง คิดฮอดแม่เอ็งเหรอ”
กมลฉัตรส่ายศีรษะทั้งที่ก้มหน้าอยู่ แม่ใหญ่นวลสังเกตเห็นความผิดปกติของหลานสาวตั้งแต่กลางวันแล้ว แต่เพราะเห็นว่าหลานโตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้ว หากมีเรื่องอะไรในใจ อยากพูด อยากปรึกษา มันก็คงจะเข้ามาบอกมาปรึกษาเอง เหมือนอย่างตอนนี้
“แล้วเป็นอะไร ยายพอจะช่วยอะไรได้ไหม”
- ผู้เขียน
