คืนนี้ก็เช่นกัน... บ้านหลังใหญ่แต่ทำไมกลับรู้สึกโดดเดี่ยว นั่นเพราะคนที่เขารอคอยและคาดหวังว่าเธอจะกลับมามันเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป เขารู้สึกอ้างว้างราวกับยืนอยู่เพียงลำพังท่ามกลางภูเขาหิมะมันทั้งหนาวและเจ็บปวด มันวูบโหวงภายในใจ มันเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างขาดหายไป เขารู้แล้วว่ามันขาดอะไรไป มันคือความสุข เสียงหัวเราะ และรอยยิ้มที่ไม่สามารถหาจากใครได้ แม้กระทั่งนิชานาถที่เขามั่นใจว่าเธอจะเข้ามาแทนที่ภรรยาได้ แต่เอาเข้าจริง... เธอก็แค่ความสุขฉาบฉวยที่เขาหลอกตัวเองตลอดมา แค่คิดก็รู้สึกปวดศีรษะหนึบ ชายหนุ่มยกแก้วขึ้นเทลงคอรวดเดียวหมดแก้ว และตามมาติด ๆ อีกหลายแก้วจนรู้สึกสติไม่ครบร้อย
“ดื่มอีกแล้วเหรอคะ"
นิชานาถตามมาที่บ้านนรวีร์ เขาเปลี่ยนไปเป็นคนละคนตั้งแต่หย่าขาดกับภรรยา จากที่มั่นใจว่าเป็นผู้ชนะ ตอนนี้เธอเริ่มไม่แน่ใจ หากไม่ใช่เรื่องงานเขาก็เอาแต่หลบหน้าหลบตาราวกับเป็นคนแปลกหน้า ทุกอย่างควรจะด
