เวลาผ่านไปจนกระทั่งครบเดือนที่มะปรางจะต้องไปเอายาให้กับผู้เป็นย่าที่โรงพยาบาล เธอนั่งรถมาที่โรงพยาบาลตามปกติเหมือนเช่นเคย ร่างบางเดินผ่านโถงหน้าตึกโรงพยาบาลอย่างคุ้นเคย กลิ่นยาและกลิ่นแอลกอฮอล์ยังคงลอยอ้อยอิ่งในอากาศเช่นทุกครั้งที่เธอมา มันเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยแต่เป็นกลิ่นที่เธอไม่ชอบเลยสักนิดเดียว
เธอกดปุ่มแล้วหยิบบัตรคิว รอไม่นานนักก็ได้ยารักษาตามเดิมสำหรับย่าของเธอ เพราะไม่ได้เข้าไปตรวจร่างกาย แค่ยื่นเอกสารรับยาที่เอามาด้วยก็เสร็จแล้ว และได้ไวกว่าใครๆ ด้วย
แต่ในขณะที่กำลังจะเดินออกจากห้องจ่ายยา เสียงเรียกหนึ่งก็ดังขึ้นจากทางด้านหลัง
"น้องมะปรางใช่ไหมครับ?"
" ??? " เธอหันขวับ มองชายหนุ่มในเสื้อกาวน์ที่เดินตรงมาพร้อมรอยยิ้มสุภาพ
"จำผมไม่ได้แน่เลย ผมหมอธีร์ เพื่อนของไอ้คิมน่ะครับ เคยเจอกันที่โรงพยาบาลอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ทักทายเป็นทางการสักที"
มะปรางยิ้มบางๆ พลางพยักหน้าตอบเบาๆ อ
