ตอนเย็นในวันเดียวกัน
มะปรางเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารในช่วงบ่ายเหมือนอย่างเคย ก่อนจะขึ้นไปบนห้องทำงานของเขา เพราะเห็นว่ารองเท้าของเขาจอดอยู่ที่หน้าห้องแล้ว ซึ่งมันก็แปลว่าเขากลับมาก่อนหน้าที่เธอจะมาถึงแล้ว
มือเล็กค่อยๆ เปิดแง้มประตูเข้าไปก่อนที่ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศที่เปิดเอาไว้ 23 องศาจะสาดเข้ามาใส่หน้าของเธอจนรู้สึกเย็นเฉียบ บรรยากาศในห้องเงียบสนิท อนาคินทร์ทิ้งตัวนอนอิงไปกับพนักพิงของเก้าอี้ เหมือนกำลังพักสายตายังไงยังงั้น
มะปรางค่อยๆ เอามือไปจับแขนของเขาอย่างแผ่วเบา หวังจะปลุกให้เขาตื่น เพื่อที่จะได้มาทานอาหารตอนเย็นที่เธอเพิ่งทำเสร็จ
"อือ..." เขาลืมตาขึ้นและมองเธอนิ่งๆ อนาคินทร์ไม่พูดอะไรเลย ดูเหมือนไม่ตกใจด้วยซ้ำที่เธอเข้ามาที่นี่
"ปรางทำอาหารเสร็จแล้วค่ะ ลงไปกินข้าวกัน"
"อือ.." เขาพยักหน้ารับอย่างส่งๆ ก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นมานั่งปรับอิริยาบถ
"ไม่สบายหรือเ
