ร่างอรชรเรียวบางเดินเล่นริมชายหาดด้วยใจที่เบิกบานเช่นเคย กระโดดร้องเต้นด้วยความสุขที่เผลอทำทุกเช้าเวลามาออกรับแสงแดดยามเช้าและอากาศที่บริสุทธิ์
“เฮ้ออออ.....อากาศแบบนี้ชื่นใจจัง” ร่างบางยืนกางแขนออกกว้างรับลมที่พัดเอื่อยๆ ปะทะร่างเย็นฉ่ำด้วยความสุข
ลูคัสยืนมองมาจากที่ไกลๆ และเช่าบ้านอยู่ไม่ไกลจากที่หญิงสาวเช่า ทุกเช้าเขาจะมาแอบดูร่างบางว่าวันๆ หนึ่งเธอทำอะไร และเจอใครบ้าง เขาตามเธอมาตั้งนานแล้วโดยไม่ให้เธอรู้ตัว เขาแค่เห็นเธอมีความสุขและยิ้มกว้างมากแบบที่เธอไม่เคยยิ้มมาให้เขาสักครั้ง มีแต่ต้องบังคับเจ้าตัวถึงจะยิ้มให้ได้
“ทำไมนายไม่ตามจับมาละครับ หลายวันแล้วนะครับที่เราเฝ้ามองคุณมิลินแบบนี้” วาคิมเอ่ยถามเพราะตนไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมนายยังไม่ตามไปจับเธอกลับมาลงโทษสักทีเอาแต่ยืนมองและยิ้มคนเดียวแบบนี้มาหลายวันได้แล้ว
“ยังไม่ถึงเวลา ปล่อยให้เธอมีความสุขไปก่อน เพราะถ้ากลับไปครั้งนี้ฉันจะทำ
