“ทำไมนั่งเงียบ พูดไม่ออกเลยเหรอที่เจอผัวเก่า” ลูคัสถามและหยอกล้อหญิงสาวที่นั่งข้างกาย ที่นั่งเงียบมาตลอดทางตั้งแต่ออกมาจากโกดังของเขาแล้ว
“นี่ลูคัส นายเป็นอะไรกับฉันมากไหม ไม่พูดก็ด่า เถียงก็ด่า เอาไงกันแน่เหนื่อยนะที่ต้องมาต่อปากต่อคำกับนายทุกวัน”
“หึ.......ปากดีแบบนี้สิ สมควรเป็นเธอ คืนนี้แต่งตัวดี ๆล่ะ หรือให้ฉันเลือกให้ดี” ลูคัสก้มกระซิบถามข้าง ๆ ใบหูร่างบางด้วยเสียงแหบกระเส่าแกล้ง ๆ
“ไม่ต้องฉันเลือกเองได้” มิลินบอกและผลักอกแกร่งออกห่าง
“อยู่เฉย ๆ น่า ทำยังกะไม่เคย” ลูคัสจับมือเรียวบีบแน่น และดึงร่างบางมานั่งซ้อนบกตักแกร่ง ซุกไซ้ซอกคอเรียวบาง และจับใบหน้าเรียวมาบดจูบหนัก ๆ ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มดูดเม้มและแลกเรียวลิ้นดูดไปมายามที่เรียวลิ้นเล็กพยายามหนี
“หยุดนะ นี่มันในรถลูคัส ลูกน้องนายก็อยู่” ร่างบางประท้วงเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ
“มึงเห็นไหม” ลูคัสตะคอกถามลูกน้องทันที
“
