“มิลิน ถึงบ้านแล้ว” ลูคัสเอ่ยเรียกแต่รางบางก็ไม่ยอมตื่นขึ้นมา
“ให้ผมอุ้มขึ้นไปให้ไหมครับ” ลูกน้องเสนอตัว ช่วยอุ้มหญิงสาวแทน
“ไม่ต้อง” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม ดุ ๆ และช้อนตัวหญิงสาวอุ้มท่าเจ้าสาวและเดินดุ่ม ๆ เข้าไปในบ้าน
ชายหนุ่มเดินขึ้นชั้นบนและเปิดประตูนอนห้องใหญ่ของตนและโยนร่างบางบนเตียงอย่างไม่ออมแรง
ตุบ!!
“ตื่นขึ้นมาฉันรู้เธอตื่นตั้งแต่บนรถแล้ว มิลิน”
“เฮ้อออ....” หญิงสาวถอนหายใจยาวและลุกขึ้นนั่งมองร่างสูงที่ยืนกอดอกพูดกับเธอ
“มิลิน ฉันบอกเธอหลายครั้งแล้วนะ ฉันไม่ชอบผู้หญิงขี้อาย ทำตัวเรียบร้อย มันน่าเบื่อ” ชายหนุ่มบอกและถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ
“นี่นาย จะให้ฉันยืนยิ้มแฉ่งให้กับคนขับรถนายทั้ง ๆ ที่เราทำอะไรกันบนรถ และลูกน้องนายก็อยู่ ฉันไม่ใช้อีตัวนะ ที่จะต้องเป็นมืออาชีพรับได้ทุกสถานการณ์ ถึงนายจะเปลี่ยนภายนอกฉันอย่างไง แต่ข้างในก็คือฉัน มิลินคนเดิม”
“น่ารำคาญ เดินกลับไปห้องเธอไป หร
