บทที่ 19 เลี้ยงไม่เชื่อง

1369 คำ

มิลินมองร่างสูงที่เดินเข้ามา และมีหญิงสาวอีกคนเดินตามเข้ามาด้วย ทั้งสองสบประสานสายตากันนิ่งและอีกฝ่ายมองกลับไม่ลดละเช่นกัน “ชู้อะไร ฉันไม่เคยมีผัว” ร่างบางตอกกลับเสียงเขียว “เอากันทุกคืนนี้ยังไม่เรียกว่าผัวอีกเหรอ มิลิน หึ” ลูคัสถามกลับและกระตุกยิ้มน่ากลัวออกมา “มิลินไม่ได้นัดกูมา กูแค่เจอโดยบังเอิญ” ไทเปที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้หญิงสาวเดือดร้อน ครืด ๆ “อืมเจอแล้ว” ร่างสูงกดรับโทรศัพท์และว่างสายไปคงจะเป็นวาคิมที่โทรเข้ามา “นายล่ะมาที่นี่ได้ไง ไหนบอกว่าไปสนามแข่ง” มิลินสวนกลับ ชายหนุ่มจึงทำหน้าไม่พอใจด้วยความหงุดหงิด “มันก็เรื่องของฉัน มานี่มิลิน ฉันเลี้ยงเธอดีขนาดนี้ยังเลี้ยงไม่เชื่องอีกสินะ ถึงต้องออกมาข้างนอกและนัดเจอกับผัวเก่า ของฉันมันคงไม่สะใจสินะ” “หุบปากเน่า ๆ ของนายไปเลยลูคัส ที่นี่มันข้างนอกให้เกียรติฉันบ้างถึงแม้จะไม่เคยทำ” “หึ จะเดินมาเองหรือจะให้ฉันเข้าไปก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม