“วันนี้นายไปทำงานเหรอ” เสียงเล็ก ๆ ถามเมื่อเห็นร่างสูงเดินจ่ำอ้าวลงมาดูเหมือนเร่งรีบ
“เปล่า....จะไปสนามแข่ง”
“กินข้าวไปก่อนนะ ฉันแต่งตัวไม่นาน”
“แต่งตัวไปไหน” ร่างสูงเลิกคิ้วถาม
“ก็ไปสนามแข่งกับนายไง”
“วันนี้ไม่ต้องไป”
มิลินมองร่างสูงอย่างฉงน เพราะปกติเขาต้องบังคับเธอออกไปด้วยทุกครั้งแต่วันนี้เขากับไม่บอกเธอ และไม่ให้เธอตามไปด้วยเหมือนทุกครั้ง
“ทำไม” ร่างบางถามเพราะสงสัย
“เบื่อ”
ชายหนุ่มตอบมาสั้น ๆ และกินอาหารเช้าอย่างเร่งรีบ
“ถ้าเธออยู่บ้านเบื่อ ๆ ก็ให้วาคิมพาออกไปข้างนอกละกัน บัตรอยู่ข้างบนที่เดิม”
“อืม”
ลูคัสจัดการอาหารตรงหน้าเสร็จก็ผลุนผลันออกไปทันทีโดยไม่กล่าวลาหรือรอให้เธอจูบลาเหมือนทุกครั้งที่เขาบังคับให้เธอทำ
“หึ....ในที่สุดนายก็เบื่อฉันจนได้สินะ ลูคัส” ร่างบางพูดเสียงเบา ๆ ให้ตนเองได้ยินและรีบเก็บเคลียร์จานอาหารตรงหน้าไปทำความสะอาดเหมือนเคย
ห้างสรรพสินค้าดังแห่งหน
