ท่านอ๋องและเทียนอี้หันไปมองอันเฟยที่ยืนคุยอยู่กับชิงอันและลี่ฟางอย่างสนิทสนม นึกไม่ถึงว่าเขาจะได้เห็นภาพเช่นนี้ แม่ทัพลี่เองก็กำลังคุยกับนายกองหลี่ แม่ทัพฮั่วตูและรองแม่ทัพของหงหนานอย่างเป็นกันเองเช่นกัน
ที่เขารู้สึกแปลกอีกอย่างหนึ่งก็คือฮั่วเทียนอี้ที่มีท่าทีแปลกไปจากเดิม แต่เขาไม่ต้องถามมากก็เข้าใจเมื่อสายตาของเทียนอี้มองไปที่เหล่าสตรีที่ยืนคุยกันอยู่
“เทียนอี้…หลายวันมานี้ที่เข้าไปแดนใต้ มิใช่ว่าเจ้า…..”
“ท่านอ๋อง กระหม่อม….”
“เอาเถอะ ข้าเอาใจช่วยเจ้าก็แล้วกัน นางอาจจะปากร้ายแต่มิใช่คนเลวอะไรหรอก นางน่าจะเหมาะกับเจ้ามากด้วย นึกไม่ถึงว่าเจ้าจะชอบแบบนี้”
“นางก็มีส่วนคล้าย…องค์หญิงอยู่พ่ะย่ะค่ะ ยิ้มง่ายพูดจาฉะฉาน เป็นมิตรและมีน้ำใจมากทีเดียว”
“คงเพราะพวกนางเป็นบุตรแม่ทัพเหมือนกันกระมัง ไปเถอะ ไปหารือกันข้างใน”
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ คือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้….เป็นความผิดที่กระ
