บทที่ 3 รับผิดชอบ NC
1540 คำ
บทที่ 3
รับผิดชอบ NC
“เธอต้องรับผิดชอบ”
“ไม่นะ!” คนหวาดกลัวส่ายหน้าปฏิเสธจนผมกระจาย
ในขณะที่ร่างสูงใหญ่ย่างสามขุมเข้าหา เขารวบเอวบางมากอด จับปลายคางมนตรึงไว้ไม่ให้หันหนี ระรินใจเต้นโครมครามยามเห็นแววตาเร่าร้อนดุจเปลวไฟ
ธันวากำลังโกรธจัด แต่ภายใต้ความโกรธมีความปรารถนาซ่อนอยู่
“ไม่ต้องเป็นมันแล้วแม่บ้าน มาให้ฉันเอาดีกว่า”
อยากเป็นมารความสุขกูดีนัก
“บอกแล้วไงว่ารินไม่รับงานอย่างว่า”
“แต่ฉันจะจ้าง”
“ธันวา!”
มีสิทธิ์พูดเพียงแค่นั้นเพราะจูบแรกได้ถูกช่วงชิงไปเสียแล้ว ธันวาไม่อ่อนโยน เขาตะบี้ตะบันบดเคล้าหนักหน่วง เรียวลิ้นสากปาดเลียภายนอก ก่อนสอดเล็มเข้าภายใน ตวัดสอดเสียบเร่าร้อน จนคนอ่อนประสบการณ์หายใจผิดจังหวะ
ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนจูบของเขายังดูดดื่ม ลิ้นกวาดตวัดไปทั่วโพรงปากของเธอ ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังบอบบาง ต่ำมายังก้นหนั่นแน่น กางนิ้วบีบขยำเพื่อเช็กความนุ่มหยุ่น
“อื้อ” หญิงสาวร้องท้วงเมื่อถูกกัดลิ้น เสียงหายใจหืดหาดสร้างความหวาดหวั่นจึงดิ้นขัดขืน ทว่าคนตัวโตไม่สะทกสะท้าน ซ้ำยังจับล็อกใบหน้าเล็กให้เงยรับจูบเร่าร้อนอย่างถนัดถนี่
ผ่านไปหลายนาที..คนมีอารมณ์จึงล่าถอย
ดวงตาสองคู่ประสานกัน ระรินรู้สึกว่ามีกระแสไฟวิ่งผ่าน ส่งผลต่ออัตราการเต้นของหัวใจ หน้าเนียนใสจึงแดงระเรื่อ เขินอายขึ้นมาดื้อ ๆ
“เธอชอบจูบของฉัน” ธันวาเริ่มเอะใจ เมื่อเห็นดวงตากลมโตวูบไหว
ระรินชอบเขาเหรอ?
แต่พอเธอพูดประโยคถัดมา เลือดก็ขึ้นหน้ามากกว่าเดิม
"ไม่ชอบ! อย่าทำทุเรศกับรินเหมือนทำกับคนอื่นนะ"
“ฉันจะทำให้เธอชอบเอง”
“มะ..ไม่”
จ๊วบ!
ริมฝีปากบางถูกดูดจนเกิดเสียงจากนั้นธันวาก็ประเคนจูบเข้าใส่ ไม่นานระรินก็ถูกอุ้มควบเอวไปยังห้องนอน เธอจึงรับรู้ชะตากรรมของตัวเองต่อจากนี้
“ปล่อย”
“ทำฉันอารมณ์ค้างสองรอบ คิดว่าฉันจะปล่อยไปง่าย ๆ เหรอไง”
อย่าล้อเล่นกับระบบ..กูบอกเลย
“ไม่เอา ไม่ทำแบบนี้”
“ฉัน จะ เอา!” เขาบอกเสียงดังฟังชัด
พรึบ!
ร่างอรชรถูกโยนลงบนเตียง ดวงตาคุกรุ่นกวาดมองสัดส่วนของเธออย่างละเอียด นมน่าจะใหญ่ เอวคงคอดกิ่ว ผิวน่าจะเนียน หากโชคดีระรินน่าจะซิง
โอเคผ่าน..กูจะเอา
“ไม่!”
ธันวาดึงเสื้อยืดของเธอออกทางศีรษะ เต้าอวบอัดถูกบราเซียร์ผ้าลูกไม้โอบอุ้ม เมื่อก่อนเคยมองว่าผอม แต่คงต้องเปลี่ยนความคิด เชี่ย..นมโคตรใหญ่ ที่ผ่านมาเขาตาถั่วหรือเธอซ่อนรูป ถึงได้มองข้ามของดีไปได้
ไม่รอช้ารีบกระชากสิ่งปิดกั้นออก ความเต่งตึงโชว์หรา สร้างความหื่นกระหายอีกหลายเท่า ระรินใช้ฝ่ามือปิดหน้าอกเกินตัวถึงแทบปิดไม่มิดก็ตาม ร่างกายขาวเนียนแดงก่ำเพราะความอายระคนหวาดกลัว น้ำตาเอ่อคลอปากสั่นจนต้องกัดเอาไว้
“เอามือออก”
"รินผิดไปแล้ว อย่าทำเลยนะ"
“โทษที..บังเอิญฉันไม่ใช่นักบุญ”
แต่เป็นนักล่า และวันนี้กูต้องได้ ไม่ว่าผู้หญิงจะเป็นใครก็ช่าง
“กรี๊ด”
ระรินร้องสุดเสียงในจังหวะที่กางเกงขาสั้นถูกถอด ตามด้วยแพนตี้ตัวจิ๋ว เธอนอนเปลือยอยู่ใต้ร่างกำยำที่เหลือเพียงกางเกงติดกาย เขาถอดเสื้อตอนไหน ทำไมเธอไม่รู้ สายตาเหมือนจะกลืนกินทั้งตัวสร้างความหวาดกลัวอย่างเหลือล้น
ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างได้ถูกเพื่อนร่วมคลาสเปิดซิงแน่นอน ที่สำคัญธันวาคือผู้ชายที่เพื่อนหลงรัก เขาคือคนอันตราย และเป็นคนต้องห้ามสำหรับเธอ
ไม่..มันจะเกิดขึ้นไม่ได้
"ซ่อนรูปนี่หว่า" สายตาคมกริบจับจ้องร่างเนียนใสไม่ยอมละไปไหน ร่างกายสั่นเทิ้มทำให้นึกสนุก เอากับสาวไร้เดียงสาคงคล้อยตามได้ง่าย จับพลิกท่าไหนเธอน่าจะไม่อิดออด
แรงดึงดูดจากร่างสะพรั่งทำให้ตัวตนแข็งขึงจนปวดหนึบ ความร้อนวูบวาบแล่นพล่านทั่วร่าง ไม่รอช้า..รีบฉกจูบเข้าใส่ ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นทรวงอกล้นมืออย่างเมามัน
ระรินดิ้นขัดขืน ทุบไหล่ ทึ้งผม ทว่าชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย ร่างเล็กถูกกดทับจนจมหายกับที่นอน รู้สึกเหมือนกำลังถูกกลืนกินลมหายใจ ธันวาเร่าร้อนและรุนแรงมาก เธอเจ็บหน่วงตรงทรวงอกไปหมด
เขาตวัดลิ้นเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างช่ำชอง มือลูบต่ำไปยังหน้าท้องแบบราบ มอบจูบหนักหน่วงควานหาความหวานในโพรงปากนุ่มอย่างเต็มที่ สองกายเบียดแนบไม่มีช่องว่างแม้แต่น้อย
“พอเถอะนะ” ระรินขอร้องเสียงสั่น
“อย่าฝันว่าฉันจะพอ! เธอมันกวนประสาท ถ้าไม่โดนเอาสักทีคงไม่สลด”
“ไอ้บ้า!” เธอปัดป้องและขัดขืนอีกครั้ง
“s**t!” ธันวาสบถก่อนดึงเข็มขัดออกจากหูกางเกงมามัดข้อมือเล็กผูกติดกับหัวเตียง
“ไม่! ฮึก ฮือ ๆ”
ห้องนี้ถูกออกแบบเพื่อเริงรักขนาดแท้ ทุกอย่างเอื้ออำนวยให้เขากระทำกับเธอได้อย่างสะดวก ทั้งเก้าอี้ ทั้งเชือกที่แขวนอยู่ตรงผนัง มันบ่งบอกรสนิยมทางเพศได้เป็นอย่างดี
“ยิ่งเธอร้องไห้ฉันก็ยิ่งมีอารมณ์”
เขายกหน้ามาอยู่ระดับเดียวกัน ความหล่อเหลาหายเกลี้ยงเมื่อปรากฏรอยยิ้มร้ายกาจ ไม่เคยเห็นธันวาในโหมดนี้ ระรินจึงกลัวจับขั้วหัวใจ หน้าซีดปากสั่น หอบหายใจมองเขาด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด
“รินกลัว”
“กลัวก็อย่าขัดขืน เวลาถูกฉันเอาจะได้ไม่เจ็บมาก”
หญิงสาวกลั้นหายใจเมื่อขาสองข้างถูกจับอ้าออก ธันวาหยันตัวคุกเข่าก้มมองกลีบสาวปิดสนิท นัยน์ตาสีเข้มดำดิ่งไปกับความต้องการ ปากหนาได้รูปยกขึ้นด้วยความพึงพอใจ
“ยังไม่เคยโดนใช่ไหม?”
เธอส่ายหน้าไม่พูด สายตาที่จับจ้องกลีบกุหลาบทำให้เธอหายใจติดขัด ตากลมโตสั่นระริก น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฉันถาม! ทำไมไม่ตอบ”
“มะ..ไม่เคย”
"โดนฉันคนแรกเป็นบุญของเธอแล้ว..ระริน"
ชายหนุ่มแสยะยิ้ม ไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ แต่ถ้าซิงก็ถือว่าคุ้ม เธอทำเสียอารมณ์สองครั้งติด อย่างน้อยก็ต้องชดเชยให้เขาบ้าง
“อย่านะ!” เหมือนสติจะหลุดในยามที่ก้านนิ้วเรียวแยกกลีบสาวออกจากกัน เธอสะบัดขาถอยหนี ทว่าถูกตรึงให้นิ่งด้วยแขนข้างเดียวของเขา
“หึ” ธันวาเลียปากพร้อมเหลือบมองคนตื่นกลัว หน้าอกอวบใหญ่กระเพื่อมตามแรงหายใจหอบถี่ ทันใดนั้นหญิงสาวก็ร้องเสียงหลง เมื่อเขาส่งปลายนิ้วเข้าไปทักทายรูเล็กแสนคับแคบ
“กลัว..รินกลัว อึก!” เบิกตาโพล่ง น้ำตาไหลอาบแก้มเมื่อถูกนิ้วล่วงล้ำ บิดข้อมือพยายามดิ้นรน แต่เหมือนเขากำลังสนุกกับการเล่นกับร่างกายของเธอ เจ็บแปลบตรงช่องทางรัก อึดอัดกับการถูกรุกล้ำครั้งแรก
“แน่นดี..ฉันชอบ” ธันวาเสียงแหบพร่า พลางขยับนิ้วเป็นจังหวะเนิบนาบ สลับหมุนควงกับความนุ่มนิ่มภายใน สาวบริสุทธิ์กับความคับแน่นเป็นของคู่กัน ถามว่าชอบไหม..ก็ชอบ แต่ไม่มากมาย เพราะคนอย่างเขาเอากับใครก็ได้เวลามีอารมณ์
ในจังหวะที่นิ้วกระแทกกระทั้น เขาก็ใช้หัวแม่มือขยี้ปุ่มกระสัน ระรินรู้สึกมวนท้องน้อย อารมณ์วาบหวามเข้าโจมตีจนไม่รู้จะจัดการกับความแปลกใหม่ได้อย่างไร กระทั่งความวูบโหวงปั่นป่วนเล่นงานอย่างหนัก เธอจึงกรีดร้องออกมาสุดเสียง
“กรี๊ด”
จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบ..
“เสียวจนสลบเลยเหรอวะ..อ่อนชะมัด” ธันวาถอนนิ้วออก มองน้ำสีไหลอาบนิ้วแล้วยิ้มพอใจ คงมีเรื่องสนุกให้เล่นแก้เบื่อ
‘รับจบ ครบทุกอย่าง’ งั้นเหรอ?
เออ..จบที่โดนกูเอาแน่นอน เชื่อสิ
คิดได้แบบนั้นก็แก้มัดให้เธอ ก้มลงฟัดเต้าอวบอัด ทั้งดูดทั้งเลียอย่างตะกละตะกลาม บีบจนเนื้อปลิ้นตามง่ามมือ ไม่ว่าปากของเขาดูดซับไปตรงจุดไหนรอยสีกุหลาบก็เกิดขึ้น
กางเกงสแล็คถูกถอดตามด้วยอันเดอร์แวร์สีเข้ม ความแข็งขึงใหญ่โตดีดพึง ธันวาชักรูดแล้วนำส่วนหัวถูกไถกับกลีบสาว ปากก็ครอบครองยอดอก หลับตาจินตนาการว่ากำลังขยับโยกใส่คนใต้ร่างอย่างดุเดือด
ยังหรอก..เขายังไม่เอาตอนนี้
ทั้งสดทั้งซิง ต้องทำตอนมีสติถึงจะมัน ใช้มือช่วยไปก่อน สบโอกาสเมื่อไรค่อยลากมาสนองความต้องการให้สาสม จะโทษเขาฝ่ายเดียวไม่ได้ เพราะเธอพาตัวเองมาอยู่ในวังวนของเขาเอง
กับระรินเขาไม่ติดเลย ถึงก่อนหน้านี้จะเล็งเพื่อนของเธอไว้ก็ตามที
- ผู้เขียน
