“จะไปศึกษาการดูแลแขก การทำงานของเขาต่างหากไม่ได้ไปหาผู้ชายสักหน่อย”
พูดจบก็ยกแขนขึ้นกอดอกอย่างไม่สบอารมณ์ ถึงจะบ้าคนหล่ออยู่ภายในใจแต่ก็ไม่เคยแสดงออกให้เขาเห็นหรือเผลอไปทำตัวให้อีกฝ่ายเห็นกันนะ? แต่ว่าเรื่องงานฉันสามารถแยกแยะได้และจริงจังกับมันมากนะ ไม่ได้จะไปดูคนหล่ออะไรอย่างที่พูดสักหน่อย
“จำเป็นด้วยเหรอ” กัสหันถามย้ำด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง เขาอ่อนลงแต่ฉันกลับแข็งขึ้นด้วยความน้อยใจบางอย่าง
“คนอื่นอาจจะไม่จำเป็นก็ได้ แต่ฉันจำเป็น”
“สรุปว่าจะไปด้วยเรื่องงานหรือเรื่องผู้ชาย” กัสหันมาสบตาฉันแล้วถามอย่างข้องใจ
“งั้นก็แล้วแต่จะคิดเลย” พูดอะไรไปก็ว่าจะแก้ตัว สุดท้ายเขาต้องมองว่าฉันไปหาผู้ชายมากกว่าจะไปด้วยเรื่องงานอยู่แล้ว งั้นไม่พูดอะไรแล้วดีกว่าอยากคิดอะไรก็คิดไปเลย
“....” คนที่นั่งอยู่ข้างกันถึงกับเงียบไป ส่วนฉันกลับมาให้ความสนใจที่งานของตัวเอง นั่งหน้าบึ้งเหมือนเด็กกำลังถูกขัดใจ
“ก
