คุณหมอขา...อย่าหยุดรัก

มือชง...2

“พราว ทำไมถึงดื่มเยอะแบบนี้” พีรชัชบ่นหญิงสาวในขณะที่เขากำลังประคองร่างงามของเธอไปที่รถ

“ไม่เยอะเลยค่ะ กำลังสนุก พี่ชัชน่าจะปล่อยใหั้พราวสนุกต่อ พราวยังไม่เมานะ” พราวรุ้งเอ่ยเสียงอ้อแอ้

“เฮ้อ...สภาพนี้ไม่เมาเนี่ยนะ” พีรชัชพยายามที่จะยัดร่างบางเข้าไปในรถ ทั้งที่สภาพอ่อนปวกเปียกแบบนั้น เขาคิดผิดหรือเปล่าเนี่ยที่รับอาสาไปส่งเธอ เขาก็ดื่มไปไม่น้อยเหมือนกัน ถ้าเจอด่านตรวจมีหวังงานเข้าแน่ๆ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อเขาไม่ต้องการกลับแทกซี่

“ไม่เมา อย่ามาใส่ร้ายพราว” พราวฟ้าออกอาการเรื้อนอย่างที่เธอไม่เคยปล่อยตัวแบบนี้ต่อหน้าเขา แต่จะทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่จะต้องเสียอีกแล้ว เธอทุ่มสุดตัวเพื่อเขาเลยนะ ว่าแต่ทำไมยายังไม่ออกฤทธิ์อีกล่ะ ตอนนี้เธอแค่เมามากเท่านั้น แต่ไม่ได้รับรู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย

“นั่งเงียบๆ ไม่ต้องพูดแล้ว เมาขนาดนี้แล้วยังเถียงอีก” พีรชัชปิดประตู ก่อนที่จะเดินมาฝั่งคนขับ แล้วเข้ามาในรถ ส่วนร่างบางนั้นนั่งคอพับอยู่ในรถอย่างหมดสภาพ

“แล้วนี้จะให้ผมไปส่งที่ไหน” ชายหนุ่มถามทันทีที่เข้ามาในรถ และยังไม่ได้ออกรถไปไหน

“ไปส่งที่คอนโดของพราวค่ะ” พราวรุ้งตอบออกไปเสียงยานคาง

“แล้วคอนโดพราวอยู่ไหน” พีรชัชเห็นท่าทางของเธอแล้ว เขาเริ่มรู้สึกว่าตนเองคิดผิดที่อยากไปส่งเธอ

“แถวโรงบาลนั่นแหล่ะค่ะ ขับไปเถอะอย่าถามมาก รำคาญ” พราวรุ้งเอ่ยด้วยความหงุดหงิดที่ถูกรบกวน เพราะตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกไม่ค่อยสบายตัวมันหนาวๆ ร้อนๆ อย่างประหลาด ส่วนร่างสูงก็ยอมเคลื่อนรถออกไป ทั้งที่ไม่ค่อยชอบใจกับการกระทำของหญิงสาวมากเท่าใดนัก

“ผมสัญญาเลยว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะช่วยคุณ” พีรชัชเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ เขารู้สึกว่าเขากำลังทำคุณบูชาโทษ แต่จะย้อนกลับไปแก้ไขอะไรก็คงไม่ได้ นอกจากพาเธอไปส่งที่ห้อง แล้วจะได้จบๆ เรื่องนี้ไป

ส่วนร่างบางนั้นก็กำลังสู้กับความรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อยู่ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร หรือว่านี่มันคือฤทธิ์ยา ดูเหมือนว่ามันจะค่อยๆ เพิ่มความรุนแรงขึ้นมาทีละน้อย แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่ายานี้จะทำให้เสียสาวได้ยังไง เพราะตอนนี้เธอแค่ร้อน ยังไม่มีความรู้สึกอย่างอื่นเพิ่มมาสักนิด

ในขณะที่ฝ่ายชายก็เหยียบรถด้วยความเร็วสูง เพื่อมาถึงแถวที่โรงพยาบาลที่ทั้งคู่ทำงานอยู่ แต่พอมาถึงเท่านั้น เขาก็พบว่าประกายตาของหญิงสาวมันเปลี่ยนไป เธอเหมือนคนที่เขาไม่เคยรู้จัก แววตาของเธอมันเว้าวอนต้องการ และเรียกร้องจากเขา ซึ่งเขาไม่เคยเห็นแววตานี้ของพราวรุ้งเลย