“ยัยตัวแสบ แสบนักนะ” ฝ่ามือใหญ่ฟาดก้นของคนตัวเล็กที่ถูกเขาอุ้มพาดบ่า
“โอ๊ย! หนูเจ็บตูด แล้วหนูแสบคนเดียวที่ไหน ฟ้ากับฝนก็...” คะนิ้งร้องโอดครวญ เจ็บแก้มก้นที่ถูกฟาดอย่างไม่เบามือ
“ยัง ยังจะไปโทษหลาน ถ้าไม่มีคนต้นคิด ฟ้ากับฝนจะทำแบบนี้เหรอ ริอ่านเป็นหัวโจก เล่นทีเผลอตอนเฮียหลับใช่ไหม” เพราะความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง และพักผ่อนไม่เพียงพอ จึงทำให้เขาหลับสนิท จนเป็นการเปิดโอกาสให้คะนิ้งรวมหัวกับหลานสาวทั้งสองแกล้งเขา ฝ่ามือใหญ่ฟาดก้นคนที่ริอ่านเป็นหัวโจกของแก๊งสามแสบอีกทีเน้นๆ ก่อนจะเปิดประตูห้องนอน
“โอ๊ย! หนูแกล้งเฮียนิดเดียวเองนะ”
“หมดหล่อขนาดนี้ ยังจะบอกว่านิดเดียว”
“ก็เฮียอยากหลับสนิทเอง”
“ยังจะมาโทษเฮียอีกเหรอ” ปากช่างเจรจายังคงไม่หยุดเถียง ธาราโยนคนตัวเล็กลงบนเตียง เท้าเอวมองยัยตัวแสบ
“เฮียเบาๆ กับหนูหน่อยสิ หนูยิ่งตัวเล็กบอบบางอยู่” คะนิ้งผุดลุกขึ้นมานั้งทำท่าเหมือนเจ็บปวดเสี
