“พี่ต้นน้ำ หนูขอโทษที่ทำแบบนี้ แล้วก็ขอโทษที่พูดจาไม่น่ารักกับพี่ด้วย” สุดท้ายแล้วคะนิ้งก็เข้าไปสวมกอดออดอ้อนง้องอนพี่ชาย แนบแก้มกับอกกว้าง
“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วนี่” สุดท้ายแล้วต้นน้ำก็ใจอ่อนให้กับน้องสาวเช่นกัน ลูบหัวที่ซบกับอกกว้างอย่างอ่อนโยน แต่สายตาที่มองธาราก็ยังคงความขุ่นเคือง แม้จะไม่มากเท่าคราแรก
“แต่ทำวันนี้ให้ดีที่สุดได้นะ”
“ตัวอุ่นๆ ไม่สบายหรือเปล่า” ต้นน้ำรู้สึกถึงความร้อนจากตัวน้องสาว
“ก็เพื่อนพี่ต้นน้ำน่ะสิ กินหนูไม่พักเลย ปวดตัว เจ็บจิ...” คะนิ้งได้ทีฟ้องพี่ชาย
“อะแฮ่ม...” ธารากระแอมกระไอยับยั้งก่อนที่คะนิ้งจะพูดอะไรที่เกินงามออกมา ตอนนี้กลัวในความตรงเป็นไม้บรรทัดของเธอยิ่งนัก บทจะบ้าดีเดือดขึ้นมาใครก็ยั้งไม่อยู่ แม้แต่ตัวพี่ชายที่ยังต้องยอมน้องสาว
“ทำมากระแอมกระไอ กินเด็กคงกระชุ่มกระชวยหัวใจเลยสินะ”
“มึงอยากปากแตกอีกแผลใช่ไหม” ต้นน้ำตวั
