“ท่าน!” หนิงซูเยว่พยายามมองหาอาวุธใกล้มือ
หยางจื่อกัดฟันแน่น สู้ต่อแต่เพราะบาดเจ็บจึงทำให้จังหวะการลงดาบไม่หนักแน่น เริ่มจะเพลี่ยงพล้ำเสียท่าให้ศัตรูที่กระหยิ่มยิ้มย่องว่าจะได้ชีวิตของฮ่องเต้หยางจื่อไปเซ่นไหว้บรรพชน มันรุกไล่สุดกำลังจนกำลังจะลงดาบแต่แล้วทุกอย่างก็ดับวูบเพราะดาบในมือของหนิงซูเยว่ที่วิ่งไปหยิบมาจากศพที่นอนอยู่ใกล้ที่สุดฟันไปที่ลำคอของมัน
ต้องฆ่าให้ตายในดาบเดียว นางเรียนรู้มากจากหยางจื่อเมื่อครู่นี้ที่เขาสังหารโจรกบฎทั้งสามคนด้วยการตัดหัวในดาบเดียว หนิงซูเยว่เป็นคนหัวไวและยามคับขันนางตัดความกลัวไปสิ้น เพราะถ้ามันไม่ตาย นางก็ต้องตาย เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วพวกมันที่คิดจะทำร้ายนางก็สมควรตายแล้ว
“ท่านลุกไหวไหม”
“ข้าไม่เป็นไร แผลแค่นี้ไกลหัวใจของข้ามาก แต่เมื่อครู่เจ้าไม่ควรเข้ามาเสี่ยงมันอันตราย”
“ถ้าข้าไม่เสี่ยงท่านคงไม่มีชีวิตมายืนว่าข้าอยู่แบบนี้”
“พูดแบบนี้เจ้าจะบอกว่าข้า
