เจ้าของบ้านเริ่มระบายความอัดอั้นต่อ “ลูกกับเมียของข้าถูกส่งไปทำงานที่เมืองชายแดน เดิมทีข้าเป็นนายอำเภออยู่ซานตงแต่ถูกใส่ร้ายว่ายักยอกของช่วยเหลือจากราชสำนักจนถูกไล่ออกจากราชการ ติดคุกอยู่สองปี ข้ารู้ข่าวจากในคุกว่าลูกสาวของข้าป่วยตายหลังจากเดินทางไปถึงเพียงสามเดือนเพราะนางไม่เคยลำบาก หลังจากนั้นเมียของข้าก็ล้มป่วยตามจนตายไป ข้าถึงบอกว่าถ้าพวกเจ้าไม่ใช่ขุนนางข้าก็ยินดีช่วย”
หนิงซูเยว่พันแผลให้หยางจื่อเสร็จพอดีจึงนั่งลงข้างเขา รู้สึกสะท้านใจในชะตากรรมของอีกฝ่าย
“ท่านพูดว่าเป็นนายอำเภออยู่ที่ซานตง หนำซ้ำยังบอกว่าถูกใส่ร้าย มีหลักฐานอะไรว่าถูกใส่ร้าย แล้วใครที่ใส่ร้ายท่านจนถูกไล่ออกจากราชการ”
หลิงกวงหมิงยิ้มเย็น แววตาเปลี่ยนเป็นแข็งกระด้าง
“พวกเจ้ารู้ไปก็ช่วยอะไรข้าไม่ได้ ข้ามีหลักฐานชัดเจนว่าคนที่ฉ้อราษฎร์บังหลวงมีใครบ้าง มันไม่เพียงแค่ยักยอกเงินทองแต่ยังโกงกินภาษี ทุจริตที่ดินที่ควรเป็นข
