บ้านที่แสนอบอุ่น
1832 คำ
- 1 อาทิตย์ผ่านไป -
ภายในบ้านพักตากอากาศหลังใหญ่บนภูเขาสร้างจากไม้และหินธรรมชาติตั้งตระหง่านท่ามกลางป่าเขียวขจี ระเบียงไม้กว้างโอบล้อมตัวบ้านเผยให้เห็นวิวภูเขาสลับซับซ้อนไกลสุดสายตา ภายในห้องโถงมีเพดานสูงและหน้าต่างบานใหญ่ เตาผิงหินก้อนใหญ่เป็นจุดศูนย์กลางของห้องนั่งเล่นโซฟาหนังนุ่มนิ่มและเก้าอี้ไม้แบบรัสติกสร้างบรรยากาศอบอุ่น
ห้องครัวตกแต่งด้วยตู้ไม้สีเข้มและเคาน์เตอร์หินแกรนิต ห้องนอนของเด็กสาวบนชั้น 2 มีหน้าต่างรอบด้านให้ความรู้สึกเหมือนนอนท่ามกลางธรรมชาติ ร่างบางยืนสูดอากาศริมระเบียงห้องเธอแค่อยากเก็บภาพบรรยากาศความสวยงามนี้ก่อนกลับกรุงเทพ
“ คุณหนูพร้อมเดินทางหรือยังคะ..? พี่แย้มเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ”
“ เห้อ!! เบลล์ไม่อยากกลับเลยค่ะ อยากอยู่ที่นี่ต่ออีกสักเดือน อากาศดีจังเลยนะคะพี่แย้มเบลล์ชอบบ้านหลังนี้มาค่ะที่นี่เป็นบ้านที่แสนอบอุ่นของเบลล์เลย ”
คุณหนูถอนหายใจยาวออกมาเวลามาที่นี่ทีไรเธอไม่อยากกลับทุกทีมันเป็นแบบนี้ตลอด ใบหน้าสวยยู่หน้าอย่างน่ารักจนพี่แย้มได้แต่นึกเอ็นดูคุณหนูของเธอ
“ เดี๋ยว รร. ปิดหลายๆวัน ดร. ก็พามาอีกค่ะ ”
“ เน๊อะ… เบลล์ตั้งใจรอวันหยุดเลยไปกันค่ะพี่แย้ม ”
“ ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวพี่แย้มถือเอง ”
คนดูแลส่วนตัวรีบเอ่ยขัดเมื่อคุณหนูของเธอก้มลงจะหยิบกระเป๋าเสื้อผ้า
“ ให้เบลล์ช่วยนะคะ ”
“ อย่าทำให้พี่โดน ดร. ดุเลยนะคะเดี๋ยวพี่ถือเอง ”
“ แฮร่…ขอบคุณนะคะ ”
มือเรียวเล็กยกมือไหว้คนดูแลอย่างมีมารยาทจนพี่แย้มรับไหว้แทบไม่ทัน เบลล์ไม่เคยถือตัวไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคุณหนูจนคนทั้งบ้านรู้สึกเกรงใจเธอไปเอง
อาทิตย์สุดท้ายในช่วงปิดเทอมสิ้นสุดลง ร่างบางของเด็กสาววัย 15 ปีในชุดเดรสราคาแพง ผ้าพันคอลายดอกไม้สีสันสดใสพันรอบคอของเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่เบิกบาน สาวเท้าลงมาจากชั้นสองของบ้านหลังใหญ่ พี่แย้มเดินตามลงมาในมือสองข้างถือกระเป๋าของคุณหนูอย่างระมัดระวัง
“ ลงมาแล้วเหรอลูก มาเร็วกินข้าวต้มกันกำลังร้อนๆอยู่เลย ”
เสียงของมุกดาเอ่ยเรียกลูกสาว
“ โอ๊ะ… ข้าวต้มหมูน่าทานจังเลยค่ะแม่ ”
ข้าวต้มหมูฝีมือผู้เป็นแม่ยังน่าทานเหมือนเดิม มาบ้านนี้ทีไรมื้อเช้าในทุกๆวันจะเป็นข้าวต้มร้อนๆเพิ่มความอบอุ่นให้กับร่างกายแบบนี้ทุกเช้า
3 คนพ่อแม่ลูกนั่งทานมื้อเช้าพร้อมกับเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะของเบลล์ดังให้ได้ยินอยู่เป็นระยะๆตลอดการทานอาหาร พาให้คนงานในบ้านมีความสุขตามคุณหนูของพวกเขาไปด้วย
เอี๊ยด…!
ในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารกันอยู่ เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นที่หน้าบ้าน
“ สวัสดีครับกำนัลป้องภพ มีอะไรหรือเปล่าครับ..?”
คนรถของ ดร. เอ่ยถามผู้มาเยือนอย่างมีมารยาท
“ สวัสดีครับพอดีผมเพิ่งทราบว่า ดร. กลับมาเลยแวะมาเยี่ยมครับ ”
ป้องภพกำนัลที่มีอำนาจในตำบลเอ่ยบอก
“ ดร. กำลังรับมือเช้าอยู่เชิญกำนัลไปนั่งรอในห้องรับแขกสักครู่นะครับเดี๋ยวผมไปเรียน ดร. ให้ ”
ฝ่ามือที่เริ่มเหี่ยวย่นของคนรถผายออกกว้างเชิญแขกเข้าบ้านตามมารยาทแม้จะแปลกใจที่ป้องภพมาถึงนี่ปกติก็ไม่เห็นเคยแวะมา แต่เขาก็เก็บงำความสงสัยเอาไว้กับตัวเดินเข้าไปแจ้งเจ้านายตามหน้าที่
กำนัลภพเดินเข้าไปนั่งในห้องรับแขกที่มีของตกแต่งหายากจากทั่วโลกประดับ ประดาไว้อย่างสวยงาม คนที่ชอบของเก่าแบบเขาก็เอาแต่สำรวจมอง
ไม่นาน ดร ที่เพิ่งทานมื้อเช้าเสร็จก็ก้าวเท้าสุขุมเข้ามาในห้องรับแขก
“ สวัสดีครับกำนัล ”
“ อ้าว..สวัสดีครับ ดร. สบายดีนะครับผมเพิ่งทราบว่าคุณกลับมาเลยรีบเดินทางมาเยี่ยม “
” มาได้ครบอาทิตย์กำลังจะเดินทางกลับเช้านี้ครับ คุณมีอะไรหรือเปล่าถึงมาหาผมถึงที่นี่ได้ “
ดร. เองก็แปลกใจไม่น้อยที่จู่ๆกำนัลมาหาเขาถึงที่บ้านเพราะบ้านกำนัลอยู่ไกลจากบ้านของเขามาก ปกติก็ไม่เคยได้พูดคุยพบปะกันเลยเขารู้แค่ว่าคนนี้คือกำนัลที่ดูแลพื้นที่นี้อยู่
” ผมไม่อ้อมค้อมนะครับ มีคนสนใจซื้อที่ตรงนี้เลยให้ผมมาเจรจากับ ดร. สนใจจะขายไหมครับเขาให้ราคาดีเลยทีเดียว “
“ ไม่ขายครับ ผมจะเก็บไว้ให้ลูกสาว ”
เป็นอีกครั้งที่ ดร. ต้องปฏิเสธเรื่องนี้ออกไปก่อนหน้ามีหลายคนเคยติดต่อเขาไปขอซื้อที่ดินแปลงนี้แต่เขาก็ปฏิเสธกลับมาทุกครั้งโดยที่เขาไม่คิดจะถามต่อว่าใครกันแน่ที่อยากได้ที่ดินแปลงนี้
“ ดร. ลองคิดดูนะคะ… ”
“ ไม่คิดครับ ผมไม่ขาย ”
กำนัลป้องภพพูดยังไม่ทันจบประโยค ดร. ก็เอ่ยปฏิเสธขึ้นทันทีเขาไม่ต้องการฟังคำสาธยายอะไรทั้งนั้น เพราะเขาไม่คิดจะขายอยู่แล้ว
“ คุณค่ะ..จะไปได้รึยังค่ะออกสายเดี๋ยวถึงกรุงเทพดึกลูกจะเหนื่อยพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า “
เสียงหวานของมุกดาดังเข้ามาพร้อมกับร่างของเธอที่เดินเข้ามาในห้องรับแขก ป้องภพไม่เคยเห็นมุกดามาก่อนนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นภรรยาของ ดร. ที่ใครๆก็ต่างเอ่ยชมว่าสวยหยาดหยดราวกับนางฟ้านางสวรรค์และมันก็จริงดังคำกล่าวลือเธอสวยจนเขาละสายตาจากเธอไม่ได้เลย
” นี่…มุกดา ภรรยาผมครับ “
ดร. ที่เห็นกำนัลป้องภพเอาแต่มองก็เอ่ยแนะนำภรรยาของเขาให้อีกคนได้รู้จัก
” ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณมุกดา ผมกำนัลป้องภพ “
” สวัสดีค่ะกำนัล “
มุกดายกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างมีมารยาทก่อนที่เธอจะส่งยิ้มหวานไปให้กำนัลตามประสาคนสวยที่ยิ้มง่าย ดวงตาคมของกำนัลเอาแต่ไล่มองมุกดาไปทั่วทั้งตัวผิวพรรณขาวเนียนอย่างคนที่ดูแลตัวเองอย่างดีกับสัดส่วนได้รูปยิ่งกว่าสาวๆในหมู่บ้านเขาซะอีก ในใจเอาแต่นึกนี่คือหุ่นคุณแม่ลูก 1 จริงๆเหรอ กะจากสายตาเธอก็คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับเขาอย่างแน่นอน
ป้องภพชายวัย 40 ปี กำนัลหลายสมัยที่ได้คะแนนนิยมดีจากคนทั้งตำบลเพราะมีนายทุนใหญ่คอยสนับสนุนเขาอยู่เบื้องหลัง หนุ่มโสดที่สาวๆทั้งหมู่บ้านต่างอยากเคียงข้างเขาแต่เขากลับไม่ชอบใครเลยครองโสดมายาวนานถึงอายุ 40 ปี
ส่วนเรื่องการปลดปล่อยตามประสาบุรุษเขาก็เข้าเมืองไปซื้อกินอาทิตย์ละ 4-5 ครั้งกับลูกน้องในบ้านของเขา
“ คุณมีธุระอะไรอีกไหมครับ..? ”
ดร. เอ่ยถามหลังจากมองนาฬิกาข้อมือราคาแพงว่าตอนนี้มันก็ 9 โมงกว่าๆเข้าไปแล้ว
” คุณไม่เปลี่ยนใจแน่นะครับ “
” ไม่ครับ ผมไม่ขายผมจะเก็บไว้ให้ลูกสาวของผม”
“ ครับ งั้นผมขอตัวก่อนสวัสดีครับ ดร. ”
“ ลานะครับคุณมุกดา ”
กำนัลป้องภพเอ่ยลา ดร. และไม่ลืมที่จะบอกลามุกดาสายตาก็ยังจับจ้องไปยังใบหน้าสวยที่แดงระเรื่อจากอากาศที่เย็นโดยไม่ต้องแต่งแต้มสีเธอก็สวยสะกดสายตาเขาได้
ดร. เดินนำกำนัลออกจากห้องรับแขกตามไปด้วยมุกดาด้านหลังก็เป็นกำนัลที่เดินตามเธอมาเงียบๆ กลิ่นกายหอมๆลอยกระทบจมูกคมเป็นสันของเขา
“ ผมส่งคุณแค่นี้นะครับ ผมก็ต้องขอตัวกลับเหมือนกัน ”
“ ครับ เดินทางปลอดภัยครับ ดร. ”
ทั้งสองรำลากันเสร็จต่างคนก็ต่างขึ้นรถของตัวเองไปป้องภพขับรถออกมาจากบ้านหลังใหญ่ของ ดร. ด้วยความเร็ว
“ ได้เรื่องไหม ”
ปลายสายเอ่ยถามเมื่อเขาหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออก
“ ไม่ขายครับ เขาจะเก็บไว้ให้ลูกสาว “
กำนัลเอ่ยบอกตามความจริงที่ได้รับมา
” ได้ ที่เหลือกูจัดการเอง “
” ครับ “
ปลายนิ้วกดตัดสายก่อนจะโยนมือถือราคาแพงลงบนเบาะข้างคนขับรอยยิ้มของเขาปรากฏขึ้นบนใบหน้าคม
กำนัลป้องภพเป็นคนที่หล่อมากๆเทียบชั้นกับดาราหลายคนได้สบายๆรถโฟวิลขับเข้ามาจอดยังโรงจอดรถของบ้านหลังใหญ่ด้านข้างยังมีรถหรูอีกหลายคันของเขาจอดอยู่ทรัพย์สินทั้งหมดมันได้มาจากคู่สายที่เขาสนทนาด้วยเมื่อสักครู่นี้
“ กำนัลครับคืนนี้มีงานเลี้ยงที่อำเภอ กำนัลจะไปไหมครับ “
” ใครวะ ! “
” ลูกสาวของผู้ใหญ่บ้านแต่งงานครับ “
” มึงเอาซองไปให้เขาบอกว่ากูไปประชุมในเมือง กูขี้เกียจไปวะ “
” ครับ “
ลูกน้องคนสนิทรับคำอย่างว่าง่าย
กำนัลเดินเข้าบ้านไปทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรงบนโซฟาหรูกลางบ้านมือหนาหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าไปหาข้อมูลเกี่ยวกับมุกดาและ ดร. จนเขาเห็นเบลล์ลูกสาวเพียงคนเดียวของ ดร.
“ ลูกสาวก็สวยนี่หว่า ”
เขาเปลี่ยนไปเข้าช่องทางโซเชียลจนเจอเข้ากับโปรไฟล์ของมุกดา กำนับรีบกดเพิ่มเพื่อนไปทันทีก่อนจะกดส่งข้อความไปหามุกดา
“ สวัสดีครับคุณมุก ขอโทษครับที่ถือวิสาสะส่งข้อความส่วนตัวมา ”
” คือผมอยากให้คุณช่วยคุยกับ ดร. เรื่องขายที่ดินจะได้ไหมครับแต่คุณอย่าบอกเขานะครับว่าผมให้คุณช่วยพูด “
” ผมเห็นว่าคนซื้อเขาเสนอราคาน่าสนใจเลยเสียดายหาก ดร. จะไม่ขายจริงๆ ”
“ หรือถ้าวันไหนคุณว่างผมจะเอารายละเอียดซื้อขายพร้อมราคาไปให้คุณดูก่อนได้ครับ ”
หลายข้อความที่เขาส่งไปหามุกดาหาก ดร. ขายที่ขึ้นมาจริงๆเขาจะได้ค่านายหน้าหลายสิบล้านบาท
- อีกด้าน -
รถตู้หรูขับออกจากบ้านไม้หลังใหญ่ไปเบลล์ที่นั่งริมหน้าต่างเอาแต่มองข้างทางกับทิวเขาที่สวยราวกับภาพวาดเงียบๆ
ติ่ง!…ติ่ง!…ติ่ง!…~
เสียงแจ้งเตือนมือถือของผู้เป็นแม่ดังติดต่อกันหลายครั้ง เธอหยิบมันออกมาจากกระเป๋าดูข้อความแจ้งเตือนบนหน้าจอและแจ้งเตือนการขอเป็นเพื่อนของคนที่เธอเจอกันที่บ้าน
มุกดากดรับเพื่อนก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความดวงตาคู่สวยหันไปมองสามีที่นั่งสวมแว่นสายตาอ่านงานในมืออย่างตั้งใจเธอไม่ตอบกลับข้อความของกำนัลก่อนจะเก็บมือถือเข้ากระเป๋าอีกครั้ง
^^
- ผู้เขียน
