ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด…
ทันใดนั้น เสียงมือถือของคุณอาหนุ่มดังขึ้น ชายหนุ่มเลี่ยงออกมารับสาย
(“ครับพี่เชษฐ์”) คนโทรศัพท์มาเป็นพี่ชาย
“น้องแพรอยู่กับแกใช่ไหมเจ” ดูเหมือนพี่ชายเขาจะไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไร
(“ครับ”) เจษฎาตอบตามตรง เขาไม่ได้โกหก
“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแกเย็นนี้ ช่วยกลับบ้านด้วย” คนเป็นพี่ต้องคุยกับน้องชายถึงเรื่องที่เขาเห็นและมั่นใจว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาว
(“ครับ”) ก่อนวางสายเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง เขาพ่นลมหายใจหนัก ๆ ชายหนุ่มสงสัยพี่ชายอาจรู้เรื่องเขากับแพรไหม
เจษฎาเดินไปหาแพรไหมและพากันไปทำงาน ดูเหมือนร่างกายหญิงสาวจะไม่สมบูรณ์แต่เธอไม่อยากหยุดงาน อาศัยพักช่วงว่างจากตรวจคนไข้เอา
ก่อนหน้าที่พี่ชายจะโทรศัพท์หาน้องชาย
ด้วยความเป็นห่วงเพื่อน หลังจากเกิดเรื่องเมื่อคืนรุ่งนภาก็แทบอยู่ไม่ติด เช้ามาจึงรีบต่อสายหาแพรไหมแต่มือถือติดไม่มีคนรับ เธอจึงกดเข้าเบอร์บ้านถามหาแพรไหม
