“ไม่ต้องคิดมากนะลูก พ่อจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด” คุณพิเชษฐ์ดีใจที่น้องชายเองก็รักแพรไหมเช่นกัน จึงไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
คุณพ่อพิเชษฐ์ปลอบใจและให้กำลังใจลูกสาวไปในคราวเดียวกัน เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด จึงพูดติดตลกทำให้แพรไหมยิ้มและหัวเราะตามทั้งที่สะอื้นไห้ไปด้วย
“เอาละ ๆ พ่อจะนอนละ ไหนล่ะยาพ่อ” เขาถามหายากินก่อนนอน
“นี่ค่ะ”
แพรไหมยื่นแก้วใส่ยาให้ ก่อนรับแก้วเปล่ามาถือไว้ ส่งแก้วน้ำตาม
“ไปพักเถอะลูก พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน” ชายหนุ่มล้มตัวลงนอน
“ค่ะคุณพ่อ”
ครั้นหญิงสาวพ้นสายตา คนที่ว่าจะนอนกลับลุกขึ้นมองผ่านหน้าต่าง ไม่รู้ในใจเขาคิดอะไรจะจัดการปัญหาให้ลูกสาว หรือให้น้องชายเขาเป็นคนจัดการเอง
นับจากวันที่เรื่องราวเปิดเผย จวบจนมาถึงวันนี้ก็เข้าเดือนที่สอง แพรไหมใช้ชีวิตเหมือนเดิม
งานที่ต้องรับผิดชอบมากขึ้น บางครั้งต้องกลับบ้านดึกดื่น ทำให้พ่อแม่เป็นห่วงยามต้องกลับบ้านดึก
